Η Ταινιοθήκη παρουσιάζει το πειραματικό σινεμά της Άντζελα Σάνελεκ

Το έργο της ιδιοσυγκρασιακής Γερμανίδας δημιουργού προβάλλεται σε ένα ειδικό αφιέρωμα προς εκείνη.

music_angela_shanelec «Μουσική»

Το έργο μιας από τις πλέον συζητημένες πειραματικές Ευρωπαίες σκηνοθέτριες, πρόκειται να παρουσιαστεί σύντομα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (7-12/12) σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε.

Ο λόγος για τη Γερμανίδα δημιουργό Άντζελα Σάνελεκ, προς τιμήν της οποίας διοργανώνεται ρετροσπεκτίβα που περιλαμβάνει εννέα μεγάλου μήκους, μία μεσαίου και τρεις μικρού μήκους ταινίες, οι προβολές των οποίων θα γίνουν παρουσία της ίδιας. Η Σάνελεκ έχει καταξιωθεί πολλάκις σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, μεταξύ άλλων της Μπερλινάλε όπου απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας για το "Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά...", ενώ στην ίδια διοργάνωση φέτος διεκδίκησε τη Χρυσή Άρκτο με τη "Μουσική". Ένα ιδιοσυγκρασιακή μεταφορά του Οιδίποδα που γυρίστηκε μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα με πρωταγωνιστές τους Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου και Αργύρη Ξάφη. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως η "Μουσική" προβάλλεται σε πανελλήνια πρεμιέρα παρουσία των συντελεστών και επιπλέον, η Σάνελεκ πρόκειται να παραδώσει δωρεάν masterclass στο αμφιθέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε (9/12, 17.00) με συντονίστρια τη Στέλλα Θεοδωράκη (σκηνοθέτρια, σεναριογράφος, παραγωγός). Δηλώστε συμμετοχή συμπληρώνοντας τη σχετική φόρμα εδώ.

Άντζελα Σάνελεκ
©Jens Koch

Λίγα λόγια για την Άντζελα Σάνελεκ:

Ακολουθεί το σχετικό δελτίο τύπου.

Η σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και ηθοποιός Άνγκελα Σάνελεκ είναι μία από τις πρωτεργάτριες και σημαντικότερες εκπροσώπους του αισθητικού κινήματος της Σχολής του Βερολίνου, στο οποίο ανήκουν, μεταξύ άλλων, και οι Κρίστιαν Πέτσολντ, Τομάς Αρσλάν και Μάρεν Άντε. Γεννημένη στη νότια Γερμανία το 1962, ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως ηθοποιός προτού σπουδάσει σκηνοθεσία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Βερολίνου (dffb) κοντά στους Χαρούν Φαρόκι και Χάρτμουτ Μπιτόμσκι. Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο "Η Καλότυχη Αδελφή μου" ("Der Glück meiner Schwester") τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Γερμανικής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου το 1996, ενώ το 1998 απέκτησε διεθνή αναγνώριση με τη δεύτερή της ταινία "Μέρη στις Πόλεις" ("Plätze in Städten") που παρουσιάστηκε στο τμήμα "Ένα Κάποιο Βλέμμα" του Φεστιβάλ των Καννών.

Το λιτό και αφαιρετικό σκηνοθετικό της στυλ συνέχισε να διαμορφώνεται μέσα από τις ταινίες Μασσαλία (Marseille) (2004), Απομεσήμερο (Nachmittag) (2007), Ορλύ (Orly) (2010) και τη γυρισμένη κατά ένα μἐρος της στην Ελλάδα Το Ονειρικό Μονοπάτι (Der traumhafte Weg) (2016), που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ των Καννών, του Βερολίνου και του Λοκάρνο αντίστοιχα. Το 2019 η ταινία της "Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά…" ("Ich war zuhause, aber...") απέσπασε την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, ενώ η τελευταία της ταινία ελληνικής συμπαραγωγής "Μουσική" ("Music"), βραβεύτηκε το 2023 με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σεναρίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου.

Είναι καθηγήτρια κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου. Ρετροσπεκτίβες του έργου της έχουν παρουσιαστεί στο Harvard Film Archive, το Film at Lincoln Center της Νέας Υόρκης, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βιέννης (Viennale) και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μασσαλίας (FIDMarseille).

Όπως επισημαίνει η πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Μαρία Κομνηνού: "Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς που παρουσιάζουμε ένα πλήρες  αναδρομικό αφιέρωμα στο κινηματογραφικό έργο της Άνγκελα Σάνελεκ, και ευχαριστούμε το Γκαίτε και ιδιαίτερα τη Δρα Stefanie Peter, που μας βοήθησαν στην πραγματοποίηση αυτού του εγχειρήματος αλλά και την ίδια τη δημιουργό που αποδέχτηκε την πρόσκλησή μας να έρθει στην Αθήνα να παρουσιάσει το έργο της. Η εκδήλωση αυτή τοποθετείται στο πλαίσιο  του Φεστιβάλ του Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας ακριβώς γιατί η κινηματογραφική της γραφή είναι καινοτόμος και πειραματική. Έχει μετουσιώσει τα διδάγματα του Μπρεσόν στην αποτύπωση των συγκινήσεων, ενώ η πορεία της στο θέατρο τής έδωσε ένα κλειδί για να προσεγγίσει τη χρονικότητα στην αφήγηση. Σύμφωνα με την ίδια τη Σάνελεκ, 'το ενδιαφέρον με τις πρόβες είναι η διαδικασία της επανάληψης, που εμπεριέχει την επανάληψη και συγχρόνως και την αλλαγή. Τι συμβαίνει όταν κάτι επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται σε μια διαφορετική χρονική στιγμή; Κάνεις το ίδιο πράγμα αλλά ο χρόνος έχει περάσει…'. Αυτός ο οντολογικός μινιμαλισμός που χαρακτηρίζει το έργο της Σάνελεκ απαιτεί μεγάλη προσήλωση για να τον αποκρυπτογραφήσει ο θεατής, αλλά συνάμα λειτουργεί λυτρωτικά και προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία…".

Από τη μεριά της, η Δρ. Stefanie Peter (Διευθύντρια Πολιτιστικών Προγραμμάτων Ινστιτούτου Γκαίτε Νοτιοανατολικής Ευρώπης) γράφει στον κατάλογο του αφιερώματος: "Η Άνγκελα Σάνελεκ αποτελεί εξαιρετική περίπτωση στον γερμανικό κινηματογράφο. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να δημιουργεί δραματικές ιστορίες μιας απρόσμενης κάθαρσης χρησιμοποιώντας τις πιο ανορθόδοξες αφηγηματικές στρατηγικές. Μέσα στα δύο, τρία το πολύ πρώτα λεπτά, ξέρεις ότι βλέπεις μια ταινία της Βερολινέζας σκηνοθέτριας. Τα πλάνα της είναι τόσο ήρεμα και στατικά στη δομή τους, ώστε κάθε κίνηση και κάθε λέξη εντός τους αποκτά τεράστια βαρύτητα. Οι ταινίες της Σάνελεκ διεισδύουν στα θεμέλια της κοινωνικής τάξης και της υποκειμενικής ταυτότητας, υποσκάπτοντας αυτό που ονομάζουμε συνήθως πραγματικότητα. Πραγματεύονται πάντα την υπαρξιακή διάσταση των πραγμάτων, όσο καθημερινά κι αν μοιάζουν αυτά σε πρώτη ματιά: η αγορά ενός ποδηλάτου, μια επίσκεψη στο κολυμβητήριο, ένας μικρός χορός στο δωμάτιο του νοσοκομείου, η θεατρική παράσταση στο σχολείο. Σε κάθε τέτοια σκηνή, η Σάνελεκ βλέπει και ακούει πολύ προσεκτικά. Στο συγκλονιστικό δράμα της καθημερινότητας αποκαλύπτονται οι υπαρξιακές διαστάσεις της ασύνειδης ζωής μας. Το μοναδικό φιλμικό της ιδίωμα, τολμηρά ελλειπτικό, δείχνει πίστη στον θεατή ο οποίος καλείται να συμπληρώσει δημιουργικά ό,τι αποσιωπάται και παραλείπεται".

I Was at Home, But
"Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά..."

Το πρόγραμμα του αφιερώματος στην Άντζελα Σάνελεκ:

Όλες οι προβολές γίνονται παρουσία της σκηνοθέτριας.
Είσ.: € 5, € 10 (5 ταινίες).

Πέμπτη 7
20.00 Μουσική. Είσοδος μόνο με προσκλήσεις.

Παρασκευή 8
19.00 Το Καλοκαίρι που Περνά
21.00 Μέρη στις Πόλεις

Σάββατο 9
Ινστιτούτο Γκαίτε (Ομήρου 14-16), είσοδος ελεύθερη.
17.00 Masterclass. Συντονισμός: Στέλλα Θεοδωράκη (σκηνοθέτρια, σεναριογράφος και παραγωγός)
19.00 Ταινίες μικρού μήκους: Υπέροχο Κίτρινο Χρώμα / Μακριά / Πράγα, Μάρτιος 92 / Πέρασα το Καλοκαίρι στο Βερολίνο
21.00 Μουσική

Κυριακή 10
19.00 Η Καλότυχη Αδελφή μου
21.00 Το Ονειρικό Μονοπάτι 

Δευτέρα 11
19.00 Ορλύ
21.00 Απομεσήμερο

Τρίτη 12
19.00 Mασσαλία
21.00 Ήμουν στο Σπίτι, Αλλά...

Περισσότερες πληροφορίες

Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134-136, (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός)

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ρωτήσαμε την Μαριόν Κοτιγιάρ πώς μεταμορφώθηκε στο "Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι"

Συναντήσαμε την οσκαρική ηθοποιό στο Παρίσι ώστε να μάθουμε περισσότερα για την ταινία όπου δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
22/11/2024

Η live-action εκδοχή του "Πώς να Εκπαιδεύσετε το Δράκο σας" δείχνει εντυπωσιακή

Το αγαπημένο animation αποκτά ριμέικ με ηθοποιούς και το τρέιλερ μας προετοιμάζει για κάτι επικό.

Άλλος για τη βάρκα; Και ο Ρόμπερτ Πάτινσον στη νέα ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν

Υπερφορτωμένη από σταρ είναι η επόμενη παραγωγή του οσκαρικού σκηνοθέτη.

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.