...για Πάντα

1

Βιντεοκλιπίστικο –wannabe παπακαλιατικό– «Άρλεκιν» από τον σεναριογράφο Γιάννη Τσιμιτσέλη και τον σκηνοθέτη των «Bachelor 2 & 3».

...για Πάντα

Προσπερνώντας τη μόδα των ριμέικ παλιών ελληνικών ταινιών («Ο Ηλίας του 16ου», «Ζητείται Ψεύτης», «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας», «Ο Θησαυρός»), που σχεδόν όλα αστόχησαν εμπορικά και καλλιτεχνικά, ο Θοδωρής Αθερίδης δοκίμασε προ τριετίας κάτι διαφορετικό, την ελληνική διασκευή μιας σύγχρονης ξενόγλωσσης επιτυχίας, και πέτυχε διάνα με το ριμέικ των ιταλικών «Τέλειων Ξένων». Την ίδια τακτική εφαρμόζουν και ο σκηνοθέτης Γιάννης Παπαδάκος («Bachelor 2 & 3») με τον πρωταγωνιστή και σεναριογράφο Γιάννη Τσιμιτσέλη, προσαρμόζοντας στα καθ’ ημάς το τούρκικο ερωτικό δράμα του 2008 «Πάντα Μόνος» («Issiz Adam») του Τσαγκάν Ιρμάκ. Ακολουθώντας αρκετά πιστά την ιστορία του, γνωριζόμαστε με τον Πέτρο, έναν επιτυχημένο σεφ, που στα 35 του χρόνια έχει αποξενωθεί από την οικογένειά του και ζει μια άστατη ερωτική ζωή. Όταν συναντήσει κι ερωτευτεί τη ρομαντική Ζωή όμως, θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί στους κανόνες μιας μόνιμης σχέσης, κάτι βασανιστικά δύσκολο για έναν μοναχικό άντρα και φανατικό εργένη.

Αν και παλιομοδίτικα απλοϊκό, σκηνοθετημένο με βιντεοκλιπίστικη μοντερνιά, το φιλμ του Ιρμάκ προσπαθεί μέσα από ένα μελοδραματικό love story να ρίξει μια λοξή ματιά στην ανδροκρατούμενη τουρκική κοινωνία. Ο ήρωάς του είναι πολύ πιο φαλλοκράτης, εγωιστής και ανεύθυνος από το ελληνικό alter ego του βέβαια. Ο Τσιμιτσέλης επιλέγει για τον εαυτό του μια απελπιστικά soft και ιλουστρασιόν εκδοχή του κακού αγοριού, το οποίο, όταν πέφτει στην αγκαλιά της καλόκαρδης, υπομονετικής και ονειροπόλας Ζωής, καταλαβαίνει πως έρωτας σημαίνει δέσμευση κι εμπιστοσύνη. Εκείνη του μαθαίνει να «αγαπά αληθινά» (στα όρια της παρωδίας η ερωτική σκηνή), εκείνος παλεύει με τους –ελάχιστα τρομακτικούς– δαίμονές του, αλλά όταν όλα αυτά έχουν ήδη εξαντληθεί ως σεναριακή δυναμική στο πρώτο σαραντάλεπτο, πώς θα κορυφωθεί το δράμα; Η μητέρα του Πέτρου εμφανίζεται από το πουθενά ως σεναριακός καταλύτης μιας παθιασμένης σχέσης που βολοδέρνει αυθαίρετα, σπρώχνοντας αργά και βασανιστικά αυτό το στιλιζαρισμένο, wannabe παπακαλιατικό σινε-«Άρλεκιν» στο… ανατρεπτικό φινάλε του, το οποίο αυτοϋπονομεύεται από την εκβιαστική διάθεσή του για σπαραγμό και δάκρυ.

Ελλάδα. 2019. Διάρκεια: 111΄. Διανομή: VILLAGE.

Περισσότερες πληροφορίες

...για Πάντα

1
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 111 '
  • Γιάννης Παπαδάκος

O Πέτρος είναι ένας επιτυχημένος σεφ με άστατη αισθηματική ζωή και η Ζωή μια ρομαντική κοπέλα που ράβει παιδικά κουστούμια. Ξεκινούν μια ερωτική σχέση όλο πάθος, αλλά η άρνηση του πρώτου να δεσμευτεί μοιάζει με αξεπέραστο εμπόδιο.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Η live-action εκδοχή του "Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας" δείχνει εντυπωσιακή

Το αγαπημένο animation αποκτά ριμέικ με ηθοποιούς και το τρέιλερ μας προετοιμάζει για κάτι επικό.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

Άλλος για τη βάρκα; Και ο Ρόμπερτ Πάτινσον στη νέα ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν

Υπερφορτωμένη από σταρ είναι η επόμενη παραγωγή του οσκαρικού σκηνοθέτη.

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).