Rio, I Love you

1,5

Γραφική, αλλά ανέμπνευστη και διεκπεραιωτική συνέχεια των «Paris, Je t’Aime» και «New York, I Love you».

Rio, I Love you

Εννιά ιστορίες έρωτα, ζήλιας, φαντασίας, χορού, εκδίκησης και… θαυμάτων, οι οποίες εξελίσσονται σε διαφορετικές συνοικίες του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Γραφική, αλλά ανέμπνευστη και διεκπεραιωτική συνέχεια των «Paris, Je t’Aime» και «New York, I Love you».

Rio, I Love you - εικόνα 1

Μετά το Παρίσι (2006) και τη Νέα Υόρκη (2008), το κινηματογραφικό concept «Cities of love» κατηφορίζει στο Ρίο ντε Ζανέιρο, απόλυτα hot μετά το φετινό Μουντιάλ ποδοσφαίρου και πριν από τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι θα διοργανωθούν στη γραφική μεγαλούπολη­ το 2016. Η συνταγή δοκιμασμένη (έδεσε πολύ καλύτερα την πρώτη­ φορά), το ντεκόρ ιδανικό, οι κινηματογραφικές αφορμές αμέτρητες – από τη μουσική, το χορό και το ποδόσφαιρο μέχρι τις φαβέλες, τις ατελείωτες παραλίες, την εγκληματικότητα και τις έντονες κοινωνικές αντιθέσεις.
Η αλήθεια είναι πως κάποια από αυτά τα θέματα περνούν μπροστά από το φακό των εννιά σκηνοθετών που έχουν αναλάβει να αποκαλύψουν τις κρυμμένες όψεις της πόλης –στη διεθνή εκδοχή απουσιάζει το επεισόδιο του Βραζιλιάνου Χοσέ Παντίγια («RoboCop»)–, το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι αφόρητα τουριστικό, αφού ακόμη και το ελάχιστο δραματικό ενδιαφέρον έχει χαθεί μέσα στο φολκλόρ, στη σεναριακή ευκολία και την απουσία κινηματογραφικής τόλμης.

Rio, I Love you - εικόνα 2

Χωρίς υπερβολή, οι περισσότερες από τις μικρού μήκους ταινίες του πακέτου θα κόβονταν ακόμη και από το Διαγωνιστικό­ Τμήμα της Δράμας. Η ιστορία αντρικής φιλίας του Στέφαν Έλιοτ­ («I love you») και συζυγικής εκδίκησης του Πάολο Σορεντίνο­ («Grumari») αγγίζουν τα όρια της ανοησίας, ενώ το «Texas» του Γκιγέρμο Αριάγα και το «Pas de deux» του Κάρλος Σαλντάνα (του animation «Ρίο») είναι απολύτως αδιάφορα.
Μια αδύναμη ιδέα δεν μπορεί να στηρίξει το βαμπιρικό «Vidigal» του Κορεάτη Ιμ Σανγκ-Σου, ούτε το αφελές «Dona Fulana» του Αντρούτσα Ουάντινγκτον, κάνοντας απλώς υποφερτό το «Miracle» της Ναντίν Λαμπακί, όπου ο εξάχρονος Κάουα Αντούνες κλέβει την παράσταση από τη σκηνοθέτιδα­-πρωταγωνίστρια και τον Χάρβεϊ­ Καϊτέλ. Δεν απομένουν παρά ο λίγος Τζον Τορτούρο («When there is no more love»), που τσακώνεται πρωτότυπα με τη Βανέσα Παραντί, και ο βουβός, ρυθμικός και στακάτος Φερνάντο Μεϊρέλες («The muse»). Η πόλη, παρόλα αυτά, φαίνεται υπέροχη.

Βραζιλία, ΗΠΑ. 2014. Διάρκεια: 100΄. Διανομή: ODEON.

Περισσότερες πληροφορίες

Rio, I Love you

1,5
  • Κομεντί
  • 2014
  • Διάρκεια: 110 '
  • Γκιγιέρμο Αριάγα

Εννιά ιστορίες έρωτα, ζήλιας, φαντασίας, χορού, εκδίκησης και… θαυμάτων, οι οποίες εξελίσσονται σε διαφορετικές συνοικίες του Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.