Titane

3,5

Με άγνοια κινδύνου, η Ζουλιά Ντικουρνό σκηνοθετεί μια πανκ συμφωνία φωτιάς και μετάλλου που θα έκανε περήφανο τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.

Titane

Από τα πιο ενδιαφέροντα θρίλερ ενηλικίωσης, το «Raw» (2016) μάς σύστησε τη Ζουλιά Ντικουρνό ως μια άριστη μαθήτρια του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Το «Titane» την αναδεικνύει σε απουσιολόγο της τάξης, σπρώχνοντας τολμηρά τις ιδέες της μετάλλαξης, του υπαρξιακού τρόμου, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και βασικά την έννοια της ταυτότητας πολύ πιο πέρα από τα κοινώς αποδεκτά όριά τους.

Η κινηματογραφική τόλμη της 38χρονης Γαλλίδας είναι αδιαπραγμάτευτη. Με άγνοια κινδύνου, κατασκευάζει έναν κόσμο φτιαγμένο από φωτιά, μέταλλο, πανκ αισθητική και ανεξέλεγκτο πάθος, τοποθετώντας στο κέντρο του την Αλεξιά. Μια σέξι 30άρα με ιστορικό ενός σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος, το οποίο της έχει «χαρίσει» μια ακαταμάχητη έλξη για τα τετράτροχα και μια φονική αντιπάθεια για τους (σάρκινους) ερωτικούς συντρόφους της. Έτσι, μετά από μια σοκαριστικά απολαυστική συνεύρεση με μια… λιμουζίνα και μια σειρά δολοφονιών, τρέπεται σε φυγή καταζητούμενη. Η απελπισμένη απόφασή της να «μεταμφιεστεί» στον χαμένο εδώ και δέκα χρόνια Αντριέν Λεγκράν θα την οδηγήσει στον Βενσάν, τον αρχιπυροσβέστη πατέρα του, που προς έκπληξη όλων την/τον αναγνωρίζει άμεσα και την/τον περιθάλπει.

Titane - εικόνα 1
© Carole Bethuel

Το «Titane» προκαλεί τον εύπεπτο, καθησυχαστικό ρεαλισμό από τα πρώτα του κιόλας πλάνα. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα ωθεί (μερικές φορές βιαστικά) την πλοκή του σε σουρεαλιστικές ατραπούς, φλερτάρει επίμονα με το γκροτέσκο και βήμα βήμα μάς παρασύρει με τη μέθοδο Κρόνενμπεργκ σε έναν εφιαλτικό λαβύρινθο όπου φαντασίωση και πραγματικότητα συνυπάρχουν τραυματικά. Άκρως επώδυνα όσο και λυτρωτικά γίνονται ένα, μιας και η Ντικουρνό αναζητά τον μοναδικό τρόπο κατά τον οποίο δύνανται να συνυπάρξουν δυο αυτοκαταστροφικά δυναμικοί χαρακτήρες σαν την Αλεξιά και τον Βενσάν, εξοστρακισμένοι από έναν κόσμο βίας, προκαταλήψεων και μισαλλοδοξίας. Καταδικασμένοι να χτίσουν έναν δικό τους, θα ξεπεράσουν μαζί κάθε ταμπού που αφορά το φύλο και τους οικογενειακούς ρόλους, ορίζοντας την ανθρώπινη ταυτότητα ως μια απόλυτα σωματική εμπειρία. Όλα αυτά σ’ ένα διάπυρο, προκλητικό και ξέχειλο έντασης σινε-μανιφέστο απελευθέρωσης που θα διχάσει, όπως έκανε κι όταν απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα του τελευταίου Φεστιβάλ Κανών.

Γαλλία, Βέλγιο. 2021. Διάρκεια: 108΄. Διανομή: CINOBO.

Περισσότερες πληροφορίες

Titane

3,5
  • Θρίλερ
  • 2021
  • Διάρκεια: 108 '
  • Ζουλιά Ντικουρνό

Μετά από μια σειρά ανεξήγητων εγκλημάτων ένας πατέρας ξαναβρίσκει το γιο του, ο οποίος αγνοούνταν για δέκα χρόνια.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.