Αθηναϊκή πρεμιέρα για το ντοκιμαντέρ "Εμπρός: ένα ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο"

Ένα ντοκιμαντέρ της Άλκηστις Καφετζή για την αυτοδιαχείριση, τη πολυφωνία και την αντίσταση.

Εμπρός: ένα ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο

Μετά την πρεμιέρα στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το ντοκιμαντέρ της Άλκηστις Καφετζή "Εμπρός: ένα ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο" έρχεται στην Αθήνα για τρεις προβολές (9, 10 και 11 Μαΐου στις 9 μ.μ.) στην κατάληψη του ελεύθερου αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου Εμπρός

Εμπρός: ένα ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο

Λίγα λόγια για την ταινία

Δεκαετίες πριν μεταμορφωθεί σε θέατρο το 1989, το κτίριο λειτουργούσε ως τυπογραφείο για την εφημερίδα Εμπρός. Σήμερα τελεί υπό κατάληψη και λειτουργεί ως ελεύθερο αυτοοργανωμένο θέατρο, παρέχοντας έναν χώρο για ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση και ανοιχτές συνελεύσεις.

Tο ντοκιμαντέρ επιχειρεί να εξερευνήσει τη σημασία αυτού του μοναδικού χώρου και τη δύναμη της συλλογικής δράσης. Ωστόσο, εξετάζει επίσης τις προκλήσεις και τις πολυπλοκότητες που προκύπτουν όταν κάποιος δρα έξω από τις παραδοσιακές δομές της κοινωνίας. 

Πρόκειται για μία ανεξάρτητη παραγωγή, χωρίς καμία χρηματοδότηση η οποία πραγματώθηκε μέσα σε πλαίσια αλληλοβοήθειας.

Είσοδος ελεύθερη με ελεύθερη συνεισφορά

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.