Με αισθητική και θεματική που ξέφευγε από τα κλισέ του σύγχρονου ελληνικού σινεμά, το «Μαύρο Λιβάδι» μάς είχε συστήσει πριν από μία δεκαετία τον Βαρδή Μαρινάκη ως έναν υποσχόμενο δημιουργό με κινηματογραφική ματιά. Η τελευταία είναι φανερά παρούσα και στο δεύτερο πέρασμά του πίσω από την κάμερα, το οποίο διατηρεί τη σκοτεινά παραμυθένια αύρα του ντεμπούτου του, προσγειώνεται όμως μάλλον άγαρμπα στις σχηματικές ευκολίες μιας βαρύγδουπης παραβολής πάνω στην επώδυνη ενηλικίωση. Έτσι, κατά τη διάρκεια ενός επαρχιακού πανηγυριού, μια καταθλιπτική μητέρα εγκαταλείπει τον εννιάχρονο γιο της, ο οποίος περιπλανιέται στο δάσος. Καταφεύγει στην καλύβα ενός μοναχικού άντρα, με τον οποίο αναπτύσσει μια ιδιαίτερη, στενή σχέση.
Ονειρικά και ποιητικά στοιχεία δυσκολεύονται να ταιριάξουν στη φόρμα ενός ρεαλιστικού δράματος με έντονες κοινωνικές αναφορές. Πολλές οι αλληγορικές ιδέες, ριγμένες σε έναν ισχνό σεναριακό σκελετό, που αναπτύσσεται αυθαίρετα και αναμειγνύει άκομψα παράλληλες ιστορίες, ενώ αδυνατεί να στηρίξει πειστικά την αλήθεια των δρώμενων και να τονώσει το ενδιαφέρον μας γι’ αυτά. Συμμετοχή στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και της Θεσσαλονίκης (Διεθνές Διαγωνιστικό).
Ελλάδα. 2019. Διάρκεια: 92΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Ζίζοτεκ
Κατά τη διάρκεια ενός επαρχιακού πανηγυριού μια μητέρα εγκαταλείπει τον εννιάχρονο γιο της, ο οποίος περιπλανιέται στο δάσος. Καταφεύγει στην καλύβα ενός μοναχικού άντρα, με τον οποίο αναπτύσσει μια ιδιαίτερη, στενή σχέση.