Στις αρχές του αιώνα, ο Βάλτερ Σάλες αποτελούσε, μαζί με τον Φερνάντο Μεϊρέγες ("Η Πόλη του Θεού"), τη μεγάλη ελπίδα του βραζιλιάνικου σινεμά. Κάνοντας αίσθηση αρχικά με τον υποψήφιο για Όσκαρ "Κεντρικό Σταθμό" (1998) και κατόπιν με τη διεθνή επιτυχία των βιογραφικών "Ημερολογίων Μοτοσικλέτας" (2004), δοκίμασε χωρίς επιτυχία μια αγγλόφωνη καριέρα ("Στοιχειωμένο Νερό", "Στο Δρόμο") και από το 2012 έμεινε μακριά από τα κινηματογραφικά πλατό. Από τα νιάτα του, όμως, κουβαλούσε μια ιστορία την οποία ήθελε πολύ να διηγηθεί. Γεννημένος στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1956, μεγάλωσε κοντά στο σπίτι της οικογένειας Πάιβα και ως έφηβος έκανε παρέα με τα παιδιά του Ρούμπενς και της Εουνίτσε.
Ο Ρούμπενς Πάιβα ήταν πολιτικός μηχανικός στο Σάο Πάολο, ο οποίος το 1962 εξελέγη βουλευτής με το Εργατικό Κόμμα. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση και διέλυσε τη βουλή. Εκείνος κατέφυγε για λίγο στο εξωτερικό και επιστρέφοντας μετακόμισε με τη σύζυγό του και τα πέντε τους παιδιά στο Ρίο. Συνέχισε να εργάζεται ως μηχανικός, διατηρώντας παράλληλα επαφές με αριστερούς αντιφρονούντες. Μέχρι την 20ή Ιανουαρίου 1971, όταν ασφαλίτες τον προσαγάγουν για ανάκριση και τα ίχνη του χάνονται. Χωρίς νέα του, η Εουνίτσε προσπαθεί να μάθει πού βρίσκεται, αλλά συλλαμβάνεται και η ίδια και μένει 12 μέρες στη φυλακή.
Το 2015, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας Μαρσέλο Ρούμπενς αποτύπωσε την ιστορία των γονιών του στο χαρτί και σχεδόν αμέσως ο Σάλες ξεκίνησε την προετοιμασία για την κινηματογραφική της μεταφορά, η οποία κράτησε σχεδόν εφτά χρόνια. Οι σεναριογράφοι Εϊτόρ Λορέγκα και Μουρίλο Χάουζερ ("Η Αόρατη Ζωή της Ευρυδίκης Γκουσμάο") έμειναν πιστοί στο πρώτο υλικό, το οποίο περιγράφει έναν φαινομενικά ανέμελο μικρόκοσμο, αυτόν των Πάιβα, στον οποίο εισβάλλει βίαια η (πολιτική) πραγματικότητα. Η ατμοσφαιρική, ρετρό φωτογραφία του Αδριάν Τεϊχίδο ("Narcos") εκμεταλλεύεται τη ζεστασιά του φιλμ 35mm και σοκάρει με τον τρόπο που περνά από τα ηλιόλουστα πλάνα της παραλίας της Ιπανίμα σ’ αυτά των σκοτεινών μπουντρουμιών της Ασφάλειας.
Ως Εουνίτσε, η Φερνάντα Τόρες (κόρη της "μεγάλης κυρίας" Φερνάντα Μοντενέγκρο, η οποία υποδύεται την Εουνίτσε σε μεγάλη ηλικία) συλλαμβάνει όλο το βουβό πόνο, την εσωτερική αγωνία και την ήρεμη αποφασιστικότητα ενός χαρακτήρα που καλείται να γίνει από κομπάρσος του δράματος πρωταγωνιστής του. Μαζί του και μια ολόκληρη χώρα, η δημοκρατική ενηλικίωση της οποίας, επώδυνα λυτρωτική, αποτυπώνεται αλληγορικά και αφηγηματικά αβίαστα μέσα από μια συγκινητική πολιτική καταγγελία, η οποία απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Βενετίας, τη Χρυσή Σφαίρα γυναικείας ερμηνείας και τρεις οσκαρικές υποψηφιότητες (καλύτερης ταινίας, διεθνούς ταινίας και α΄ γυναικείου ρόλου).
Βραζιλία, Γαλλία. 2024. Διάρκεια: 137΄. Διανομή: TANWEER
Περισσότερες πληροφορίες
Είμαι Ακόμη Εδώ
Ρίο ντε Τζανέιρο, 1971. Ο πρώην βουλευτής Ρούμπενς Πάιβα συλλαμβάνεται απροειδοποίητα από τη χουντική αστυνομία. Η σύζυγός του και μητέρα πέντε παιδιών Εουνίτσε προσπαθεί να μάθει νέα του, αρνούμενη να μείνει άπρακτη και σιωπηλή.
