Η μεγάλη γιορτή νεανικού σινεμά, το 6ο Παιδικό & Εφηβικό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (13-19/11) ετοιμάζεται να κορυφώσει τις δράσεις του το ερχόμενο σαββατοκύριακο, όπου παρουσιάζεται ένα εκλεκτικό πρόγραμμα προσεκτικά επιλεγμένων ταινιών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και τους κινηματογράφους Κηφισιά 1 & 2 Cinemax, Δαναός, Σινεάκ. Ανάμεσά τους, βρίσκεται ένα αφοπλιστικό ελληνικό ντοκιμαντέρ, το οποίο συνιστά κινηματογραφική εμπειρία.
Ο λόγος για το "Mighty Afrin: In the Time of Floods" του Άγγελου Ράλλη (18/11, Κηφισιά Cinemax, 14.00), στο οποίο η κλιματική κρίση βρίσκεται στο φόντο της απίστευτης ιστορίας ενηλικίωσης της 12χρονης ορφανής Αφρίν. Το κορίτσι έχει περάσει όλη τη ζωή του σε μια περιοχή δίπλα στον ποταμό Βραχμαπούτρα, στο κομμάτι του Μπαγκλαντές, έναν τόπο ο οποίος διαχρονικά βασανίζεται από δολοφονικές πλημμύρες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό, ώστε ολόκληρα χωριά εξαφανίζονται από το χάρτη λόγω της τρομακτικής ποσότητας νερού που συγκεντρώνεται εκεί. Μεταξύ των απωλειών είναι και το σπίτι της Αφρίν, η οποία ξαφνικά είναι αναγκασμένη να αρχίσει ολομόναχη τη ζωή της από το μηδέν στη χαοτική πραγματικότητα της πόλης.
Ο Ράλλης γνωρίζει πώς να προσεγγίζει με ανθρωπιά περίπλοκα υπαρξιακά θέματα, όπως το έκανε και με το παλαιότερο "Πού Είσαι Σινγκάλ" (2017) που αφορά τους υπό διωγμόν εξαιτίας του Ισλαμικού Κράτους πρόσφυγες Γεζίντι, εδώ ωστόσο προχωρά κυριολεκτικά σε αχαρτογράφητα νερά. Καθώς κινηματογραφεί την οδύσσεια της Αφρίν, οι εικόνες του μοιάζουν με προλεγόμενα μιας μελλοντικής υπαρξιακής δυστοπίας, αφού η στέρεα γη έχει δώσει τη θέση της σε ένα αφιλόξενο υγρό έδαφος, πάνω στο οποίο ο άνθρωπος εφευρίσκει νέους τρόπους επιβίωσης. Υπό μία έννοια, ο Ράλλης απασχολείται εκ νέου με την έννοια του πρόσφυγα, δεδομένου ότι η ηρωίδα του αποτελεί μια εκτοπισμένη, ακόμα και εάν για τη μοίρα της ευθύνεται το φυσικό περιβάλλον και όχι οι γεωπολιτικές εξελίξεις.
Αν μια φορά το ντοκιμαντέρ σοκάρει με τα πλάνα της επαρχίας, οδυνηρά οικεία πια μετά και την εμπειρία των τραυματικών πρόσφατων βροχών στη Θεσσαλία, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο έντονα όταν η περιπέτεια της Αφρίν μεταφέρεται στην πόλη. Εκεί ο Ράλλης υπογραμμίζει τον πόνο της ένδειας και το ψυχολογικό αδιέξοδο ενός αβέβαιου μέλλοντος, ενώ παράλληλα αφουγκράζεται την ηρωίδα του που ως παιδί αρνείται να λυγίσει. Σε συνθήκες που οι περισσότεροι θα είχαν καταρρεύσει, εκείνη όντας σε μόνιμη κίνηση προσαρμόζεται ξανά και ξανά στα δεδομένα, όσο και εάν λιγοστεύουν τα περιθώρια. Κάπου εκεί, βέβαια, εντοπίζονται και τα λιγοστά ελαττώματα του "Mighty Afrin". Η αισθητική καλλιέπεια με την οποία απεικονίζεται στην ουσία η κατάρρευση του οικοσυστήματος και του πολιτισμού, σε συνδυασμό με τις στιγμές που σκηνοθεσία καλύπτει τις πιο αβίαστες αντιδράσεις, δεν είναι πάντα συμβατή με την τρυφερή ποιητικότητα με την οποία πλαισιώνεται το άτυπο ταξίδι της Αφρίν.
Ωστόσο, εκείνο που δε χωρά αμφιβολία είναι πως το ντοκιμαντέρ του Ράλλη φωλιάζει μέσα σου, εξαιτίας της αλήθειας που εκφέρει. Η Αφρίν μπορεί να τα ζει όλα αυτά τώρα, όμως, πλέον δεν είναι απίθανο αυτό μια εκδοχή του μέλλοντος ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το σινεμά παρέχει τα εργαλεία να μεγεθύνει το αίσθημα επιτακτικής ανάγκης για τη λήψη δράσης, κάτι που κάνει άψογα εν προκειμένω ο σκηνοθέτης, προσφέροντας χειροπιαστές αποδείξεις για το τι σημαίνει κλιματική αλλαγή. Ακόμα και εάν νιώθουμε πως το Μπαγκλαντές είναι κάπου μακριά, όπως τείνουν να αισθάνονται οι δυτικοί, η πραγματικότητα είναι απολύτως αντίθετη και κινδυνεύουμε να τη νιώσουμε στο πετσί μας.
