Ο σκηνοθέτης του "Apprentice" στο "α": "Ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε ό,τι μπορούσε για να μας σταματήσει"

"Ατάλαντοι απατεώνες" και "ανθρώπινα αποβράσματα" είναι μερικοί από τους εύγλωττους χαρακτηρισμούς που επέλεξε ο πρώην πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ για να χαρακτηρίσει τους συντελεστές του "Apprentice". Και η αλήθεια είναι πως λίγους θα ξάφνιασε η παραπάνω εξέλιξη, αφού η ταινία με πρωταγωνιστή τον Σεμπάστιαν Σταν ανατρέχει στην εποχή που ο επιχειρηματίας ήταν απλώς ένας πλούσιος μεσίτης. Καθοριστικός στην ανάδειξή του και τη μετατροπή του σε κομμάτι της αμερικανικής ποπ κουλτούρας υπήρξε ο αδίστακτος δικηγόρος Ρόι Κον (εδώ ο σταρ του τηλεοπτικού "Succession" Τζέρεμι Στρονγκ), η σχέση των οποίων έρχεται σε πρώτο πλάνο στο βιογραφικό φιλμ του Αλί Αμπάσι ("Ιερή Αράχνη"). Με αφορμή την πρεμιέρα του "Apprentice" στις αίθουσες, και μάλιστα λίγο πριν από τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, ο σκηνοθέτης μάς μιλά για την περιπέτεια που έζησε.

Αποτελεί, έτσι κι αλλιώς, μια μεγάλη πρόκληση να γυρίζεις μια βιογραφία για οποιονδήποτε εν ζωή άνθρωπο. Φαντάζομαι, όμως, πως είναι πολλαπλά αγχωτικό όταν αυτό το πρόσωπο είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Τι ήταν εκείνο, λοιπόν, που σας ώθησε να κάνετε τώρα αυτή την ταινία;
Θα έλεγα πως χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου να την κάνει! (γέλια) Συνολικά, ως διαδικασία, σου προσφέρει μεγάλη συναισθηματική ανταμοιβή, ανεξάρτητα από τις τεράστιες δυσκολίες που βρίσκεις μπροστά σου. Την ίδια στιγμή, βέβαια, είναι αδύνατο να μην αναγνωρίσω και το πόσο επώδυνη ήταν. Δεν τολμώ καν να υπολογίσω πόσες φορές κατέρρευσε η παραγωγή και πόσες επανεκκινήσεις χρειάστηκε να κάνουμε. Όπως επίσης το πόσα γράμματα σε υποψήφιους επενδυτές έστειλα, προσπαθώντας να εξηγήσω τι θέλω να κάνω. Στο τέλος της ημέρας, εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να μη γυρίσω μια συμβατική βιογραφία. Διότι, ξέρετε, παραδόξως είναι το κινηματογραφικό είδος που μου αρέσει λιγότερο απ’ όλα. Έχω την αίσθηση πως παρακολουθούμε κάθε φορά το ίδιο πράγμα: σημαντικούς ανθρώπους να κάνουν σημαντικά πράγματα. Γι’ αυτόν το λόγο, στο "Apprentice" προσέγγισα τους χαρακτήρες σαν να ήταν άγνωστοι κανονικοί άνθρωποι, ώστε να αποκτήσουν περισσότερη αυθεντικότητα και να εκμεταλλευτούμε πλήρως το γεγονός πως ανατρέχουμε σε μια περίοδο κατά την οποία ο Τραμπ ήταν άσημος. Διότι, κατά τα άλλα, το σενάριο αναφέρεται σε γεγονότα που είναι λίγο-πολύ γνωστά, δεν υπάρχει κάτι που είναι αδύνατο να βρεις στη Wikipedia ή που δεν έχει δημοσιευτεί κάπου.

Η αλήθεια είναι πως ο Τραμπ όπως τον ερμηνεύει ο Σεμπάστιαν Σταν έχει κάτι το οικείο, σου δίνεται η εντύπωση πως τον έχεις πετύχει κάπου αυτό τον τύπο.
Είναι ενδιαφέρον που το λέτε, γιατί μία από τις πιο συνηθισμένες επικρίσεις αφορά το ότι δεν υπάρχει τίποτα το ξεχωριστό γι’ αυτόν στην ταινία. Αλλά δεν ήθελα με τίποτα να του δώσω τέτοια διάσταση, θεωρώ πως θα ήταν λάθος να τον απεικονίσω ως κάτι αξιοπρόσεκτα "διαφορετικό". Ίσα ίσα, το γεγονός ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικά καθημερινό και καθόλου ιδιαίτερο τύπο είναι το όλο νόημα. Θυμηθείτε μία από τις σκηνές όπου ο Σταν λέει την ατάκα "προσπαθούν να βρουν ένα κάρο φαυλότητες από το παρελθόν μου, ενώ δεν υπάρχει τίποτα". Αλήθεια λέει! Ο Τραμπ είναι όσο ρηχός φαίνεται. Δεν μιλάμε για κάποια διορατική προσωπικότητα με συνεκτικό όραμα και σχέδιο για ανέλιξη στην εξουσία. Τον ενδιαφέρει μόνο η προσωπική επιτυχία και η αναγνώριση. Ανεβαίνει πάνω σε μια κοινωνική σκάλα η οποία δεν τον απασχολεί στο ελάχιστο το πού οδηγεί. Επομένως, η αμφισημία ανάμεσα στη χειροπιαστή επιφανειακότητα αυτού του ανθρώπου και στο ότι κανείς δεν είναι σίγουρος ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του, εμένα μου φαίνεται τρομερά ελκυστική και αγχωτική.

Έχουν ειπωθεί πολλά γύρω από τα εμπόδια που αντιμετωπίσατε, όχι μόνο για τη δημιουργία, αλλά και για τη διανομή της ταινίας. Τι από όλα αυτά ισχύει;
Τα προβλήματα εμφανίστηκαν από την αρχή, όταν ακόμα αναζητούσαμε τους ηθοποιούς μας. Ύστερα στη χρηματοδότηση, στα ίδια τα γυρίσματα, αλλά και σε ό,τι συνεπάγεται μια παραγωγή αυτού του μεγέθους. Ζητήματα τα οποία δεν θα είχαμε, αν το "Apprentice" δεν αφορούσε τον Τραμπ. Ας πούμε, όταν τελικά καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την παραγωγή, οι επενδυτές μας ήταν δυσαρεστημένοι με το μοντάζ που θέλαμε να στείλουμε στις Κάννες. Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που προσπαθούσαμε να τους κατευνάσουμε, είχαμε να αντιμετωπίσουμε τη νομική ομάδα του Τραμπ που απειλούσε να μας μηνύσει. Μέσα σε όλα, τα αμερικανικά γραφεία διανομής αρνούνταν να κυκλοφορήσουν την ταινία υπό το φόβο οικονομικών και άλλων επιπτώσεων. Με λίγα λόγια, ο Τραμπ έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μας σταματήσει. Η λογοκρισία δεν είναι κάτι καινούργιο για εμένα, Ιρανός είμαι. (γέλια) Αλλά, εδώ η συγκυρία είναι πιο πονηρή, γιατί είσαι ελεύθερος να κάνεις την προβολή σου, όμως πολύ απλά δεν πρόκειται να στο επιτρέψουμε.

Κλείνοντας, θα μου ήταν αδύνατο να μην αναφερθώ στην άψογη διανομή των ρόλων. Αν θέλετε, μιλήστε μας για το πώς επιλέξατε τους πρωταγωνιστές σας.
Αρχικά, με χαροποιεί βαθιά πως το κοινό είναι ενθουσιασμένο με καθετί καινούργιο που κάνουν ο Σεμπάστιαν και ο Τζέρεμι Στρονγκ, γιατί είναι ασύλληπτοι ηθοποιοί. Αλλά, όσον αφορά το "Apprentice", νιώθω ότι συχνά δεν εκτιμάται όσο της αναλογεί η ερμηνεία της Μαρία Μπακαλόβα. Θυμάμαι, στα πρώιμα στάδια της προ-παραγωγής, είχαμε συναντηθεί με έναν υποψήφιο χρηματοδότη ο οποίος μας έφερε μια μεγάλη λίστα πρωτοκλασάτων σταρ για το ρόλο της Ιβάνα Τραμπ. Ούτε μία δεν καταγόταν από την ανατολική Ευρώπη. Μην παρεξηγηθώ, όλες τους ήταν σπουδαίες, απλά με εντυπωσίασε πως υπήρχε η προσδοκία ότι σε καμία περίπτωση δε θα επέλεγα ηθοποιό από τη συγκεκριμένη περιοχή. Το ακόμα πιο αξιοπερίεργο, πως παρόλο που από το πρώτο δοκιμαστικό της η Μαρία ήταν τέλεια για το ρόλο, χρειάστηκε να προσπαθήσω ακραία για να προσληφθεί. Οι παραγωγοί θεωρούσαν πως επιχειρώ να κάνω κάτι "edgy" και ήμουν σε φάση "είστε τελείως μ*****ς"; Δεν είναι απλά μια προφορά, χρειάζεσαι έναν άνθρωπο που να αντιλαμβάνεται ουσιαστικά την πολιτισμική καταγωγή αυτού του χαρακτήρα.