
Εξαίτιας μιας σπάνιας μορφής καρκίνου και σε ηλικία μόλις 43 ετών, έγινε γνωστή η απώλεια της κορυφαίας Βελγίδας ηθοποιού Εμιλί Ντεκέν.
Το ταλέντο της ερμηνεύτριας έλαμψε νωρίς στο ευρωπαϊκό σινεμά, καθώς στα 18 βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών για την εμφάνισή της στην καθηλωτική "Ροζέτα" (1999) των αδερφών Νταρντέν. Η Ντεκέν ενσάρκωσε μια νεαρή κοπέλα που ζει με την αλκοολική μητέρα της σε μια παραγκούπολη κάπου στο Βέλγιο, κυνηγημένη από την ντροπή του περιθωρίου, ωστόσο, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα για να διεκδικήσει μια θέση στην κοινωνία, ξεκινώντας από τη βασική προϋπόθεση: να βρει δουλειά.

Έκτοτε καθιερώθηκε στο χώρο, ξεδιπλώνοντας την ικανότητά της να φορτίζει με ένταση τα φιλμ που συμμετέχει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το "Πέρα από τη Λογική" (Γιοακίμ Λαφός, 2012), όπου ενσαρώνει μια μητέρα που ασφυκτιά στο γάμο της και προχωρά σε μια ακραία απόπειρα λύτρωσης, αλλά και το "Αυτή η Γη είναι Δική μας" (Λούκα Μπελβό, 2017). Εκεί βλέπουμε την Ντεκέν ξανά σε ένα μητρικό ρόλο, ωστόσο, αυτήν τη φορά ο χαρακτήρς της αποφασίζει να διεκδικήσει τη θέση του δημάρχου μιας κωμόπολης, εκπροσωπώντας ένα ανερχόμενο εθνικιστικό κόμμα. Το φιλμ αποκρυπτογραφεί το δημόσιο προσωπείο του εθνικισμού, που πλασάρεται καθαρό κι εξευγενισμένο, ενώ παράλληλα απεικονίζει την δράση "μαχητικών" ομάδων που προβαίνουν σε βίαιες λύσεις όποτε χρειαστεί.
Πρόσφατα, είδαμε την Ντεκέν στο υποψήφιο για Όσκαρ δράμα "Close" (Λούκας Ντοντ, 2022), ενώ τελευταία κινηματογραφική δουλειά της είναι η κομεντί "TKT" (Σολάνζ Σικουρέλ, 2024).