Μικρές Κυρίες

3

Στερεά, υποψήφια για 6 Όσκαρ διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος ενηλικίωσης της Λουίζα Μέι Άλκοτ, η οποία εκσυγχρονίζει εύστοχα τα ρομαντικά, φεμινιστικά μηνύματά του.

Μικρές Κυρίες

Eργο-σταθμός της αγγλόφωνης λογοτεχνίας για τον τρόπο με τον οποίο χαρίζει στεντόρεια όσο και συγκινητική φωνή στις ηρωίδες του αλλά και για τη δεξιοτεχνική μετατροπή μιας αυτοβιογραφικής αλήθειας σε απολαυστική μυθοπλασία, οι «Μικρές Κυρίες» της Λουίζα Μέι Άλκοτ, που εκδόθηκαν το 1868, παραμένουν ένα διαχρονικό μπεστ σέλερ με μερικές αξιόλογες μεταφορές στη μεγάλη οθόνη (κορυφαία εκείνη του 1933 από τον Τζορτζ Κιούκορ).

Θίγοντας με ρομαντική –ίσως αφελή σήμερα– και αφηγηματικά πλούσια διάθεση τα θέματα της ενηλικίωσης και της γυναικείας χειραφέτησης, αποτελούν ένα πρώτης τάξεως θεμελιακό υλικό για ένα καλοστημένο, αναγνωρίσιμο από το μεγάλο κοινό χολιγουντιανό δράμα, όπως ήταν και σχεδόν όλες οι μέχρι τώρα σινε-προσαρμογές του. Πιστή στην ίδια ακαδημαϊκή συνταγή, η καταξιωμένη ηθοποιός («Francis Ha») και ανερχόμενη δημιουργός (δύο οσκαρικές υποψηφιότητες για το «Lady Bird») Γκρέτα Γκέργουιγκ καταθέτει τώρα τη δική της άποψη πάνω στην ιστορία των αδερφών Μαρτς, την οποία όμως προσπαθεί διακριτικά να εκμοντερνίσει ως ύφος και περιεχόμενο.

Μικρές Κυρίες - εικόνα 1

Η πρώτη εύστοχη διηγηματική παρέμβαση της Γκέργουιγκ συνίσταται στο «σπάσιμο» της γραμμικής πλοκής του μυθιστορήματος, βάζοντας τη νεαρή Τζο Μαρτς να μας μεταφέρει με διαρκή φλας μπακ από το παρόν, οπότε κι επιστρέφει στο πατρικό της, στο παρελθόν, όταν εκείνη και οι τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή. Έτσι τέσσερα διαφορετικά γυναικεία πορτρέτα συνθέτουν την all American girl του μετεμφυλιακού 19ου αιώνα, η οποία συνεχίζει να αγωνίζεται για κοινωνική δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες ακόμη και στις αρχές του 21ου.

Η Γκέργουιγκ τονίζει τις αναλογίες με έναν αφηγηματικό εκσυγχρονισμό (το φιζίκ και ο τρόπος ομιλίας των πρωταγωνιστριών, η «καθαρή», ατσαλάκωτη σκηνογραφική επιλογή) που δεν προδίδει τη ρομαντική ψυχή της Άλκοτ, τα γλυκερά ξεσπάσματα της οποίας υπονομεύει με τρυφερή ειρωνεία (η συζήτηση με τον εκδότη περί χάπι εντ). Αποτέλεσμα ένα στερεό όσο κι ελαφρύ, εύληπτο δράμα εποχής με έξι πρωτοκλασάτες οσκαρικές υποψηφιότητες (ταινίας, σεναρίου, α΄ και β΄ γυναικείου ρόλου, μουσικής και κοστουμιών).

ΗΠΑ. 2019. Διάρκεια: 135΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.

Περισσότερες πληροφορίες

Μικρές Κυρίες

Little Women
3
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 135 '
  • Γκρέτα Γκέργουιγκ

Στα μέσα του 19ου αιώνα η νεαρή Τζο Μαρτς ανακαλεί την οικογενειακή ζωή της, όταν μαζί με τις τρεις αδερφές της έκαναν σχέδια για μια ανεξάρτητη, συναρπαστική ζωή.

Τελευταία άρθρα Σινεμά

International Micro μ Festival 2024: Κινηματογραφικές προβολές και ψηφοφορίες κοινού σε Ελλάδα και εξωτερικό

Οι λάτρεις των ταινιών μικρού μήκους θα απολαύσουν ταινίες από Έλληνες και διεθνείς δημιουργούς και θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στην ανάδειξη των νικητών του Διαγωνιστικού και Σπουδαστικού τμήματος.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
14/11/2024

Οι "Γυναίκες απαντούν" στο Ινστιτούτο Γκαίτε

Το πέμπτο επεισόδιο της σειράς δωρεάν διπλών προβολών που διοργανώνει το Ινστιτούτο σε συνεργασία με το Ethnofest μάς ταξιδεύει στους Φούρνους και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Ανακαλύπτοντας την εφηβεία μέσα από τον κινηματογράφο στο 7ο Παιδικό και Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας 2024

Οι ταινίες του φεστιβάλ εξερευνούν τις εμπειρίες της εφηβείας, προσφέροντας στους νέους θεατές μια εμπειρία γεμάτη συναισθηματική ένταση, φιλίες, όνειρα και προκλήσεις.

Οι 10 καλύτερες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Με αφορμή την πρεμιέρα του "Διπλανού Δωματίου", της πρώτης αγγλόφωνης ταινίας του 73χρονου Ισπανού δημιουργού, επιλέγουμε το top-10 της εντυπωσιακής φιλμογραφίας του.

Οι 5 must προβολές του 7ου Παιδικού και Εφηβικού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας

Η διοργάνωση που αποθεώνει τις ταινίες για λιλιπούτειους σινεφίλ επιστρέφει 18-24/11 και παρουσιάζει ένα πραγματικά πλούσιο πρόγραμμα.

Μονομάχος ΙΙ

Η σκιά του πρώτου "Μονομάχου" πέφτει βαριά σε ένα θεαματικότατο peplum, το οποίο, αναποφάσιστο ανάμεσα σε ριμέικ και σίκουελ, προσπαθεί ασθμαίνοντας να αντιγράψει μια αφηγηματικά αλάνθαστη συνταγή.

Το Διπλανό Δωμάτιο

Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία για έναν ώριμο κι εξομολογητικό Αλμοδόβαρ, ο οποίος θέλει να τα πει (πιο λιανά απ’ όσο χρειάζεται) και το κάνει με απίστευτη τρυφερότητα, υπαρξιακή αγωνία και συγκίνηση.