Ο Αλέν - Φαμπιέν Μορίς Μαρσέλ - Ντελόν πρόλαβε τον κινηματογράφο την εποχή που αυτός αποτελούσε την απόλυτη λαϊκή διασκέδαση και γι’ αυτό κατόρθωσε να αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους θρύλους του, ως πρωταγωνιστής απανωτών εμπορικών επιτυχιών, αλλά και διαχρονικών αριστουργημάτων. Ήταν ίσως ο ομορφότερος άντρας που πέρασε από τη μεγάλη οθόνη, κατάφερε όμως να χτίσει μια καριέρα η οποία δεν στηρίχτηκε αποκλειστικά στην ακαταμάχητη φυσική εμφάνισή του, ενώ πέρασε και πίσω από την κάμερα, δείχνοντας την αγάπη του στην αστυνομική περιπέτεια.
Μην υποκρίνεσαι, ζήσ’ το!
Γεννήθηκε στα νότια περίχωρα του Παρισιού στις 8 Νοεμβρίου του 1935 και καθώς οι γονείς του χώρισαν σύντομα (ο πατέρας του ήταν μηχανικός προβολής και κατόπιν ιδιοκτήτης κινηματογράφου), πέρασε μια περιπετειώδη παιδική ηλικία. Έζησε λίγα χρόνια σε ανάδοχη οικογένεια, επέστρεψε κατόπιν στους δικούς του, εναλλάξ, μιας και είχαν και οι δυο ξαναπαντρευτεί, και δεν στέριωνε σε σχολείο, παίρνοντας αποβολές για την απείθαρχη συμπεριφορά του. Στα 14 του έπιασε δουλειά σε ένα κρεοπωλείο και τρία χρόνια αργότερα βρέθηκε στην Γαλλική Ινδοκίνα υπηρετώντας στο ναυτικό. Τελικά εκδιώχθηκε και από εκεί, καθώς συνελήφθη δυο φορές για μικροκλοπές και πέρασε τα γενέθλια των 20 χρόνων του στη φυλακή. Ήταν η εποχή που του έγιναν πάθος τα όπλα, ενώ εντυπωσιάστηκε βαθιά από το γκανγκστερικό δράμα "Touchez pas au Grisbi" του Ζακ Μπεκέρ και το ρόλο του Ζαν Γκαμπέν ως βετεράνου κακοποιού – ένα κινηματογραφικό μοντέλο ζωής. Αργότερα θα δηλώσει πως θαύμαζε επίσης τους Μοντγκόμερι Κλιφτ, Μάρλον Μπράντο και το δίδυμο του χιτσκοκιού "Ο Άγνωστος του Εξπρές" Τζον Γκάρφιλντ - Ρόμπερτ Γουόκερ.
Το 1956 επέστρεψε στο Παρίσι και στην κακόφημη περιοχή της Πλας Πιγκάλ, δουλεύοντας περιστασιακά και ζώντας στα όρια της παρανομίας. Η σχέση του με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, όμως, θα του αλλάξει τη ζωή. Θα τη συνοδέψει στο φεστιβάλ Κανών του 1957, όπου μια σειρά γνωριμιών με ανθρώπους του σινεμά θα τον φέρει ως την Ρώμη, την Τσινετσιτά και τον Αμερικανό παραγωγό του "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Αν και δεν είχε την παραμικρή γνώση υποκριτικής, εκείνος θα του προτείνει ένα επταετές συμβόλαιο, με τον όρο να μάθει αγγλικά. Ο Ντελόν θα επιστρέψει στο Παρίσι για να στρωθεί στο… διάβασμα, αλλά η τότε ερωμένη του, ηθοποιός Μισέλ Κορντουά, θα πείσει το σύζυγό της και σκηνοθέτη Ιβ Αλεγκρέ να του δώσει ένα μικρό ρόλο στο "Quand la Femme s'en Mêle". Έτσι θα ξεκινήσει μια ζηλευτή ερμηνευτική καριέρα, στη διάρκεια της οποίας ο Ντελόν ακολούθησε την πολύτιμη, όπως ομολογεί ο ίδιος, συμβουλή του Αλεγκρέ "να είσαι ο εαυτός σου. Μην υποκρίνεσαι, ζήσ’ το!".
Ο σκληρός με το αγγελικό πρόσωπο
Το 1958 και στα γυρίσματα του "Christine" θα βρεθεί δίπλα στην ήδη διάσημη Ρόμι Σνάιντερ, με την οποία θα ερωτευτούν και σύντομα θα αρραβωνιαστούν. Τον επόμενο χρόνο θα κερδίσει τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του στην εμπορικά πετυχημένη κωμωδία "Faibles Femmes", για να έρθει το 1960 το "Γυμνοί στον Ήλιο" του Ρενέ Κλεμάν και να τον εκτοξεύσει στη διεθνή καταξίωση. Ιδανικός ως η γαλλική εκδοχή του αμοραλιστή ήρωα της Πατρίσια Χάισμιθ Τομ Ρίπλεϊ θα εντυπωσιάσει με το σεξ απίλ του, ενώ την ίδια χρονιά θα φανερώσει τις δραματικές δυνατότητές του ως γιος της Κατίνας Παξινού στην νεορεαλιστική τραγωδία του Λουκίνο Βισκόντι "Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του". Θα ακολουθήσουν η "Έκλειψη" του Μικελάντζελο Αντονιόνι και ο "Γατόπαρδος" του Βισκόντι, με τον Ντελόν να εναλλάσσει επιδέξια τις απαιτητικά καλλιτεχνικές και επιτυχημένα εμπορικές επιλογές του: "Ο Τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο", "Αντίο Φίλε", "Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο", "Ιστορίες Μυστηρίου", "Το Κορίτσι με τη Μοτοσυκλέτα", "Η Συμμορία των Σικελών", "Ο Κόκκινος Κύκλος". Αν και χωρισμένοι με την Ρόμι Σνάιντερ, θα γυρίσουν μαζί το 1969 την "Πισίνα", ένα ερωτικό θρίλερ το οποίο θα "σπάσει τα ταμεία". Εν τω μεταξύ, είχε ήδη δοκιμάσει την τύχη του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά όλες οι αγγλόφωνες επιλογές του, όπως τα "Η Κίτρινη Ρολς Ρόις", "Once a Thief" ή "Lost Command", αποδείχτηκαν ταμειακές αποτυχίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Αλέν Ντελόν ήταν μαζί με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, με τον οποίο θα συμπρωταγωνιστήσουν στο γκανγκστερικό "Μπορσαλίνο" (1970), ο μεγαλύτερος σταρ του γαλλικού κινηματογράφου, θέση την οποία θα ενισχύσει με μια σειρά στιβαρών αστυνομικών περιπετειών, υποδυόμενος σχεδόν πάντα το σκληροτράχηλο αστυνομικό που επιβάλλει το νόμο με το δικό του, ασυμβίβαστο τρόπο. Σοφά, επέλεξε να συνεργαστεί με δεξιοτέχνες σκηνοθέτες – μάστορες του είδους όπως ο Χοσέ Ζιοβανί ("Δυο Ξένοι στην ίδια Πόλη", "Ο Κύκλος του Μπούμερανγκ"), ο Ζορζ Λοτνέρ ("Ωραίος, Σκληρός και Αδίστακτος"), ο Ζακ Ντερέ ("Flic Story", "3 Φορές Σκληρός") και φυσικά ο αγαπημένος του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ ("Ο Μπάτσος"), υπογράφοντας ο ίδιος επιτυχίες όπως το "Για το Τομάρι Ενός Μπάτσου" και "Ο Μαχητής".
Ο Ντελόν είχε πια τυποποιηθεί ως "Σκληρός" και "Μπάτσος", αν και ήταν παρέμενε ένας σπουδαίος ηθοποιός όταν του δινόταν η ευκαιρία, όπως στη συνεργασία του με τον Τζότζεφ Λόουζι. Πρώτα στη "Δολοφονία του Τρότσκι" και κατόπιν στον συγκλονιστικό "Κύριο Κλάιν", ερμηνεία ζωής ως ο κυνικός αντικέρ ο οποίος μετά από μια παρεξήγηση γύρω από την (ανύπαρκτη) εβραϊκή καταγωγή του παρασύρεται σε έναν αναπόδραστο καφκικό λαβύρινθο. Έχοντας αραιώσει πια τις κινηματογραφικές εμφανίσεις του, το 1984 θα βραβευτεί με Σεζάρ α΄ ρόλου για το "Notre Histoire" του Μπερτράν Μπλιέ, το 1990 θα συνεργαστεί με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ στο αμήχανο "Νέο Κύμα", θα κάνει κάποιες σποραδικές τηλεοπτικές εμφανίσεις και το 2008 θα επιστρέψει ως απολαυστικός Ιούλιος Καίσαρας στο "Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες".
Σκάνδαλα, γυναίκες, πολιτική
Το 2019 θα τιμηθεί με ειδικό Χρυσό Φοίνικα από το φεστιβάλ Κανών, κίνηση η οποία θα ξεσηκώσει την αντίδραση φεμινιστικών οργανώσεων, λόγω φημολογούμενων(;) δηλώσεών του για τη συμπεριφορά του απέναντι στις γυναίκες. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που ο Ντελόν βρέθηκε στο κέντρο ενός σκανδάλου. Το 1969 ενεπλάκη στην υπόθεση δολοφονίας του σωματοφύλακά του Στεβάν Μαρκοβίτς, με μια σειρά δημοσιευμάτων να αποκαλύπτουν τη συμμετοχή του σε οργιώδη πάρτι στα οποία παρευρίσκονταν από γκάνγκστερς μέχρι πολιτικά πρόσωπα. Το 2013 είχε δηλώσει τη δημόσια υποστήριξή του στο Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λεπέν, παινευόταν ανοιχτά για την πλούσια οπλοκατοχή του, ενώ μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν το 2022, όταν και πήρε τηλεοπτική συνέντευξη από τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι.
Φημισμένος γυναικοκατακτητής, ο Ντελόν έκανε σχέσεις με την τραγουδίστρια και μοντέλο Νίκο, το παιδί της οποίας ποτέ δεν αναγνώρισε ως δικό του, την Νταλιντά, με την οποία έκαναν επιτυχία το "Paroles...paroles", και τις ηθοποιούς Αν-Μάργκρετ, Λάνα Γουντ, Μαρίσα Μελ και Μιρέιγ Νταρκ (ζευγάρι για 15 χρόνια). Παντρεύτηκε μια φορά, το μοντέλο Ναταλί Μπαρτελεμί (κατόπιν Ντελόν) από το 1964 έως το 1969, με την οποία απέκτησαν το γιο του και ηθοποιό Άντονι Ντελόν. Θα γίνει ακόμα δυο φορές πατέρας, στην Ανούσκα και στον Αλέν-Φαμπιέν, από τη σχέση του με την Ρόζαλι βαν Μπρέεμεν (άλλο ένα μοντέλο!), με τα τρία παιδιά του να εμπλέκονται σε μια υπόθεση οικογενειακής διαμάχης που πήρε μεγάλη διασημότητα, όταν τον Ιούλιο του 2023 μήνυσαν τη σύντροφο του Ντελόν Ιρομί Ρολάν, κατηγορώντας την πως τον κακομεταχειριζόταν, εκμεταλλευόμενη την ασθενή υγεία του και την ψυχολογική κατάπτωσή του. Θα ακολουθήσουν… απανωτές αλληλομηνύσεις, ακόμα και μεταξύ των παιδιών, μέχρι που τελικά όλοι τους θα συμφιλιωθούν, όπως δήλωσαν, στο εξοχικό τους σπίτι στο Ντουσί, 150 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Παρισιού. Εκεί όπου ο 89χρονος Αλέν Ντελόν θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 18 Αυγούστου 2024.
