Το να αποχωρείς από το προσκήνιο τη στιγμή της δόξας σου, όταν όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω σου, όταν έχεις την έξωθεν καλή μαρτυρία όλων, και μάλιστα να το κάνεις αυτό όχι επειδή υποκύπτεις σε κάποια ανώτερη βία, όχι εξ ανάγκης, αλλά από δική σου ελεύθερη βούληση, σημαίνει πως είσαι ένας εύψυχος άνθρωπος.
Ένας τέτοιος είναι και ο Δημήτρης Σπύρου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ολυμπίας, που σήμερα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα σχετικά φεστιβάλ στον κόσμο, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την ιδέα του φεστιβάλ πριν από 26 χρόνια, όταν οι όροι "κινηματογράφος για παιδιά" και "κινηματογραφική εκπαίδευση" ήταν άγνωστοι στην Ελλάδα. Κάποιοι τον έχουν χαρακτηρίσει "πρέσβη των Ενηλίκων στη χώρα των Παιδιών"...
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν στην τελετή λήξης του 26ου Φεστιβάλ ανακοίνωσε την αποχώρησή του, παραδίδοντας το τιμόνι της καλλιτεχνικής διεύθυνσης σ’ έναν νέο άνθρωπο, το στενό συνεργάτη του επί σειρά ετών Παντελή Παντελόγλου. Ο Σπύρου, αφού έκανε μια σύντομη ιστορική αναδρομή του Φεστιβάλ, που από μια δική του "τρελή" ιδέα έφτασε να γίνει ένας θεσμός στην κινηματογραφική παιδεία παγκοσμίως, δήλωσε πως τώρα, που το Φεστιβάλ Ολυμπίας βρίσκεται στην καλύτερή του εποχή, στο απόγειό του, "θα ήταν αντίθετο προς τις ίδιες τις αρχές και τη φιλοσοφία του Φεστιβάλ", να παραμείνει στην καρέκλα, και να μην κάνει χώρο στη νέα γενιά, σε έναν νέο άνθρωπο, που θα εξελίξει το Φεστιβάλ ακόμα περισσότερο. Ένα Φεστιβάλ που ασφαλώς θα παραμείνει συμπεριληπτικό, αντιαυταρχικό και συνεργατικό, σταθερά εναντίον κάθε μορφή διάκρισης και αποκλεισμού, βίας και κακοποίησης.
Μαζί με τον Σπύρου, την αποχώρησή του από την καλλιτεχνική διεύθυνση της ιδιαίτερα αγαπητής στα παιδιά Ευρωπαϊκής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας Camera Zizanio, που είχε την 23η διοργάνωσή της, ανακοίνωσε και ο Νίκος Θεοδοσίου. Ο Νίκος, ένας σκηνοθέτης, φωτογράφος και ακούραστος μελετητής του σινεμά, που έχει υπογράψει κάποια βιβλία πρωτογενούς ιστορικής έρευνας (όπως το "Ο μετανάστης κινηματογράφος", για τους Έλληνες στα πρώτα χρόνια του κινηματογράφου στις ΗΠΑ, εκδόσεις Νεανικό πλάνο), μαζί με τον Σπύρου και το δημοσιογράφο Χρήστο Κωνσταντόπουλο απάρτιζαν την τριάδα των ιδρυτών του Φεστιβάλ εδώ και 25 χρόνια. Τον Θεοδοσίου διαδέχεται ο Μανώλης Μελισσουργός, ένα από τα νεαρότερα και πιο δραστήρια στελέχη του Φεστιβάλ Ολυμπίας.
Μετά απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, πραγματικά το Φεστιβαλ Ολυμπίας και η Camera Zizanio μπαίνουν σε μια νέα εποχή, κάτι που εκφράστηκε με τις θερμές επευφημίες του κοινού, στην κατάμεστη αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στον Πύργο. Ήταν μια μοναδική, συγκινητική στιγμή: να αποχωρείς από τη σκηνή, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και όλοι να σε χειροκροτούν όρθιοι – λίγοι το έχουν ζήσει αυτό.
Και δικαίως, γιατί στο Σπύρου και στους συνεργάτες του πιστώνεται αυτή η μοναδική ατμόσφαιρα που επικρατεί στον Πύργο τις ημέρες του Φεστιβάλ, με την εκρηκτική ενέργεια από τα νέα παιδιά, τους καλεσμένους απ’ όλο τον κόσμο και συμμετέχοντες στη διοργάνωση, να πλημμυρίζει την πόλη με την αισιοδοξία, το γέλιο, αλλά και την ευαισθησία τους. Τη βραδιά της απονομής, αίσθηση έκαναν τα αποσπάσματα από τα βιντεάκια Daily News των Ζιζάνιων του Φεστιβάλ, για το ανατρεπτικό χιούμορ τους, τα επίκαιρα σχόλιά τους αλλά και το αφιέρωμα τους στα 15 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. "Κάντε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται, όχι όταν τα σκοτώνουν", ήταν ένα από τα σλόγκαν που πλημμύρισαν τους χώρους του φεστιβάλ, γραμμένα σε πολύχρωμα χαρτάκια post-it, που ήταν κολλημένα παντού.
Όσον αφορά τα βραβεία, το βραβείο καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, αλλά και το βραβείο σκηνοθεσίας απέσπασε η ταινία "Ξύπνησα με ένα όνειρο" του Pablo Solarz (Αργεντινή-Ουρουγουάη) με ήρωα έναν έφηβο παθιασμένο με το θέατρο, που κάνει μαθήματα υποκριτικής κρυφά από τη μητέρα του και το σκάει στην πρωτεύουσα για να περάσει από μία οντισιόν.
*Το βραβείο σεναρίου κέρδισε η ταινία "Μακάρι να ‘πεφτα σε χειμερία νάρκη" της Zoljargal Purevdash (Μογγολία) με ήρωα ένα πάμφτωχο παιδί, ιδιοφυΐα στη φυσική, που ζει σε καταυλισμό και αναγκάζεται να βάλει στην άκρη το απίστευτο ταλέντο του για να φροντίσει τα αδέρφια του.
*Το βραβείο ερμηνείας παιδιού σε ταινία μεγάλου μήκους πήγε στην Hala Zein για την ταινία "Nezouh, O ξεριζωμός" (Ηνωμένο Βασίλειο- Συρία-Γαλλία-Κατάρ) στην οποία ερμηνεύει μια 14χρονη κοπελίτσα που βιώνει τον πόλεμο στην ερειπωμένη Δαμασκό, όταν μια βόμβα ανοίγει μια τεράστια τρύπα στο σπίτι της, εκθέτοντάς την οικογένειά της στον έξω κόσμο.
*Το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους απέσπασαν οι "Νεοσσοί" της Lidia Duda (Πολωνία) για τη βαθιά συγκινητική απεικόνιση της ζωής των παιδιών με προβλήματα όρασης.
*Η Ευρωπαϊκή Ένωση Παιδικού Κινηματογράφου έδωσε το δικό της βραβείο στα
"Πιτσιρίκια" του Hugo Thomas (Γαλλία) με ήρωες δύο εφήβους που επικαλούνται ένα δήθεν σοβαρό πρόβλημα υγείας για να μαζέψουν λεφτά για ένα νέο playstation, αλλά το ψέμα τους βγαίνει εκτός ελέγχου.
Διαβάστε Επίσης
