Σταυρωμένοι Εραστές

5

Ποιητικής ομορφιάς δράμα εποχής, από τα κορυφαία του γιαπωνέζικου σινεμά, στο οποίο τα αγνά ανθρώπινα πάθη «εξεγείρονται» ενάντια σε έναν κόσμο άκαμπτης τυπολατρίας και αβάσταχτης σκληρότητας.

Σταυρωμένοι Εραστές

Αν και σκηνοθέτησε δεκάδες βωβές ταινίες, ο Κένζι Μιζογκούτσι (1898-1956) θα γίνει παγκοσμίως διάσημος λίγο πριν από τον πρόωρο θάνατό του, με τέσσερα αριστουργηματικά ασπρόμαυρα δράματα εποχής που θα προβληθούν στις αίθουσες σε διάστημα δυόμισι ετών. Πρώτα η "Ζωή της Οχάρου" (1952), κατόπιν το "Ουγκέτσου Μονογκατάρι" (1953) και, τέλος, ο "Επιστάτης Σάνσο" (1954) και οι "Σταυρωμένοι Εραστές" (1954), οι οποίοι θα κάνουν διεθνή πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κανών.


Όπως έκανε συχνά, ο Μιζογκούτσι θα εμπνευστεί κι εδώ από την κλασική γιαπωνέζικη λογοτεχνία διασκευάζοντας ένα έργο για κουκλοθέατρο (μπουνράκου), γραμμένο το 1715 από τον Μονζαεμόν Τσικαμάτσου. Σε αυτό ο Μοχέι, δεξί χέρι του αυτοκρατορικού τυπογράφου Ισούν, προσπαθεί να βρει τρόπο να καλύψει "αθόρυβα" τη σύζυγο του αφεντικού του Οσάν, η οποία τον παρακαλεί να της δανείσει χρήματα για τον αδελφό της. Τίμιος και υπάκουος, θα ομολογήσει τελικά στον Ισούν τις προθέσεις του, εκείνος όμως θα τον κατηγορήσει πως είναι εραστής της Οσάν. Έτσι, οι δυο τους θα αναγκαστούν να τραπούν μαζί σε φυγή (η μοιχεία τιμωρείται με θάνατο διά σταύρωσης), κάτι το οποίο ο Ισούν προσπαθεί να αποσιωπήσει για να μην αμαυρωθεί η κοινωνική και επαγγελματική υπόληψή του.


Ο Μιζογκούτσι εμπλουτίζει με έντονα φεμινιστική διάθεση το διδακτικό θεατρικό, ενσωματώνοντας τη ρομαντική ιστορία του στη μόνιμη θεματική του πάνω στη μοίρα των γυναικών σε μια πατριαρχική, βίαιη και μιλιταριστική κοινωνία, στην οποία οι ανθρώπινες επιθυμίες έχουν αντικατασταθεί από απαράβατους κανόνες. Σκηνοθετικός στιλίστας (μεγάλης διάρκειας πλάνα με συχνά ακίνητη κάμερα, γεωμετρικό κάδρο, υποβλητικές φωτοσκιάσεις) αλλά και σπουδαίος δραματουργός, αναπτύσσει μεθοδικά και περίτεχνα τις αντιθέσεις οι οποίες συνθέτουν την ανθρώπινη ψυχολογία. Τελικά οι δύο φυγάδες θα καταλήξουν εραστές σπρωγμένοι από τη συλλογική προκατάληψη σε μια ποιητικής ομορφιάς σύγχρονη τραγωδία, από τις κορυφαίες στιγμές του γιαπωνέζικου σινεμά, στην οποία τα αγνά πάθη "εξεγείρονται" ενάντια σε έναν κόσμο άκαμπτης τυπολατρίας και αβάσταχτης σκληρότητας.

Α/Μ. Ιαπωνία. 1954. Διάρκεια: 102΄. Διανομή: NEW STAR

Περισσότερες πληροφορίες

Σταυρωμένοι Εραστές

Chikamatsou Monogatari
5
  • Σινεφίλ
  • 1954
  • Διάρκεια: 110 '
  • Κέντζι Μιζογκούτσι

Ο Ισούν είναι ο αυτοκρατορικός τυπογράφος, ο οποίος κατηγορεί άδικα τη σύζυγό του και τον καλύτερο υπάλληλό του ότι είναι εραστές. Για να γλιτώσουν την τιμωρία, εκείνοι τρέπονται μαζί σε φυγή, κάτι που ο Ισούν προσπαθεί να αποσιωπήσει για να μην αμαυρωθεί η κοινωνική υπόληψή του.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.