Ύστερα από πενταετή φυλάκιση για παραχάραξη δολαρίων, ο Ευαγόρας επιστρέφει στην κανονική ζωή της Λευκωσίας και αναζητά τον φίλο του Μιλέν, τον οποίο δεν κατέδωσε όταν συνελήφθη. Τα ίχνη του θα τον οδηγήσουν στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου θα γνωρίσει την όμορφη Ντίτα και θα βρεθεί στο στόχαστρο της Ιντερπόλ. Εντελώς αμήχανο σεναριακά κοινωνικό δράμα, το οποίο αδυνατεί να βάλει σε τάξη την πλοκή, τις ιδέες και τις αλληγορίες του.
Πίσω από έναν τίτλο που παραπέμπει σε ιατρικό ντοκιμαντέρ, η τέταρτη ταινία του Ανδρέα Πάντζη είναι ένα δυομισάωρο κοινωνικό δράμα το οποίο φιλοδοξεί να λειτουργήσει και ως πολιτική αλληγορία για τις σύγχρονες συνθήκες οικονομικής εκμετάλλευσης, την επιρροή τους στις ανθρώπινες σχέσεις, την εμπιστοσύνη και την προδοσία. Η αλήθεια είναι πως ένα από τα ορατά προβλήματα του φιλόδοξου φιλμ είναι ότι θέλει να μιλήσει σχεδόν για τα πάντα, ξεκινώντας με μερικές αναίτια επεξηγηματικές σκηνές πάνω στην τούρκικη εισβολή στη Μεγαλόνησο το 1974.
Εμείς βρισκόμαστε έτσι κι αλλιώς στο 2002, όταν ο 35χρονος Ευαγόρας επιστρέφει στην καθημερινότητα της Λευκωσίας ύστερα από πενταετή φυλάκιση για παραχάραξη δολαρίων. Αναζητώντας τον φίλο του Μιλέν, τον οποίο δεν κατέδωσε όταν συνελήφθη, θα φτάσει στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου και θα γνωρίσει την όμορφη Ντίτα. Ζώντας το ρομαντικό έρωτά του μαζί της, θα συνεχίσει να ψάχνει τον Μιλέν, ο οποίος κρύβεται από έναν αποφασισμένο να τον ανακαλύψει πράκτορα της Interpol.
Απόλυτα ρηχό, το αστυνομικό μυστήριο μοιάζει να δουλεύει περισσότερο σαν πρόσχημα περιγραφής μιας δεμένης στον εκβιασμό και στην απάτη πραγματικότητας, όπου η εκμετάλλευση του (οικονομικά) ανίσχυρου είναι μόνιμη πρακτική. Μια θεματική που μετά τη «Σφαγή του Κόκορα» επανέρχεται στο έργο του Πάντζη, ο οποίος νιώθει πολύ πιο σίγουρος όταν κινείται στα χωράφια του συμβολισμού και της ξεκάθαρης παραβολής («Ο Βιασμός της Αφροδίτης», «Το Τάμα»).
Προσπαθώντας να υιοθετήσει εδώ μια πιο παραδοσιακή αφηγηματική φόρμα, προδίδεται όχι μόνο από τη χοντροκομμένη χρήση παλιομοδίτικων ιδεολογικών στερεότυπων (που δεν ενσωματώνονται σε μια «ρεαλιστική» πλοκή) αλλά και από ένα δραματικά ισχνό και γεμάτο ανακολουθίες σενάριο. Γιατί, παρά την τεράστια διάρκειά της, η ταινία υποφέρει από λογικά χάσματα (σαν να λείπουν ολόκληρες σκηνές), είναι αδύνατο να συγκρατήσει τις αφέλειές της (ο Μιλέν δίνει πάρτι με προσκεκλημένους πρέσβεις και πολιτικούς ενώ ζει εν κρυπτώ!) και δεν μπορεί να βρει… παρηγοριά ούτε στην αμήχανη ερμηνεία του βασικού πρωταγωνιστή της.
Κύπρος, Ελλάδα, Βουλγαρία. 2013. Διάρκεια: 149΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Η Χαρά και η Θλίψη του Σώματος
Ύστερα από πενταετή φυλάκιση για παραχάραξη δολαρίων, ο Ευαγόρας επιστρέφει στην κανονική ζωή της Λευκωσίας και αναζητά τον φίλο του Μιλέν, τον οποίο δεν κατέδωσε όταν συνελήφθη. Τα ίχνη του θα τον οδηγήσουν στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου θα γνωρίσει την όμορφη Ντίτα και θα βρεθεί στο στόχαστρο της Ιντερπόλ.
