AIR FORCE ONE
Είναι η δεύτερη φορά μετά τη "Μέρα της ανεξαρτησίας" που βλέπουμε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να τα καταφέρνει, όχι μόνο ως πλανητάρχης αλλά και ως Ράμπο, ως ακατανίκητος πολεμιστής που διεξάγει μια μάχη σώμα με σώμα, υπερασπιζόμενος την οικογένειά του, την πατρίδα του, τα ιδανικά του. Ο Χάρισον Φορντ, ως Πρόεδρος Τζέιμς Μάρσαλ, εξουδετερώνει έναν έναν τους τρομοκράτες που έχουν καταλάβει το προεδρικό αεροπλάνο και δίνει ένα μάθημα στην κόρη του (και στα παιδιά θεατές της Αμερικής) για το πώς πρέπει κανείς να συνδιαλέγεται με "αποβράσματα" αυτού του είδους. Σινεμά εθνικιστικής προπαγάνδας, αποτελεσματικό ως περιπετειώδες θέαμα, το "Αir Force One" μοιάζει με ριμέικ του "Πολύ σκληρός για να πεθάνει", γραμμένο κατευθείαν από τα αμερικανικό Πεντάγωνο. Υπάρχει μια πανέξυπνη προπαγανδιστική στρατηγική, που συνίσταται στο εξής: βάζουμε ένα μισητό τρομοκράτη να εκστομίσει μια αλήθεια που πονά ("Τολμάς να μιλάς εσύ, που σκότωσες 100.000 Ιρακινούς για να κατεβάσεις την τιμή του πετρελαίου;"), την οποία στη συνέχεια απωθούμε τρομοκρατώντας το θεατή μ' ένα φανταστικό ψευτοπρόβλημα, που μοιάζει όμως πιο αληθινό (η αναβίωση του κομμουνισμού στη Ρωσία). Το "Αir Force One" είναι μια ταινία επιχειρημάτων, όχι όμως και διαλόγου ανάμεσα στις δυο αντιμαχόμενες πλευρές, όπου νικητής αναδεικνύεται αυτός που λέει την τελευταία και καλύτερη ατάκα (ο Χάρισον Φορντ κλοτσώντας τον Γκάρι Όλντμαν στο κενό: "Φύγε από το αεροπλάνο μου!"). Ένας εύστοχος τρόπος να πετυχαίνεις την απολιτική συναίνεση του κοινού σου για πρακτικές και μεθοδεύσεις καθαρά πολιτικού χαρακτήρα. Αλλά αυτή ήταν πάντα η μαγκιά του Χόλιγουντ!
Περισσότερες πληροφορίες
Air Force One
Ρώσοι εθνικιστές καταλαμβάνουν το προεδρικό αεροπλάνο και κρατούν όμηρους την οικογένεια του Προέδρου των ΗΠΑ. Ο τελευταίος θα θυμηθεί ότι ήταν πιλότος στο Βιετνάμ και θα τα βάλει με τους τρομοκράτες.
