Οι γυναίκες ηθοποιοί έχουν αποσπάσει μέχρι στιγμής σχεδόν όλο το ενδιαφέρον του 81ου Φεστιβάλ Βενετίας, το οποίο έχει ξεκινήσει με μια σειρά ταινιών οι περισσότερες από τις οποίες κράτησαν τις υποσχέσεις τους. Έτσι, μετά την Αντζελίνα Τζολί, η οποία χρίστηκε πρώιμο οσκαρικό φαβορί με το "Maria", την Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία έλαμψε στο κόκκινο χαλί της προβολής των τεσσάρων πρώτων επεισοδίων της τηλεοπτικής σειράς του Αλφόνσο Κουαρόν "Disclaimer", και την Σιγκούρνι Γουίβερ, η οποία παρέλαβε το τιμητικό Χρυσό Λιοντάρι και δάκρυσε από συγκίνηση όταν έμαθε πως ο ρόλος της ως Έλεν Ρίπλεϊ στο "Άλιεν" έχει εμπνεύσει την Κάμαλα Χάρις(!), ήρθε η σειρά της Νικόλ Κίντμαν. Η 57χρονη Αυστραλέζα απέδειξε πως είναι η πλέον ατρόμητη σταρ της γενιάς της, παίρνοντας όλα τα πιθανά ρίσκα για χάρη του "Babygirl". Ενός σέξι θρίλερ σε σκηνοθεσία της Ολλανδέζας Χαλίνα Ρέιν ("Bodies Bodies Bodies"), στο οποίο υποδύεται το υψηλό στέλεχος μιας πολυεθνικής που δημιουργεί σχέση με έναν πολύ νεώτερό της υπάλληλο (ο Χάρις Ντίκινσον του "Τριγώνου της Θλίψης"). Παντρεμένη (με τον Αντόνιο Μπαντέρας) και μητέρα δυο παιδιών, θα ριψοκινδυνεύσει το γάμο και την καριέρα της για ένα πάθος που ξυπνά το σκοτεινό, kinky ερωτικό απωθημένο της, παίζοντας παράλληλα ένα παιχνίδι εξουσίας το οποίο, φυσικά, θα γίνει πολύ γρήγορα εντελώς ανεξέλεγκτο. Οι νουάρ τόνοι συνδυάζονται εύστροφα με το μαύρο χιούμορ, οι τολμηρές – άλλοτε καυτές κι άλλοτε εσκεμμένα αμήχανες - σκηνές θα συζητηθούν, ενώ η σάτιρα της καπιταλιστικής ευημερίας (και εργασιακής ηθικής της) καταλήγει βιτριολική, μα προβλέψιμη. Η σαφής διάθεση του "Babygirl" για πρόκληση και εντυπωσιασμό δεν κρύβεται, αλλά Κίντμαν, Ντίκινσον και αυτοσαρκασμός ανοίγουν κάθε τόσο την πόρτα σε κάτι πιο βαθύ και μελαγχολικό από μια flashy και πιπεράτα διασκεδαστική σάτιρα.
Σε ένα ανάλογα σατιρικό, αλλά πολύ πιο ανάλαφρο κλίμα κινούνται και οι "Τρεις Φίλες" του Εμανουέλ Μουρέ ("Αυτά που Λέμε και Αυτά που Κάνουμε", "Το Χρονικό Ενός Εφήμερου Έρωτα") με τις Καμίγ Κοτέν, Ιντιά Ερ και Σαρά Φορεστιέ. Μια γουντιαλενική, αλλά πολύ γαλλική, άρα και φλύαρη, κομεντί πάνω στις εντελώς απρόβλεπτες διαδρομές της ερωτικής επιθυμίας, έτσι όπως αυτές αναστατώνουν την καθημερινότητα τριών φιλενάδων που πλησιάζουν τα 40. Λίγο θεατρική, λίγο παιχνιδιάρα, λίγο deja vu και αρκετά καλογραμμένη, σε κρατάει ως το τέλος κοντά στους τρισδιάστατους χαρακτηρες της. Το αργεντίνικο "El Jockey" του Λουίς Ορτέγκα ("Ο Άγγελος"), από την άλλη, θέλει να είναι εξίσου χαριτωμένο, αλλά εντελώς αντισυμβατικό και πρωτότυπο, ως "έκκεντρη" βιογραφία ενός θρυλικού αναβάτη του ιπποδρόμου ο οποίος παίρνει την κάτω βόλτα. Τα σουρεαλιστικά στοιχεία αυτής της ανατρεπτικής κωμωδίας που θέλει να σχολιάσει ρόλους και ταυτότητες μέσα στη σύγχρονη, χαοτικά συγκεχυμένη πραγματικότητα δεν δένουν όλα μεταξύ τους, με τον σαρωτικό Ναουέλ Πέρεζ Μπισκαγιάρτ να τίθεται επικεφαλής της κούρσας για το φετινό βραβείο αντρικής ερμηνείας.
Ένας από τους ανταγωνιστές του μπορεί να αποδειχθεί ο Τζουντ Λο, ο οποίος μεταμορφώνεται σε πράκτορα του FBI για χάρη του Τζάστιν Κερζέλ ("Μάκβεθ", "Assassin's Creed", "Νίτραμ") και του "The Order". Μιας αστυνομικής περιπέτειας βασισμένης σε πραγματικά γεγονότα, τα οποία έχουν να κάνουν με την ιστορία του Μπομπ Μάθιους (Νίκολας Χουλτ) και της νεοναζιστικής σέκτας του, η οποία ενεπλάκη σε μια σειρά ληστειών και φόνων στην βορειοδυτική Αμερική του 1983-84. Στέρεη αφήγηση, διφορούμενοι χαρακτήρες και τα αγαπημένα τρικ του Αυστραλού σκηνοθέτη: βίαια ξεσπάσματα, ηθικά διλήμματα δυναμικών, macho χαρακτήρων και η πορεία πάνω στη θολή γραμμή που χωρίζει το δίκαιο από το άδικο, τον νόμο από την παρανομία και τις παραδοσιακές από τις προσωπικές αξίες.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για την υποστήριξή της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.
