Rocketman

2

Φλασάτη μουσικοχορευτική βιογραφία, η οποία προσπαθεί να οικειοποιηθεί το υπερβολικό, camp στιλ του διάσημου ποπ σταρ κι ένα πολύχρωμο κινηματογραφικό παραμύθι που προτιμά το γκλίτερ από την ψυχολογική εμβάθυνση ή το ουσιαστικό μουσικό σχόλιο.

Rocketman

Στην πρώτη σκηνή της ταινίας ένας ντυμένος με πορτοκαλί φόρμα, κέρατα στο κεφάλι, κόκκινα γυαλιά και φτερά Έλτον Τζον κάνει εντυπωσιακή είσοδο σε ένα δωμάτιο κλινικής αποτοξίνωσης, όπου μια ομάδα ασθενών είναι έτοιμη για συνεδρία. Παραδεχόμενος με αυτοσαρκασμό πως είναι εθισμένος στο αλκοόλ, στην κοκαΐνη, στο σεξ, στα χάπια αλλά και βουλιμικός, αρχίζει να διηγείται με στόμφο μα και ειλικρίνεια τη ζωή του στους λίγους, σιωπηλούς ακροατές. Είναι ένα –κινηματογραφικά– αληθινό περιστατικό; Είναι όλα μια φαντασία, μια δημιουργική ελευθερία του σεναριογράφου Λι Χολ («Γεννημένος Χορευτής», «Το Άλογο του Πολέμου», «Βικτόρια και Αμπντούλ») για να μας ­συστήσει in media res τον ήρωα/αφηγητή του φιλμ;

Όπως και να ’χει, αυτή είναι η εικόνα του Έλτον Τζον που πρωταγωνιστεί στην ταινία του Ντέξτερ Φλέτσερ («Έντι ο Αετός»), του σκηνοθέτη που κλήθηκε να ολοκληρώσει τα γυρίσματα του «Bohemian Rhapsody» όταν απολύθηκε ο Μπράιαν Σίνγκερ. Κι ενώ αυτό το μουσικό biopic είναι ευρηματικότερο και πιο ευφάνταστο από εκείνο του Φρέντι Μέρκιουρι, η δραματική προσέγγιση στον βασικό χαρακτήρα παραμένει ουσιαστικά ολόιδια. Τόσο ο μετανάστης από τη Ζανζιβάρη όσο και το ιδιόρρυθμο, μοναχικό παιδί μιας μικροαστικής βρετανικής οικογένειας (γεννημένοι με μόλις έξι μήνες διαφορά) αντιμετωπίζονται και στις δύο περιπτώσεις με τον κλασικό τρόπο της ακαδημαϊκής σινε-βιογραφίας.

Rocketman - εικόνα 1

Χαρισματικές όσο και προβληματικές προσωπικότητες, που χάρη στο θεόσταλτο ταλέντο τους κατακτούν τον κόσμο, αλλά χάνουν την ψυχή τους, παίρνοντας τελικά μια δεύτερη ευκαιρία για την προσωπική εξιλέωση. Στη συντριπτική πλειονότητα αυτών των αγιογραφιών το βάρος πέφτει στη μάχη του ήρωα με τον εαυτό του και στην πιστή αναπαράσταση της δημόσιας εικόνας του (με κυρίαρχα τα live shows), με τις όποιες καλλιτεχνικές ιδιαιτερότητες –από τον Μότσαρτ στον Λένον και τον... Ζαμπέτα, απλώς «έχει ταλέντο το παιδί»– να αγνοούνται επιδεικτικά.

Θέλοντας να οικειοποιηθεί το φανταχτερό, camp, αυτοειρωνικό και απενοχοποιημένο image του πρωταγωνιστή, το «Rocketman» επιχειρεί να μεταμορφώσει την πορεία του Έλτον Τζον προς την κορυφή, την πτώση και τη θριαμβευτική επιστροφή του σε ένα πλουμιστό ποπ παραμύθι με άφθονα στοιχεία μιούζικαλ. Οι αφηγηματικές αυθαιρεσίες είναι συχνά και οι πιο επιτυχημένες στιγμές του φιλμ, με τον αεικίνητο Τάρον Έγκερτον («Kingsman», «Ρομπέν των Δασών») να ενσαρκώνει πειστικότατα τον Βρετανό σούπερ σταρ, ο οποίος ενέκρινε το όλο project.

Rocketman - εικόνα 2

Ένα κινηματογραφικό πορτρέτο το οποίο τον σέβεται, αντιμετωπίζει χωρίς ταμπού, σε αντίθεση με το «Bohemian Rhapsody», το θέμα της ομοφυλοφιλίας και με ειλικρίνεια αυτό των ναρκωτικών, θαμπώνεται όμως από τα φρου φρου, τα στρας και την όλη εξτραβαγκάντζα, αποφεύγοντας μια ουσιαστική ψυχολογική εμβάθυνση ή κάποιο ουσιαστικό μουσικό σχόλιο.

Μ. Βρετανία, ΗΠΑ. 2018. Διάρκεια: 121΄. Διανομή: ODEON.

Περισσότερες πληροφορίες

Rocketman

2
  • Δραματική
  • 2019
  • Διάρκεια: 121 '
  • Ντέξτερ Φλέτσερ

Στο απόγειο της δόξας του, ο Έλτον Τζον διηγείται τη ζωή και την καριέρα του σε μια ομάδα ασθενών μιας κλινικής αποτοξίνωσης.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.