Ο Πατέρας

3,5

Όσκαρ ερμηνείας για έναν συγκλονιστικό Άντονι Χόπκινς και διασκευασμένου σεναρίου για τη λεπτοδουλεμένη διασκευή ενός πολυβραβευμένου θεατρικού.

Ο Πατέρας

Βραβευμένος λογοτεχνικός και θεατρικός συγγραφέας, ο 41χρονος Γάλλος Φλοριάν Ζελέρ έχει υπογράψει ήδη τη σεναριακή διασκευή δύο κωμικών έργων του («Μην Ενοχλείτε, Παρακαλώ!», «Ερωτευμένος με τη Γυναίκα μου»), αυτήν τη φορά, όμως, προχωρά σε κάτι δραματικότερο. Στην κινηματογραφική μεταφορά του «Le père», «το καλύτερο νέο θεατρικό έργο της δεκαετίας» για τους Sunday Times, το οποίο πρωτανέβηκε στην παρισινή σκηνή το 2012. Ο Ζελέρ περνά μ’ αυτό για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα, προσπαθώντας να προστατεύσει όσο καλύτερα μπορεί το φιλόδοξο εγχείρημά του. Αγκαζάρει, λοιπόν, ως συνσεναριογράφο, τον οσκαρικό Κρίστοφερ Χάμπτον («Επικίνδυνες Σχέσεις», «Εξιλέωση»), προσπαθώντας να επιλύσει ένα δύσκολο αφηγηματικό πρόβλημα, το οποίο αφορά την «οπτική» μας πάνω στην ιστορία του Άντονι.

Ενός 80χρονου Βρετανού που ζει μόνος στο λονδρέζικο διαμέρισμά του και τσακώνεται διαρκώς με την κόρη του Άνα, καθώς αρνείται κάθε βοήθειά της, πιστεύοντας πως δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη μνήμη και την αντίληψή του. Γιατί όμως τότε εκείνη επιμένει πως είναι παντρεμένη και ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που μπαινοβγαίνει σπίτι του, ισχυριζόμενος πως είναι ο εδώ και μία δεκαετία σύζυγός της; Κι αν είναι έτσι, γιατί η Αν θέλει να φύγει για το Παρίσι και να ζήσει εκεί με άλλον άντρα;

Ο Πατέρας - εικόνα 1

Είναι αξιοθαύμαστη η τεχνική με την οποία οι Ζελέρ και Χάμπτον κατασκευάζουν μια εναλλακτική πραγματικότητα, που υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό του αποπροσανατολισμένου Άντονι, χωρίς να καταφεύγουν σε φτηνές επεξηγήσεις και χωρίς να μας μπερδεύουν ούτε στιγμή, παρόλο που παρακολουθούμε τα πάντα μέσα απ’ τα μάτια του. Άνθρωποι και γεγονότα από το παρελθόν εισβάλλουν απροειδοποίητα στην καθημερινότητα ενός υπερήλικα, η οποία αντί να γίνεται όλο και πιο βαρετή, όλο και πιο κοινότοπη, μετατρέπεται σε ζωντανό εφιάλτη. Το οικείο (διαμέρισμα) κρύβει διαρκείς απειλές, το (υποψήφιο για Όσκαρ) μοντάζ του Γιώργου Λαμπρινού συγχέει μαγικά αλήθεια και παραίσθηση, το ψυχολογικό δράμα δίνει τη θέση του σε μια ταινία τρόμου.

Κι αυτός ο μοντέρνος «Βασιλιάς Ληρ», πορτραίτο ενός ισχυρογνώμονα πατριάρχη που αρνείται να παραδώσει την εξουσία και το βασίλειό του («Θέλεις να με βγάλεις τρελό και να μου πάρεις το διαμέρισμα», φωνάζει ο Άντονι στην Άνα), μετατρέπεται σε μια σπαρακτική μελέτη πάνω στην ταυτότητα, τη μνήμη, τις οικογενειακές σχέσεις και το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου, μοτίβο το οποίο μας επισημαίνει εμφατικά το χαμένο ρολόι που αναζητά διαρκώς ο ήρωας. Ένας άνθρωπος παγιδευμένος από τη μοίρα αλλά και τις επιλογές του, από τα συναισθήματα και τα πάθη του, αυταρχικός, φοβισμένος, επιθετικός και βαθιά απελπισμένος, ερμηνευμένος με βαθύ σπαραγμό από το ιερό τέρας που λέγεται Άντονι Χόπκινς.

Σκηνοθεσία: Φλοριάν Ζελέρ. Πρωταγωνιστούν: Άντονι Χόπκινς, Ολίβια Κόλμαν, Ολίβια Γουίλιαμς, Ίμογκεν Πουτς, Ρούφους Σιούελ. Μ. Βρετανία, Γαλλία. 2020. Διάρκεια: 97΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM.

Περισσότερες πληροφορίες

Ο Πατέρας

The Father
3,5
  • Δραματική
  • 2020
  • Διάρκεια: 97 '
  • Φλοριάν Ζελέρ

Εικόνες και πρόσωπα από το παρελθόν εισβάλλουν στην πραγματικότητα του 80χρονου Άντονι, κάνοντας την καθημερινότητά του όλο και πιο παράξενη και την επικοινωνία με την κόρη του Άνα όλο και δυσκολότερη.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.