Τα νησιά που απαρτίζουν την Αμερικανική Σαμόα, διαφορετικό κράτος από τη γειτονική, σκέτη Σαμόα, βρίσκονται στην καρδιά του Ειρηνικού Ωκεανού και έχουν πληθυσμό που αγγίζει τους 50.000 κατοίκους. Αν μη τι άλλο, τη χώρα δεν τη λες "ποδοσφαιρομάνα", ούτε καν με όρους Football Manager. Ωστόσο, ένα ματς προκριματικών για το Μουντιάλ του 2002 έμελλε να κάνει διάσημη την Αμ. Σαμόα για όλους τους λάθος λόγους. Η εθνική ομάδα ήρθε αντιμέτωπη τον Απρίλιο του 2001 με την Αυστραλία, γνωρίζοντας την ήττα με 31-0. Σωστά διαβάσατε, μέσα σε ενενήντα λεπτά οι (Αμερικανο)σαμοάτες κατάφεραν να δεχθούν περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στην ιστορία του αθλήματος και άθελά τους να γίνουν διεθνώς περίγελος. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως μόνος του ο Άρτσι Τόμσον σκόραρε δεκατρία τέρματα, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα οι Αυστραλοί είχαν "κεράσει" 22 γκολ την Τόνγκα. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό; Οι ηττημένοι δεν πήραν πολύ βαριά το τελικό αποτέλεσμα, με τον τερματοφύλακα και αρχηγό στον αγώνα Νίκι Σαλάπου να χειροκροτεί τους οπαδούς μετά τη λήξη και να θεωρεί αναμενόμενη την έκβαση, αφού οι βασικοί παίκτες της εθνικής ήταν αδύνατο να ταξιδέψουν και να παίξουν για γραφειοκρατικούς λόγους. Σε κάθε περίπτωση, μετά από αυτό το ματς, η Αμερικανική Σαμόα έγινε συνώνυμο της απόλυτης αποτυχίας. Τα όσα ακολούθησαν, ώστε να αλλάξει την τύχη της η εθνική ομάδα, εμπνέουν τον οσκαρικό Τάικα Γουαϊτίτι ("Τζότζο", "Thor: Ragnarok"), ο οποίος σκηνοθετεί το feelgood "Ένα Γκολ για τη Νίκη".
Η μπάλα είναι πολύ κουλ
Λάτρης των αφηγήσεων όπου τα αουτσάιντερ τα καταφέρνουν κόντρα στις πιθανότητες, από τις εποχές ακόμα των "Eagle vs. Shark" (2007) και "Boy" (2010), ο Γουαϊτίτι ήταν λογικό να γοητευτεί από αυτή την απίθανη ποδοσφαιρική ιστορία, την οποία επιλέγει να αφηγηθεί από την οπτική γωνία του ανθρώπου που ανέλαβε να αλλάξει τα πράγματα. Ο λόγος για τον προπονητή Τόμας Ρόνγκεν (Μάικλ Φασμπέντερ), ο οποίος είχε διαγράψει μακρά πορεία στο αμερικανικό πρωτάθλημα και κατέφθασε στο νησί για να φτιάξει μια εθνική ομάδα ικανή να κερδίσει. Βέβαια, είχε μόλις τρεις εβδομάδες στη διάθεσή του, καθώς τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 βρίσκονταν προ των πυλών. Έπειτα, προς απογοήτευσή του, διαπίστωσε πως ο πήχης ήταν ακόμα πιο χαμηλά απ’ όσο περίμενε. Όχι μόνο αθλητικά, αλλά και πνευματικά. Οι ιθύνοντες του εκμυστηρεύτηκαν ότι θα έμεναν ικανοποιημένοι αν η ομάδα απλώς δεν έχανε τους επόμενους αγώνες με πάνω από 10 γκολ, κάτι που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τη νοοτροπία νικητή του Ρόνγκεν.
Ακολούθησαν εντατικές προπονήσεις, μαθήματα τακτικής, έντονες διαμάχες και κόντρες με τους παίκτες, σε μια προσπάθεια του προπονητή να αλλάξει την κυρίαρχη κουλτούρα στα αποδυτήρια. Πράγμα ακόμα πιο απαιτητικό, αν λάβουμε υπόψη πως οι περισσότεροι από τους αθλητές δεν ήταν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, άλλοι διατηρούσαν παράλληλα καθημερινές δουλειές, ενώ ορισμένοι δεν είχαν βρεθεί να παίζουν στο χορτάρι για συνεχόμενα ενενήντα λεπτά. Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή η δυσκολία, στο περιβόητο ματς με τους Αυστραλούς, η ενδεκάδα των Σαμοατών περιλάμβανε δύο 15χρονους που εκείνη την περίοδο έδιναν εξετάσεις!
Πίστευε στο αδύνατο
Μόνο όσοι παρακολουθούν ποδόσφαιρο μπορούν στοιχειωδώς να αντιληφθούν το νόημα που ο Ρόνγκεν έβρισκε σε αυτήν τη απίθανη πρόκληση. Και η απορία όσων δικαιολογημένα ακόμα αναρωτιούνται απαντάται με τον εξής απλό τρόπο. Η ευφορία και η αδρεναλίνη που καταλαμβάνουν το σώμα όταν επιτυγχάνεις έναν στόχο κόντρα σε όλες τις προβλέψεις δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο. Στο φινάλε, ο Αμερικανός κόουτς κατάφερε να κερδίσει την Τόνγκα και να φέρει ισοπαλία με τα νησιά Κουκ. Δεν προκρίθηκε στο Μουντιάλ, αλλά τι σημασία έχει αυτό όταν έχει αποκατασταθεί η περηφάνια ενός λαού; Καμία φυσικά…
Περισσότερες πληροφορίες
Ένα Γκολ για τη Νίκη
Ένας σκληροτράχηλος προπονητής αναλαμβάνει την εθνική ποδοσφαίρου της Αμερικανικής Σαμόα, φιλοδοξώντας μέσα σε λίγες εβδομάδες να τη μεταμορφώσει από το χειρότερο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του κόσμου σε μια ομάδα που μπορεί να βάλει έστω ένα γκολ.
