Το Καλοκαίρι της Κάρμεν

3

Αλμοδοβαρική κομεντί, η οποία ξεκινάει σε ξέφρενο queer τόνο, ισορροπεί ως μια παιχνιδιάρικη σάτιρα αστικής επιβίωσης και καταλήγει σαν μια τρυφερή ιστορία φιλίας με απολαυστικές σινεφίλ αναφορές.

Το Καλοκαίρι της Κάρμεν

Αστεία, (ομο)ερωτική και τολμηρότατη, η εισαγωγική σκηνή της τέταρτης μεγάλου μήκους ταινίας του Ζαχαρία Μαυροειδή ("Ο Ξεναγός", "Απόστρατος", το ντοκιμαντέρ "Στο Σώμα της") αιφνιδιάζει με την προκλητική ευθύτητα με την οποία μας μπάζει στο μικρόκοσμο του Δημοσθένη και του Νικήτα. Δυο γκέι κολλητών από την εποχή των κοινών σπουδών τους στην υποκριτική, οι οποίοι περνούν μια ολόκληρη μέρα κολυμπώντας και κάνοντας ηλιοθεραπεία στα Λιμανάκια της Βάρκιζας. Ο Δημοσθένης δουλεύει πλέον ως δημόσιος υπάλληλος, ενώ ο Νικήτας είναι σκηνοθέτης και αναζητά την πρώτη μεγάλη του ευκαιρία. Και μοιάζει να τη βρίσκει, στο πρόσωπο ενός Γάλλου παραγωγού που του ζητάει να γράψει το σενάριο μιας χαμηλού κόστους ταινίας με "άρωμα ελληνικού καλοκαιριού", τη σύνοψη του οποίου πρέπει να παραδώσει άμεσα. Αν και η προηγούμενη προσπάθεια των δυο τους να συνεργαστούν σεναριακά κόντεψε να τινάξει τη φιλία τους στον αέρα, αρχίζουν να συζητούν την ιδέα του Δημοσθένη για κάτι αυτοβιογραφικό και συγκεκριμένα για το καλοκαίρι το οποίο εκείνος χώρισε και υιοθέτησε ένα μικρό σκυλάκι· την Κάρμεν.


Το παρελθόν επιστρέφει, λοιπόν, στο παρόν των δυο αντρών, απαιτώντας επαναξιολόγηση, η οποία δεν είναι η ίδια για όλους. Τα γεγονότα προσεγγίζονται από διαφορετική οπτική, οι λεπτομέρειες μεγεθύνονται, παράπονα εκφράζονται, οι χαρές αποδεικνύεται πως έκρυβαν λύπες, αλλά και το αντίστροφο. Καθώς προχωρά, η εξομολογητική διήγησή τους αποκαλύπτει πως σε καθένα αντιστοιχεί κι ένα άλλο αφήγημα, ένα ξεχωριστό "σενάριο". Ό,τι είχε μείνει μετέωρο στη μεταξύ τους σχέση, λοιπόν, αλλά και στη σχέση καθενός με τον εαυτό του, αναγκάζεται τώρα να "προσγειωθεί" όχι μόνο πάνω στη (βραχώδη) πραγματικότητα, αλλά και μέσα σε ένα κινηματογραφικό σενάριο. Ένα μυθοπλαστικό κατασκεύασμα βγαλμένο από τη ζωή, το οποίο όμως θα την αλλάξει ενόσω παίρνει σχήμα και μορφή, ξεκαθαρίζοντας όλα όσα ενώνουν πραγματικά και ουσιαστικά τον Νικήτα με τον Δημοσθένη.


Εξαιρετικός σεναριογράφος, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής (εδώ με τη βοήθεια του Ξενοφώντα Χαλάτση) επανέρχεται με μιας καλοκαιρινής αύρας αλμοδοβαρική κομεντί, η οποία έκανε πρεμιέρα στο παράλληλο τμήμα "Μέρες Δημιουργών" ("Giornate degli Autori") του τελευταίου Φεστιβάλ Βενετίας. Μια ταινία που ξεκινάει σε ξέφρενο queer τόνο, ισορροπεί ως μια ανάλαφρα μελαγχολική σάτιρα αστικής –ερωτικής, επαγγελματικής, οικογενειακής, συναισθηματικής– επιβίωσης και καταλήγει σαν μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Γεμάτη σινεφίλ αναφορές στα ευτράπελα και τις αγωνίες της ελληνικής κινηματογραφίας, ελίσσεται απολαυστικά ανάμεσα στα κλισέ της trendy μεταμοντέρνας αφήγησης (ταινία μέσα στην ταινία) και κλείνει χωρίς διδακτισμό και δραματική σοβαροφάνεια, αλλά με περισσό νάζι, το μάτι σε μια σειρά από κοινωνικά στερεότυπα.

Ελλάδα. 2023. Διάρκεια: 106΄. Διανομή: CINOBO

Περισσότερες πληροφορίες

Το Καλοκαίρι της Κάρμεν

3
  • Κομεντί
  • 2023
  • Διάρκεια: 106 '
  • Ζαχαρίας Μαυροειδής

Απολαμβάνοντας ένα ολοήμερο μπάνιο, ο Δημοσθένης βοηθά το φίλο του Νικήτα στη συγγραφή ενός σεναρίου βασισμένου στα προσωπικά τους βιώματα.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.