Η τελευταία δεκαετία έχει δει την ανάκαμψη ενός κινηματογραφικού είδους το οποίο δε φημίζεται για την αφηγηματική ποικιλία του, όσο για τις συγκινήσεις και τις αφορμές για εμβριθείς ηθικούς σχολιασμούς γύρω από κοινωνικά προβλήματα που λίγο-πολύ έχουν απασχολήσει τους πάντες. Πρόσφατα, ωστόσο, έχουν κάνει την εμφάνισή τους δικαστικά δράματα που όχι απλά ανανεώνουν τις συμβάσεις του genre, αλλά αρθρώνουν και έναν ουσιαστικό κριτικό λόγο πάνω στις έννοιες του δικαίου, της αλήθειας και της ενοχής. Επιλέξαμε πέντε από αυτά και σας τα παρουσιάζουμε παρακάτω.
Τα 5 καλύτερα δικαστικά δράματα της δεκαετίας:
Ανατομία μιας Πτώσης (Ζιστίν Τριέ, 2023)
Μια Γερμανίδα συγγραφέας κατηγορείται για το θάνατο του Γάλλου συζύγου της. Στο δικαστήριο αποκαλύπτονται πολλές κρυφές πλευρές της σχέσης τους, περιπλέκοντας τις ενδείξεις για την ενοχή ή την αθωότητά της. Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες για ένα καλοστημένο κι αγωνιώδες δικαστικό δράμα με μια καθηλωτική ερμηνεία από τη Σάντρα Χίλερ, το οποίο εντάσσει έντεχνα στην ακροαματική διαδικασία περίπλοκα, συναρπαστικά κοινωνικά ερωτήματα. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του "α" και τις συνεντεύξεις μας με τη σκηνοθέτρια Ζιστίν Τριέ και την πρωταγωνίστρια Σάντρα Χίλερ.
Η Υπόθεση Γκόλντμαν (Σεντρίκ Καν, 2023)
Στη Γαλλία της δεκαετίας του ’70, ο πολιτικός κρατούμενος Πιέρ Γκολντμάν προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του σε μια υπόθεση πολλαπλών ληστειών, που οδήγησαν στο θάνατο δύο ανθρώπων. Ένα από τα πιο αγωνιώδη δικαστικά δράματα των τελευταίων ετών, αναμοχλεύει μια διχαστική υπόθεση από το παρελθόν με τρόπο που είναι αδύνατο να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του "α" και τη μεγάλη συνέντευξή μας με τους συντελεστές της ταινίας. Η "Υπόθεση Γκολντμάν" παίζεται ακόμα στους κινηματογράφους, δείτε το πρόγραμμα προβολών.
Σεντ Ομέρ (Αλίς Ντιόπ, 2022)
Μια συγγραφέας αρχίζει να αμφισβητεί τα "πιστεύω" της, καθώς παρακολουθεί τη δίκη μιας νεαρής αφρικανικής καταγωγής, η οποία κατηγορείται ως υπεύθυνη για το θάνατο της δεκαπέντε μηνών κόρης της. Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία και πλήθος άλλων βραβείων για ένα λιτό, αυστηρό και μεθοδικά αφηγημένο δικαστικό δράμα, το οποίο περιγράφει διακριτικά, μα καίρια, μια πολυπολιτισμική πραγματικότητα γεμάτη άλυτες αντιφάσεις. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του "α" και τη συνέντευξή μας με τη σκηνοθέτρια Αλίς Ντιόπ.
Μαζί ή Τίποτα (Φατίχ Ακίν, 2017)
Η ζωή της Κάτια καταρρέει όταν ο κουρδικής καταγωγής άντρας και ο μικρός γιος της σκοτώνονται σε βομβιστική επίθεση. Προσπαθώντας να συνέλθει, θα βρεθεί μάρτυρας στη δίκη δύο υπόπτων νεοναζί, για τους οποίους όμως δεν υπάρχουν ατράνταχτα ενοχοποιητικά στοιχεία. Χρυσή Σφαίρα ξενόγλωσσης ταινίας και βραβείο γυναικείας ερμηνείας στις Κάνες για ένα επίκαιρο, σκληρό και τολμηρό στις απόψεις του κοινωνικό σχόλιο με αμφιλεγόμενο φινάλε. Σημαντική η ελληνική νότα της ταινίας, τόσο ως τόπος κορύφωσης του δράματος όσο και ως αναφορά (μέσα από την ερμηνεία του σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη) στη σχέση Γερμανών νεοναζί και Χρυσής Αυγής. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του "α" και τη συνέντευξή μας με τον Γιάννη Οικονομίδη που κρατά έναν από τους χαρακτηριστικούς ρόλους της ταινίας.
Το Διαζύγιο: Η Δίκη της Viviane Amsalem (Ρονίτ & Σλομί Ελκαμπέτζ2014)
Η Βιβιάν Αμσαλέμ βρίσκεται σε διάσταση με τον σύζυγό της, ο οποίος δεν δέχεται παρ’ όλα αυτά να της δώσει διαζύγιο. Καθώς ο θρησκευτικός νόμος απαιτεί σε αυτές της περιπτώσεις τη συναίνεση του συζύγου, το δικαστήριο των ραβίνων αδυνατεί για χρόνια να βρει λύση. Η Βίβιαν όμως επιμένει, επιστρέφοντας κάθε φορά με μια καινούργια αίτηση. Γυρισμένο εξ ολοκλήρου στη δικαστική αίθουσα καταγγελτικό δράμα, το οποίο διαθέτει χιούμορ, συναίσθημα, κριτική διάθεση και αφηγηματική σπιρτάδα. Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Κανών και υποψηφιότητα για ξενόγλωσση Χρυσή Σφαίρα. Διαβάστε την αναλυτική κριτική του "α".