Οι φανατικοί οπαδοί του James Bond είχαν πολλούς λόγους να βρίσκονται σε αγωνία τις τελευταίες εβδομάδες, μετά τα νέα του δημιουργικού ελέγχου του franchise να φεύγει από την οικογένεια Μπρόκολι και να πηγαίνει στο ‘μεγαθήριο’ Amazon MGM Studios με το κόστος του ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Αρκετοί ήταν εκείνοι που δήλωσαν την ανησυχία τους για την παραπάνω εξέλιξη, φοβούμενοι πως η Amazon θα αμαυρώσει την κληρονομιά του θρυλικού πράκτορα με τις επιλογές της στο casting, διαλέγοντας έναν πρωταγωνιστή που δεν συμφωνεί με την 007 φιλοσοφία έτσι όπως την ξέρουμε. Ο πρώην Bond Πιρς Μπρόσναν δήλωσε στην εφημερίδα Sunday Telegraph πως είναι 'δεδομένο' ότι ο επόμενος που θα λάβει την σκυτάλη θα πρέπει να είναι Βρετανός: "Ελπίζω πως η Amazon θα χειριστεί το έργο και τον χαρακτήρα με αξιοπρέπεια, φαντασία και σεβασμό”, συνέχισε.
Και παρόλο που δεν μπορούμε να μαντέψουμε με σιγουριά αν ο Μπρόσναν εννοούσε πως θέλει έναν όμορφο Caucasian άνδρα για τον ρόλο, αυτή είναι η απαράλλακτη επιθυμία εκατοντάδων χρηστών του X που διαμαρτύρονται στο ενδεχόμενο του μαύρου Bond από την εποχή που ο Ίντρις Έλμπα δήλωνε το ενδιαφέρον του. Μην ανησυχείτε μάγκες, δεν θα συμβεί.
Διαβάστε Επίσης
Οι φόβοι για μια 'woke' επιλογή Bond φάνηκαν να καταπατώνται από το ίδιο το στούντιο της Amazon πριν λίγες ημέρες, καθώς σύμφωνα με την Daily Mail, πολλοί ήταν οι ‘εσωτερικοί’ συντελεστές που έλαβαν επιστολή πως το κινηματογραφικό σύμβολο θα παραμείνει ως έχει.
"Έχουν υπάρξει πάρα πολλές αβάσιμες φήμες για το μέλλον του Bond. Η Amazon είναι αποφασισμένη να κρατήσει το Bond πνεύμα ζωντανό και αυτό σημαίνει πως ο χαρακτήρας πρέπει να παραμείνει Βρετανός ή από την Κοινοπολιτεία της Αγγλίας- και πρέπει να είναι άνδρας,” είπε εγκεκριμένη πηγή στην εφημερίδα.
Η θεωρία του Black Bond ήταν επικρατέστερη για χρόνια, με τον 'Ελμπα να είναι τόσο δημοφιλής για τον ρόλο που μέχρι και η ίδια η Sony Entertainment τον γύρευε. Οι αντιδράσεις όμως δεν ήταν μόνο θετικές.
Το 2014, ο διάσημος radio host Rush Limbaugh είπε σχετικά: "Σκέφτονται να κάνουν τον επόμενο James Bond τον Έλμπα, έναν μαύρο Βρετανό αντί για έναν λευκό από την Σκωτία. Δεν είναι αυτός ο πραγματικός Bond και ξέρω πως είναι ρατσιστικό να το λέμε”. O ηθοποιός Ρότζερ Μουρ, που επίσης υποδύθηκε τον 007 από 1973 μέχρι το1985 , έπρεπε να αρνηθεί δημοσίως πως έκανε ρατσιστικές δηλώσεις, αφού είπε στα media πως ο Bond θα πρέπει να είναι "Άγγλος Αγγλος”.
Την ίδια χρονιά ο Γιαφέτ Κότο, που έπαιξε τον Mr Big στο Ζήσε και Άσε τους Άλλους Να Πεθάνουν, δήλωσε ότι οι μαύροι άνδρες "πρέπει να σταματήσουν να θέλουν ρόλους που γράφτηκαν από λευκούς. Αυτοί οι ρόλοι δεν είναι για μαύρους”, ενώ ο συγγραφέας Άντονι Χάροιτς εξέφρασε την άποψη πως ο Έλμπα είναι 'too street' για να υποδυθεί τον αγαπημένο Bond.
Ενώ ο Ίντρις Έλμπα τελικά απωθήθηκε από τις επιθέσεις εναντίον του εξαιτίας του δέρματός του, η άποψη ότι το Bond franchise καλό είναι να περνάει από λευκό σε λευκό δεν βρίσκει σύμφωνα μόνο τα incels του διαδικτύου.
Yπάρχει ένας βασικός λόγος για το υπάρχον χρώμα του James Bond: είναι ένα pop culture σύμβολο της βρετανικής αποικιοκρατίας. Ο Ίαν Φλέμινγκ ‘γέννησε’ τον ήρωα στην δεκαετία του ’50, όταν η Βρετανία βρισκόταν σε ιστορική παρακμή για να αντιπροσωπεύσει το απόλυτο ‘βρετανικό όπλο’. Στην πραγματικότητα ήταν παρανοϊκός, είχε PTSD και εμμονή με το ενδεχόμενο του να σκοτωθεί από κάποιον bad guy καλύτερο από εκείνον. Ήταν ελαφρώς ρατσιστής, ολίγον τι μισογύνης και, ναι σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσε ακόμη και να θεωρηθεί, βιαστής.
Όταν τα συγγράμματα του Φλέμινγκ ξεκίνησαν να μεταφέρονται στην μεγάλη οθόνη, ο James μεταμορφώθηκε από μισάνθρωπος σε σύμβολο ανδρισμού, προσφέροντας το απόλυτο male fantasy σε κάθε θεατή: είχε τα καλύτερα κοστούμια, έμενε στα καλύτερα ξενοδοχεία, πλάγιαζε με τις πιο όμορφες γυναίκες και στο τέλος τα έκανε όλα λίμπα χωρίς καμία συνέπεια.
Ποια συνέπεια άλλωστε;! Έχουμε να σώσουμε τον κόσμο, μπορούν άλλοι να καθαρίσουν τα σπασμένα. Αν αυτό ακούγεται γνώριμο, είναι και η φιλοσοφία της Βρετανίας εδώ και εκατοντάδες χρόνια.
Παρόλο που σε μια ουτοπική πραγματικότητα, ένας μαύρος ηθοποιός δεν θα έπρεπε να εξαιρείται από την λογική της πολυτέλειας, της μυστικότητας, του σέξινες και της φινέτσας, γεννιούνται αμφιβολίες για το κατά πόσο ο Bond θα μπορούσε ποτέ να αντιπροσωπεύσει σε ειλικρινές επίπεδο το black experience.
Οι μαύροι άνδρες έχουν ιστορικά αντιμετωπιστεί σαν μία αστείρευτη πηγή δυσαρέσκειας, τόσο στο σινεμά όσο και εκτός. Μέσα από υπερβολική σεξουαλικοποίηση, υποδεέστερους ρόλους και μία αειθαλή τάση να αντιμετωπίζονται σαν κακοποιοί, βιαστές ή οι πρώτοι που πεθαίνουν σε μία ταινία, έχουν δει την ταυτότητά τους να σβήνεται ουκ ολίγες φορές.
Πώς λοιπόν μπορεί να τους αντιμετωπίσει δίκαια ένα franchise που είναι ακόμα κολλημένο στην λογική των 50s; Πόσο αγαπητός μπορεί πραγματικά να γίνει ένας μαύρος μυστικός πράκτορας που κάνει σεξ με ό,τι κινείται και έχει ‘άδεια να σκοτώσει’; Ποιοι παραγωγοί μπορούνε να πούνε αυτήν την ιστορία χωρίς να πέσουν σε αναχρονιστικά στερεότυπα που θα μας πάνε ακόμα πιο πίσω;
Αν επεκτείνουμε την συζήτηση και στο φύλο του Bond, οι συζητήσεις για μία γυναίκα 007 πάλι οδηγούν σε αδιέξοδο.
Καταρχάς υπάρχει ήδη γυναίκα 007, είναι η Nomi, που έκανε την εμφάνισή της στο πλάι του James Bond το 2021 με την ταινία No Time To Die. Ο ρόλος της Λασάνα Λιντς αποτέλεσε ιστορική πρόοδο για το franchise, ήρθε όμως χέρι με χέρι με τεράστια online κακοποίηση από κριτικούς και φανατικούς επαναστάτες της 'woke ατζέντας' που ανησύχησαν ότι το επόμενο βήμα θα είναι μία γυναίκα Bond.
Γιατί όμως να θέλουμε κάτι τέτοιο; Γιατί μία γυναίκα με καριέρα στο Hollywood του σήμερα να συσχετιστεί με έναν ‘σεξιστή, μισογύνη δεινόσαυρο’ όπως λέει και η Τζούντι Ντεντς, αντί για κάποιον νέο ρόλο που θα έχει γραφτεί με πιο σύγχρονα δεδομένα;
"To όλο κόνσεπτ του James Bond ‘βρωμάει’ σεξισμό. Έχει δημιουργηθεί μέσα από συγκλονιστικό σεξισμό,” δηλώνει η οσκαρική Έλεν Μίρεν στο The Standard. "Οι γυναίκες αποτελούν ένα τεράστιο και εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι των μυστικών υπηρεσιών. Θα έλεγα τις αληθινές ιστορίες τους”.
Μαζί της φαίνεται να συμφωνεί και ο Ντάνιελ Κρεγκ, ο τελευταίος των Bond, που πιστεύει πως δεν υπάρχει ανάγκη για την θηλυκή εκδοχή του χαρακτήρα του.
"Οι γυναίκες χρειάζονται δικούς τους ρόλους που είναι εξίσου καλοί. Βασικά, χρειάζονται καλύτεροι ρόλοι για τις γυναίκες γενικότερα και για τους ηθοποιούς of color. Γιατί να υποδυθεί μία γυναίκα τον Bond; Να υπάρξει κάτι τόσο καλό όσο ο Bond για μια γυναίκα.”
Και πραγματικά, όταν επί σειρά ετών βλέπουμε τα Bond girls να αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ηδονής, σεξοβόμβες, δεσποσύνες σε κίνδυνο και υποψήφια θύματα, πώς μπορούμε να αντιστρέψουμε την παράδοση με οποιοδήποτε τρόπο που όντως θα έχει νόημα;
Ίσως τελικά κάποια πράγματα είναι όντως καλύτερο να τα αφήνουμε ως έχουν.
