«όπταις άμμε – με καις»
Η πιο σινεφίλ διοργάνωση της πόλης, το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου (5-18/12), επιστρέφει στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, αλλά εν μέρει και online, με ένα πρόγραμμα που τιμά το όνομα του θεσμού. Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό, στην Αθήνα πρόκειται να δώσει το "παρών" ο κορυφαίος Ρουμάνος δημιουργός Ράντου Ζούντε με αφορμή το αφιέρωμα προς τιμήν του, όπως επίσης η ριζοσπαστική σκηνοθέτρια Αντουανέττα Αγγελίδη που άλλαξε άρδην το τοπίο στο ελληνικό σινεμά. Ας δούμε, όμως, τι άλλο μας περιμένει φέτος.
Έναρξη με πορτογαλικό αέρα
Με τη νέα ταινία ενός από τους πλέον ενδιαφέροντες σκηνοθέτες από την Πορτογαλία, τον Μιγκέλ Γκόμες, σηκώνει αυλαία το φεστιβάλ. Ο λόγος για το "Grand Tour" που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες και σύμφωνα με το δελτίο τύπου αποτελεί "μία τρυφερή, ουμανιστική ωδή στην περιπλάνηση". Η έναρξη γίνεται παρουσία της πρωταγωνίστριας Κρίστα Αλφαγιάτε και του διευθυντή φωτογραφίας Ρούι Πόσας. Επί τη ευκαιρία προβάλλονται δύο παλαιότερα φιλμ του Γκόμες, ο υπέροχος "Χαμένος Παράδεισος" (2012) και ο "Αγαπημένος μας Μήνας Αύγουστος" (2008). Από την άλλη, το φινάλε γίνεται με το "Δεν Είμαι Εγώ". Την πρόσφατη, αυτοβιογραφική και μεσαίου μήκους ταινία του ιδιοσυγκρασιακού Λεός Καράξ ("Holy Motors", "Οι Εραστές της Γέφυρας"), στην οποία ο Γάλλος ανατρέχει στη ζωή και την καριέρα του που έχει φτάσει τις τέσσερις δεκαετίες. Όπως την περιγράφει ο ίδιος πρόκειται για "ένα πορτραίτο του εαυτού μου χωρίς καθρέφτη. Ιδωμένο από πίσω. Επιστρέφω σε παλιούς φίλους, σε παλιές αγάπες, σε συνεργάτες. Στην κόρη μου. Στα σκυλιά μου. Σε όλους όσους μου πρόσφεραν μία πρόσκληση για ένα ταξίδι... Στοχαστές, αντιστασιακούς, καλλιτέχνες. Σε όλους όσους δημιούργησαν το έδαφος ώστε ένα νέο νησί να αναδυθεί από την θάλασσα. Στο οποίο δεν εφαρμόζονται γελοίοι κανόνες, αλλά μπορείς να αναπνεύσεις...". Οι τελετές έναρξης και λήξης σκηνοθετούνται από τον Σταύρο Στάγκο.
Πρωτοποριακό και διαγωνιστικό
Δέκα τίτλοι από όλο τον κόσμο, οι οποίοι παρουσιάζονται σε πανελλαδική πρεμιέρα και παρουσία αρκετών εκ των δημιουργών τους, διεκδικούν τα φετινά βραβεία του θεσμού. Τις δάφνες μοιράζει κριτική επιτροπή που αποτελείται από τους Τζάκι Ντέιβις (παραγωγός, επιμελήτρια), Ρέα Βαλντέν (κινηματογραφίστρια, θεωρητικός κινηματογράφου, Επίκουρη Καθηγήτρια στη Σκηνοθεσία και στο Μοντάζ στο Τμήμα Ψηφιακών Τεχνών του ΕΚΠΑ) και Μαρία Κουρκούτα (κινηματογραφίστρια, μοντέρ και παραγωγός).
Ακολουθεί η παρουσίαση των συμμετοχών του διαγωνιστικού, όπως αναφέρονται από τη διοργάνωση: "Εκφράζοντας ανησυχία για την κλιματική κρίση και τον σύγχρονο καπιταλισμό, οι ταινίες 'Άμεση Παρέμβαση' (Μπεν Ράσελ & Γκιγιόμ Καγιό) και 'Ο Ουρανός που Πέφτει' (Έρικ Ρόσα & Γκαμπριέλα Καρνέιρο ντα Κούνια) αποτυπώνουν πορτρέτα δύο κοινοτήτων, εστιαζόμενες, αντίστοιχα, στην καθημερινότητα πολιτικών ακτιβιστών στη Γαλλία και στο ονειρικό τελετουργικό των αυτοχθόνων Γιανομάμι της Βραζιλίας με στόχο την προστασία τους από ξένους εισβολείς. Η ανάγκη διαφύλαξης της ταυτότητας βρίσκεται στο επίκεντρο του φιλμ 'Μια Ταινία Φιντάι' (Καμάλ Αλτζαφάρι), στο οποίο επιχειρείται η αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης του παλαιστινιακού λαού μέσω της διάσωσης σημαντικού αρχειακού υλικού. Με υπνωτιστικό ερωτισμό, ο Βιετναμέζος σκηνοθέτης Τρουνγκ Μιν Κουί στο 'Βιέτ και Ναμ' ανασκάπτει μυθοπλαστικά τις μνήμες και την κληρονομιά ενός έθνους. Στο 'Φωτιά του Ανέμου' της Μάρτα Ματέους, μέσα από μύθους και προφορικές παραδόσεις, αποκαλύπτονται τα ίχνη της Ιστορίας στο συλλογικό ασυνείδητο μιας κοινότητας εργατών αμπελώνων στην Πορτογαλία.
Με την ευρηματική ταινία 'όπταις άμμε – με καις', ο Ματίας Πινιέιρο διερευνά με τη σειρά του τους μύθους και τη θραυσματική αναπαράστασή τους, ζωντανεύοντας την ποιήτρια Σαπφώ και τη Νύμφη Βριτόμαρτη, καθώς προσπαθούν να κατανοήσουν τη γλυκόπικρη φύση του πόθου. Η αναζήτηση της επιθυμίας και της ταυτότητας διαποτίζει τη νοσταλγική περιπλάνηση των ηρωίδων της ταινίας 'Κυανό' (Λίλιθ Κράξνερ & Μιλένα Τσερνόφσκι), ενώ, με κωμικό τόνο ο Χάιντς Έμιγκχολτς στο 'Κουστούμι' στοχάζεται πάνω στο παράδοξο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μετατοπίζοντας το βλέμμα μας από μια αμιγώς ανθρωποκεντρική οπτική, η ταινία 'Πέπε' του Νέλσον Κάρλος Ντε Λος Σάντος Αρίας δίνει φωνή σε έναν ιπποπόταμο που αφηγείται τη σουρεαλιστική ιστορία της μεταφοράς και της θανάτωσής του στην αμερικανική ήπειρο. Από την άλλη, το φιλμ 'Συλλογικός Μονόλογος' της Τζέσικα Σάρα Ρίνλαντ διερευνά με ευαισθησία τους δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ ανθρώπων και ζώων, αμφισβητώντας τις φαντασιακές διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν τα δύο είδη". Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως το Πρωτοποριακό συνεργάζεται για μία ακόμα χρονιά με την εταιρεία Authorwave, η οποία προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες post-production ύψους 10.000 ευρώ για την επόμενη ταινία του/της δημιουργού που θα κερδίσει το πρώτο βραβείο. Επιπλέον, ο νικητής ή η νικήτρια του βραβείου του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος, εξασφαλίζει αυτόματα την διανομή μίας εβδομάδας της ταινίας του στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Ένα νέο διαγωνιστικό τμήμα
Ταινιοθήκη και ARTWORKS ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν ένα φρέσκο διαγωνιστικό τμήμα με τίτλο "Reframing Images", προσφέροντας χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), στην παραγωγή που θα αναδειχθεί καλύτερη ταινία. Εν προκειμένω, η κριτική επιτροπή αποτελεί από τους SNF ARTWORKS Fellows Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνα Κουτσοσπύρου και Κωστή Χαραμουντάνη.
Το "Refraiming Images" αποτελείται από 26 ταινίες. Αναλυτικότερα, η ενότητα περιλαμβάνει τρία μεγάλου μήκους ντεμπούτα, τρεις μεσαίου μήκους και είκοσι μικρού μήκους. Όπως επισημαίνει το φεστιβάλ, εξ αυτών οι 15 ανήκουν σε γυναίκες και οι 12 σε άντρες δημιουργούς από όλο τον κόσμο. Και ακόμη: "Ανεξαρτήτως διάρκειας ή είδους, το τμήμα παρουσιάζει ταινίες διάρκειας από 2 έως 85 λεπτά, προερχόμενες από 27 διαφορετικές χώρες, όπως η Αργεντινή, η Νιγηρία, η Καμπότζη, η Ελλάδα, η Παλαιστίνη, το Ιράν, η Κύπρος, η Ταϊλάνδη, η Ιαπωνία, η Ινδία, ο Λίβανος, η Βραζιλία και η Χιλή. [...] Εξερευνώντας καινοτόμες αισθητικές τάσεις, το πρόγραμμα αποσκοπεί στο να παρουσιάσει το πώς κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν και πειραματίζονται με υφολογικά εργαλεία για να αποδώσουν τη σχέση τους με τον σύγχρονο κόσμο. Συνδυάζοντας τη δοκιμιακή γραφή με τη χρήση αρχειακού υλικού, ορισμένοι από αυτούς διερευνούν τους τρόπους με τους οποίους το οικείο και πολιτικό περιεχόμενο των εικόνων μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος αναστοχασμού".
Από τους τίτλους που έχουν επιλεχθεί ξεχωρίζουν: "η βραβευμένη Σέρβα σκηνοθέτις Εμίλια Γκάσιτς, της οποίας η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία '78 Ημέρες' αναπτύχθηκε στο Venice Biennale College Cinema και επιλέχθηκε για το τμήμα Bright Future του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ, η διεθνώς καταξιωμένη Χιλιανή σκηνοθέτις και εικαστικός Μαλένα Σζλαμ, της οποίας το έργο έχει παρουσιαστεί σε μεγάλα μουσεία και φεστιβάλ και περιλαμβάνεται στη μόνιμη συλλογή του MoMA, καθώς και ο Μαροκινός εικαστικός Χίκαμ Γκαρντάφ, του οποίου τα έργα που μελετούν τις πολιτικές του τόπου και του τοπίου, έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ όπως του Βερολίνου και σε μουσεία όπως το Centre Pompidou. Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Παναγιώτου, με την κινηματογραφική του προσέγγιση αντιστέκεται στις κυρίαρχες μονοδιάστατες αφηγήσεις, ενώ η Νίνα Αλεξανδράκη, με βάση τη φιλοσοφία και τον κινηματογράφο, αναζητά τη βαθιά οικειότητα της εμπειρίας. Ο Αργεντίνος Πάμπλο Μαρίν, κριτικός κινηματογράφου, σκηνοθέτης και καθηγητής στην φημισμένη Σχολή Κινηματογράφου Elias Querejeta Zine Eskola (EQZE) στο Σαν Σεμπαστιάν της Ισπανίας, έχει αποκτήσει διεθνή αναγνώριση για τις ταινίες του, οι οποίες έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ όπως της Νέας Υόρκης και του Ρότερνταμ, ενώ η Ντάφνι Ζου, Κινεζοκαναδή εικαστικός, διερευνά την πολιτική και ποιητική του τόπου και της διασποράς, με την ταινία της να έχει κάνει πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και να έχει προβληθεί στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Η Κύπρια καλλιτέχνις και υποψήφια διδάκτωρ Κινηματογράφου Μαρία Αναστασίου, της οποίας το έργο έχει παρουσιαστεί στο BFI Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λονδίνου και το Μουσείο Γουίτνεϊ της Νέας Υόρκης, και η Δανάη Ιώ, η οποία εξετάζει τη διαδικασία δημιουργίας συλλογικών και προσωπικών αφηγημάτων, με την δουλειά της να έχει προβληθεί μεταξύ άλλων στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ και το Ινστιτούτο Σύγχρονων Τεχνών (ICA) του Λονδίνου.
Η Σαμπάβι Καούλ, Ινδή εικαστικός και σκηνοθέτις πειραματικού κινηματογράφου, δημιουργεί κόσμους που αναδιαρθρώνουν το χρόνο και τον χώρο, με το έργο της να έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ όπως του Τορόντο, του Βερολίνου και του Ρότερνταμ, και σε μουσεία όπως το MoMA και την Tate Modern. Ο Νέιτ Λάβι, πειραματικός σκηνοθέτης και φωτογράφος με ισχυρό ενδιαφέρον για την πολιτική και το τοπίο, του οποίου η τελευταία μικρού μήκους ταινία 'Πολύ Λεπτή Εργασία' έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του τελευταίου Φεστιβάλ Καννών, ο Αλέκος Αλεξιάδης, που αναλύει τη σχέση του σινεμά με τη θεωρία και την επιστημολογία μέσω κινηματογραφικών δοκιμίων, και η Αργεντίνα σκηνοθέτις Αγκουστίνα Σάντσεζ Χαβιέρ, της οποίας η ταινία αποφοίτησής 'H Σκιά μας'επιλέχθηκε από το Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών, θα παρουσιάσουν και αυτοί τις ταινίες τους στο αθηναϊκό κοινό".
Η επιστροφή του Κώστα Γαβρά
Πέντε χρόνια μετά τους "Ενήλικες στην Αίθουσα", ο εμβληματικός Κώστας Γαβράς επιστρέφει στην Αθήνα για να παρουσιάσει τη νέα ταινία του με τίτλο "Τελευταία Πνοή". Η υπόθεσή της περιστρέφεται γύρω από τη σχέση ενός γιατρού και ενός διάσημου συγγραφέα, καθώς στοχάζονται για τη ζωή και τον θάνατο. Πραγματοποιούν μια σειρά από εκ βαθέων συναντήσεις με άλλους ασθενείς, με γέλια και δάκρυα, οι οποίες βοηθούν το συγγραφέα να αντιμετωπίσει τους φόβους και τις ανησυχίες του. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο βιβλίο του φιλοσόφου Ρεζίς Ντεμπρέ και του γιατρού Κλοντ Γκραντζ, στο οποίο παρουσιάζονται ιστορίες ανθρώπων που είχαν βρεθεί σε μονά δες ανακουφιστικής φροντίδας. Όπως δήλωσε ο ίδιος σχετικά: "Στα 91 μου χρόνια και με τον θάνατο να διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι φυσιολογικό να αναρωτιέμαι συχνά: πώς θα τελειώσουν όλα αυτά; Όταν έρθει η ώρα, θα μπορέσω να τελειώσω τις μέρες μου με αξιοπρέπεια;".
Παράλληλα, το Πρωτοποριακό παρουσιάζει τα τρία πρώτα, από τα δέκα συνολικά, επεισόδια από τη σειρά ντοκιμαντέρ "Ο Αιώνας του Κώστα Γαβρά", παρουσία της παραγωγού και συζύγου του σκηνοθέτη Μισέλ Ρέι-Γαβρά και του Εντουί Πλενέλ που συν-δημιούργησε τη σειρά. Όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο τύπου, "πρόκειται για μια 'ιστορία του παρόντος' μέσα από τον φακό των πολιτικών ταινιών του και με αναφορά σε ιστορικές συνθήκες και γεγονότα. Ο κινηματογράφος του Γαβρά αφηγείται τον περασμένο αιώνα, τον αιώνα που μας χωρίζει από την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη και ο οποίος οδηγεί στην αβεβαιότητα του σημερινού κόσμου: εύθραυστες δημοκρατίες, περιβαλλοντικές καταστροφές, κοινωνική αδικία και λαϊκή ανυπομονησία".
Must αποκατεστημένες προβολές
Κλασικές, σπάνιες ή αποσιωπημένες ταινίες αναβιώνουν στην ενότητα "Αποκατεστημένες και Υπέροχες". Φέτος, ξεχωρίζει η παρουσίαση σε 4K και 35mm της ταινίας "Χάππυ Νταίη" (1976) του Παντελή Βούλγαρη, παρουσία του σκηνοθέτη, η οποία αποτελεί το πρώτο επίτευγμα του νέου Εργαστηρίου Ψηφιακής Αποκατάστασης Ταινιών για τη Διατήρηση και Προώθηση της Κινηματογραφικής Κληρονομιάς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα:
-Την βωβή ταινία της γεωργιανής πρωτοπορίας "Η Γιαγιά μου" (1929) του Κοτέ Μικαμπερίτζε, που διακωμωδεί τη σοβιετική γραφειοκρατία με ντανταϊστικό ύφος. Η ταινία θα προβληθεί με ζωντανή μουσική απο τον Λόλεκ.
-Την πειραματική ταινία 'Επιστροφή στη Λογική' (1923), η οποία αποκαταστάθηκε πρόσφατα μαζί με άλλες ταινίες του Μαν Ρέι, είναι ένα σουρεαλιστικό οπτικό ποίημα, με μουσική επένδυση από τον σκηνοθέτη Τζιμ Τζάρμους και του συγκροτήματος SQÜRL με τον Κάρτερ Λόγκαν.
-Την επετειακή προβολή για τα 40 χρόνια της η ταινία 'Μαύρος Θεός, Λευκός Διάβολος' (1964) του Γκλάουμπερ Ρόσα, ταινία-ορόσημο του βραζιλιάνικου κινήματος Cinema Novo, η οποία ισορροπεί ανάμεσα στην οπτικοακουστική ποίηση και στην πολιτική καταγγελία της ταξικής εκμετάλλευσης και των προεκτάσεών της στους καταπιεσμένους.
Οι τίτλοι τέλους του Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Πριν από δύο χρόνια, επήλθε το τέλος μιας ολόκληρης κινηματογραφικής εποχής με το θάνατο του ρηξικέλευθου Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Για να τιμήσει τη μνήμη του, σε επιμέλεια των Νικόλ Μπρενέζ και Πολ Γρίβας, το φεστιβάλ παρουσιάζει ένα πρόγραμμα εννέα ταινιών, οι οποίες ήταν προσχέδια ή οπτικά σενάρια των μεγάλου μήκους ταινιών του.
Όπως επισημαίνεται σχετικά: "Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν, συναντάμε τα δύο μεταθανάτια έργα του 'Παρουσίαση του τρέιλερ της ταινίας Σενάριο' και 'Σενάρια', τα οποία ολοκληρώθηκαν το 2024 από τον Φαμπρίς Αρανιό και τον Ζαν-Πολ Μπατατζιά και αποτελούν το αποκορύφωμα επτά δεκαετιών υλιστικών στοχασμών για τη δημιουργία Τέχνης. Στην ταινία 'Σενάρια', μάλιστα, ο Γκοντάρ εμφανίζεται λίγο πριν φύγει οριστικά από κοντά μας με υποβοηθούμενη ευθανασία...".
Όπως σημειώνει η Μίτρα Φαραχανί, "η ταινία 'Σενάρια' έγινε το τελευταίο κινηματογραφικό έργο του Γκοντάρ. Αυτό ήταν σίγουρο. Αλλά δεν ήξερε αν θα το γύριζε ή όχι. Το σώμα του άρχισε να κουράζεται. Τελικά, έκλεισε ραντεβού με τον θάνατο για τις 13 Σεπτεμβρίου. Περίπου μια βδομάδα πριν, εισήλθε σε μια κατάσταση έμμονης ανάγκης να ολοκληρώσει μια δίπτυχη ταινία με τίτλο 'DNA, Fundamentals' και 'MRI, Odyssey'. Με τη βοήθεια του Ζαν-Πολ Μπατατζιά και του Φαμπρίς Αρανιό (των επί μακρόν βοηθών του Γκοντάρ), κατασκεύασε αυτό το τελευταίο φιλμ, που επρόκειτο να ονομαστεί 'Σενάρια'. Έδωσε πολύ ακριβείς οδηγίες και, την παραμονή του θανάτου του, σκηνοθέτησε το τελευταίο πλάνο του εαυτού του για να το ολοκληρώσει". Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και τα κινηματογραφικά δοκίμια του Πολ Γρίβα, τα οποία επανεξετάζουν υλικό από τα γυρίσματα των ταινιών 'Η Δική μας Μουσική' και 'Film Socialisme'.
Λίγες προβολές ακόμα
Στις ειδικές προβολές του Πρωτοποριακού περιλαμβάνονται:
-Η τελευταία ταινία του πολυβραβευμένου Φιλιππινέζου σκηνοθέτη και παλιού γνώριμου του ΦΠΚΑ, Λαβ Ντίαζ "Φαντοσμία" διάρκειας 245 λεπτών, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, η οποία πραγματεύεται τη βία μεταξύ των ανθρώπων σε μια απόκοσμη σωφρονιστική αποικία.
-Το ντοκιμαντέρ "Cinégraphies, γυναίκες της θύελλας (Μέρος 1)" της Σελίν Ρουιβό, εξέχουσας εμπειρογνώμονος στην αποκατάσταση αρχειακών συλλογών η οποία πέρασε από την άλλη πλευρά της κάμερας, παραδίδοντάς μας ένα δοκίμιο για τον γυναικείο πειραματικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’70, συνοδευόμενο από τις δύο πειραματικές ταινίες της Μάγιας Ντέρεν, "Τελετουργία σε Μεταμορφωμένο Χρόνο" και Το Μάτι της Νύχτας".
-Το "Σελιλόιντ Αντεργκράουντ" του Εχσάν Κοσμπάχτ που αφηγείται ιστορίες κινηματογραφοφιλίας από το Ιράν.
-Το "Αντίο, Λακάν" του Αμερικανού σκηνοθέτη και παραγωγού Ρίτσαρντ Λεντς που επεξεργάζεται μυθοπλαστικά το τραύμα ανεκπλήρωτης μητρότητας και την ψυχαναλυτική θεραπεία του.
-Τέλος, την πειραματική ταινία "Μέτρα Λιτότητας" του Μπεν Ράσελ και του Γκιγιόμ Καγιό (επίσης διαγωνιζόμενων και καλεσμένων του φεστιβάλ) η οποία απεικονίζει τα πολιτικοποιημένα Εξάρχεια της Αθήνας, με χειροποίητη χρωματική επεξεργασία του φιλμ.
Οι παράλληλες εκδηλώσεις
Εκτός από τα masterclasses των Αγγελίδη (7/12) και Ζούντες, οι παράλληλες εκδηλώσεις της διοργάνωσης περιλαμβάνουν: ένα στρογγυλό τραπέζι με θέμα "Ψηφιοποίηση, Αποκατάσταση και το μέλλον των Ευρωπαϊκών Φιλμικών Αρχείων" (12/12, Ινστιτούτο Γκαίτε), τη συζήτηση "Παραγωγή σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά για ταινίες δημιουργών και ντοκιμαντέρ" σε συνεργασία με το ΕΚΚΟΜΕΔ (13/12, Ινστιτούτο Γκαίτε), τη συζήτηση στρογγυλής τράπεζας "'Reframing Images' x ARTWORKS: Εξερευνώντας την τομή του κινηματογράφου και της σύγχρονης τέχνης" με τη συμμετοχή έξι σκηνοθετών / σκηνοθετριών από το νεοσύστατο Διαγωνιστικό Τμήμα "Reframing Images". Τη συζήτηση θα συντονίσει ο σκηνοθέτης Μενέλαος Καραμαγγιώλης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα δύο πάρτι γνωριμίας στο BIOS (Κυριακή 8/12 και Κυριακή 15/12) με τους καλλιτέχνες και τους συντελεστές του Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας.
Πληροφορίες:
13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου, 5-18/12
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134-136, Κεραμεικός, 2103609695.
Είσ.: € 6, € 25 (πέντε προβολές), € 35 (δέκα προβολές), € 25 (μειωμ. δέκα προβολές), € 3 (online). Για τις απογευματινές προβολές (ώρα έναρξης έως και 19.00) οι πρώτοι είκοσι σπουδαστές έχουν την ευχέρεια να παρακολουθήσουν την ταινία της αρεσκείας τους, με την επίδειξη της φοιτητικής τους ταυτότητας.
