Οι υποσχέσεις για το μέλλον που άφησαν τα 96α βραβεία Όσκαρ 2024

Η κυριαρχία του μεγαλειώδους «Οπενχάιμερ», η ψήφος εμπιστοσύνης στην τόλμη του «Poor Things» και η έστω μετρημένη στροφή εκτός Αμερικής είναι τα στοιχεία που κρατάμε από την απονομή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Poor Things «Poor Things»

Εν πολλοίς, η απονομή των 96ων βραβείων Όσκαρ (10/3) έμοιαζε με μια τελετή από τα παλιά. Είχε ως παρουσιαστή τον πολυκαιρισμένο Τζίμι Κίμελ, ο οποίος στην τέταρτη φορά του στο ρόλο κατάφερε να βελτιωθεί σε σχέση με πέρσυ, αλλά και να παραδώσει… όχι κακά αστεία που αποτελούνταν ισόποσα από "dad jokes" και λογοπαίγνια. Το πιο αξιομνημόνευτο αφορούσε τους δύο Γιώργους υποψήφιους του "Poor Things", Λάνθιμο και Μαυροψαρίδη (μοντάζ), αναφορικά με το εάν θα καταφέρουν αμφότεροι να βραβευτούν. Ο Κίμελ υποστήριξε πως "yor-gos {guess=μαντεψιά} is as good as mine", κάνοντας τα μυαλά μας να πονάνε, όχι όμως τόσο όσο ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Ο βετεράνος ηθοποιός παρουσιάζοντας τους υποψηφίους καλύτερου μοντάζ τα βρήκε σκούρα με το επίθετο του Μαυροψαρίδη, το οποίο περισσότερο το συλλάβισε παρά το πρόφερε… Στα πιο ενδιαφέροντα της απονομής, η τελετή περιείχε έναν ολόγυμνο(!) Τζον Σίνα ως "φόρο τιμής" στο γυμνό εισβολέα στα Όσκαρ του 1974, αλλά και το θρυλικό κιθαρίστα Slash να συνοδεύει τον Ράιαν Γκόσλινγκ στην αποθεωτική εκτέλεση του "I’m just Ken" στο, με διαφορά, αποκορύφωμα της βραδιάς από άποψη θεάματος.

Εργοστασιακές ρυθμίσεις

Όπως είχαμε προβλέψει, το "Οπενχάιμερ" του Κρίστοφερ Νόλαν αναδείχθηκε απόλυτος κυρίαρχος κερδίζοντας επτά βραβεία συνολικά, σε μια σημαδιακή συγκυρία για το χολιγουντιανό σινεμά. Η επική βιογραφία έχει φτάσει τα 957,8 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και γίνεται η πρώτη παραγωγή που κατακτά το Όσκαρ καλύτερης ταινίας έχοντας σημειώσει τέτοιες επιδόσεις, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την "Επιστροφή του Βασιλιά" που είχε ξεπεράσει το 1 δις. Αξιοσημείωτο δε πως το "Οπενχάιμερ" δεν είναι καν ο πιο εμπορικός τίτλος του 2023, καθώς προηγούνται το animation "Super Mario Bros: Η Ταινία" (1,3 δις) και η "Barbie" (1,4 δις) που, σημειωτέον, απέσπασε μόλις ένα χρυσό αγαλματίδιο για το "λάθος" τραγούδι ("What Was I Made For?" της Μπίλι Έιλις). Επομένως, μοιάζει σαν το Χόλιγουντ όσο και το κοινό να αγκαλιάζουν ξανά το μεγαλειώδες και υψηλών προδιαγραφών σινεμά. Ταυτόχρονα, ο Νόλαν απέκτησε το πρώτο Όσκαρ του, έστω και κάπως αργοπορημένα, δικαιώνοντας εαυτόν ως έναν εκ των αναμορφωτών του μοντέρνου εμπορικού κινηματογράφου. Πρώτοι φορά βραβευμένοι και οι πρωταγωνιστές του Κίλιαν Μέρφι και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, οι οποίοι εξάλλου αποτελούσαν ακλονητα φαβορί.

Λανθιμική ανατροπή

Λίγοι το περίμεναν, πάρα πολλοί χάρηκαν με τη νίκη της Έμα Στόουν στην κατηγορία α’ γυναικείου ρόλου κι ας υπάρχει μια δικαιολογημένη πίκρα για την άτυπη ήττα της Λίλι Γκλάντστοουν. Η άψογη πρωταγωνίστρια των "Δολοφόνων του Ανθισμένου Φεγγαριού" έφυγε με άδεια χέρια από το Dolby Theater, όπως και γενικότερα η ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, αφού νωρίτερα είδε την Αμερικανίδα εμφανώς σοκαρισμένη να παραλαμβάνει το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της. Όχι κι άδικα, βέβαια, μιας και η Στόουν σάρωσε τα πάντα στο "Poor Things", όπου κρατάει επίσης ρόλο παραγωγού. Το φιλμ του Γιώργου Λάνθιμου επικράτησε επιπλέον σε τρεις κατηγορίες (μεϊκάπ, κοστούμια, σκηνογραφία), μια διόλου ευκαταφρόνητη επιτυχία εάν σκεφτούμε πως απέναντί του είχε το "Barbie". Κάπως έτσι, ο Λάνθιμος όχι μόνο εδραιώνει το όνομά του στο Χόλιγουντ, αλλά αποδεικνύει πως είναι ένας σκηνοθέτης που ξέρει πώς να βγάζει το καλύτερο από τους ηθοποιούς του. Θυμίζουμε πως η Νικόλ Κίντμαν επέμενε να συνεργαστεί μαζί του στο "Θάνατο του Ιερού Ελαφιού", η Ολίβια Κόλμαν έγινε εν μια νυκτί οσκαρούχος χάρη στην "Ευνοούμενη" και τώρα η Στόουν παρέδωσε μια ερμηνεία που θα συζητιέται για καιρό. Μας φαίνεται πως πλέον ο Έλληνας δημιουργός, ο οποίος έχει ήδη έτοιμο το "Kinds of Kindness", είναι θέμα χρόνου να γίνει ακόμα πιο περιζήτητος στις ΗΠΑ…

Ματιές προς ανατολάς

Μια τάση που ξεκίνησε δειλά - δειλά με την απονομή του Όσκαρ καλύτερης ταινίας στα νοτιοκορεατικά "Παράσιτα" φαίνεται πως συνεχίζεται μεταξύ των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Οι αμερικανικές παραγωγές έχουν πάψει πια να κυριαρχούν αυτονόητα στα βραβεία, ευτυχώς, αφήνοντας χώρο και σε διεθνή ταλέντα να λάμψουν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, η νίκη - έκπληξη του ιαπωνικού "Godzilla Minus One" στα ειδικά εφέ συνδυαστικά με την αναγνώριση της αξίας του "Αγοριού και ο Ερωδιός" (δεύτερο Όσκαρ για τον σπουδαίο Χαγιάο Μιγιαζάκι) στα animation, καθώς επίσης η πανάξια επικράτηση της γαλλικής "Ανατομίας μιας Πτώσης" (Ζιστίν Τριέ & Αρτούρ Χαράρι) στο πρωτότυπο σενάριο. Έπειτα, παρότι πρόκειται για αγγλική παραγωγή, καθόλου δεδομένη δεν ήταν η διπλή βράβευση της αριστουργηματικής "Ζώνης Ενδιαφέροντος" σε ήχο και διεθνή ταινία. Κατά την παραλαβή του Όσκαρ του, ο Τζόναθαν Γκλέιζερ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην Παλαιστίνη λέγοντας: "Αρνούμαστε να καπηλεύονται την εβραιοσύνη μας και το Ολοκαύτωμα με μια κατοχή που έχει οδηγήσει στην εμπόλεμη σύγκρουση τόσo πολλούς αθώους". Η εν εξελίξει γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας ήταν ο ανεπίσημος πρωταγωνιστής της τελετής, με πάρα πολλούς προσκεκλημένους είτε να ζητούν άμεση κατάπαυση πυρός είτε να τη στηρίζουν φορώντας σχετικές κονκάρδες στο πέτο τους.

Δείτε όλους τους νικητές των 96ων βραβείων Όσκαρ εδώ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.