Ακόμα και προτού προσθέσει έναν δραματικότερο τόνο στις αθυρόστομες κωμωδίες του («Πεθαίνω στα Γέλια», «Καλά 40»), ο Τζαντ Άπατοου περιέγραφε τις αστείες περιπέτειες των ηρώων του αναδεικνύοντας την απελπισμένη ανάγκη για επικοινωνία ως αιτία της ξεκαρδιστικά (αυτο)καταστροφικής συμπεριφοράς τους («Παρθένος Ετών 40», «Με την Πρώτη»). Μια ελαφριά θλίψη κρύβεται καλά πίσω από κάθε χοντροκομμένο γκανγκ των δραματουργικά γνώριμων, δοκιμασμένων ως φόρμουλα ιστοριών του, οι οποίες ενηλικίωσαν τη μοντέρνα χολιγουντιανή κωμωδία με τους απενοχοποιημένους πρωταγωνιστές, την «ελεύθερη» γλώσσα, το πολιτικά ανορθόδοξο πνεύμα και τον casual νατουραλισμό τους.
Στη σειρά των κοινωνικά απροσάρμοστων losers τους οποίους επιλέγει ως πρωταγωνιστές του ο 53χρονος Νεοϋορκέζος έρχεται τώρα να προστεθεί ο Σκοτ. Ένας χασομέρης, χωρίς καμία υπευθυνότητα νεαρός που ονειρεύεται να γίνει καλλιτέχνης τατουάζ ενώ περιφέρεται μαστουρωμένος με τους αργόσχολους φίλους του από καναπέ σε πολυθρόνα κι από παγκάκι σε πεζούλι του Στέιτεν Άιλαντ, του λαϊκού και μπανάλ προαστίου της Νέας Υόρκης, του «μοναδικού μέρους στον κόσμο το οποίο το Νιου Τζέρσι μπορεί να κοιτάζει με περιφρόνηση». Έτσι, ακόμα και «Ο Βασιλιάς του Στέιτεν Άιλαντ», όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας, δεν είναι στην ουσία παρά ένας παρίας του αμερικανικού ονείρου, το οποίο για τον Σκοτ μοιάζει απόμακρο και για (προφανείς) ψυχαναλυτικούς λόγους. Αν και έχουν περάσει χρόνια από το θάνατο του πυροσβέστη πατέρα του, εκείνος αρνείται να συμβιβαστεί με την απώλειά του. Ταυτόχρονα δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τη μικρότερη αδελφή και τη μητέρα του, η οποία θα τον σοκάρει όταν συνάψει σχέση με έναν νεότερο πυροσβέστη, τον οποίο ο Σκοτ δεν αποδέχεται επ’ ουδενί ως αντικαταστάτη του «ήρωά» του.
Ο Άπατοου μας συστήνει τους χαρακτήρες του σε μια στιγμή «αλλαγής ταχύτητας» στη ζωή τους. Από τον Σκοτ και την αδελφή του ως τη μητέρα του, τη φιλενάδα του Κέλσι και τον χήρο πυροσβέστη Ρέι, όλοι θα έρθουν αργά ή γρήγορα σε μετωπική αναμέτρηση με μια καινούργια πραγματικότητα. Η κάμερα εστιάζει στην αθέλητη ενηλικίωση του Σκοτ, εκπροσώπου των αποπροσανατολισμένων και αμήχανων millennials, των οποίων το angst η ταινία αποτυπώνει με συγκίνηση κι άλλη τόση αφέλεια (ειδικά στην παλιομοδίτικα τακτοποιημένη κορύφωσή της), ισορροπώντας χαριτωμένα ανάμεσα στην ξεκαρδιστική σάτιρα και το εξομολογητικό δράμα. Χωρίς μεγάλο κινηματογραφικό ρίσκο είναι η αλήθεια, αλλά με στιγμές αφοπλιστικής ειλικρίνειας που μεταφέρει στην οθόνη από την αληθινή ζωή του ο 27χρονος σταρ του «Saturday night live» Πιτ Ντέιβιντσον, (κερδίζοντας γι’ αυτό και credit συν-σεναριογράφου), ο πυροσβέστης πατέρας του οποίου σκοτώθηκε στην τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
ΗΠΑ. 2020. Διάρκεια: 136΄. Διανομή: TULIP.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Τέχνη της Ενηλικίωσης
Ο Σκοτ ένας αργόσχολος νεαρός με τραυματικές μνήμες, αρνείται να ξεπεράσει τον προ ετών θάνατο του πυροσβέστη πατέρα του. Όταν όμως η μητέρα του ερωτευτεί έναν νεότερο συνάδελφό του, θα αναγκαστεί να κάνει τα πρώτα, επώδυνα βήματά του προς μια ανεξάρτητη ζωή.
