Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τιμά τη μνήμη του Μισέλ Δημόπουλου

Μέσα από μια σειρά πρωτοβουλιών η διοργάνωση διατηρεί την κληρονομιά του επί 14 χρόνια καλλιτεχνικού διευθυντή της.

Μισέλ Δημόπουλος

Τον περασμένο Απρίλιο, το ελληνικό σινεμά θρήνησε τη μεγάλη απώλεια του Μισέλ Δημόπουλου, του ανθρώπου ο οποίος από το 1991 έως το 2005 συνδέθηκε άρρηκτα με τη διεθνοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ενοψεί της 64ης διοργάνωσής του (2-12/11), ο θεσμός διατηρεί τη μνήμη του πάλαι ποτέ καλλιτεχνικού διευθυντή μέσα από μια σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων.

Στο εξής, ο Χρυσός Αλέξανδρος του αναβαθμισμένου τμήματος Meet the Neighbors+ μετονομάζεται σε "Χρυσός Αλέξανδρος - Μισέλ Δημόπουλος" συνοδεία χρηματικού επάθλου € 10.000, όπως συμβαίνει και στο αντίστοιχο βραβείο του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος. Παράλληλα, το φεστιβάλ αφιερώνει προς τιμήν του την προβολή μιας αγαπημένης ταινίας του, το αριστουργηματικό "Πνεύμα του Μελισσιού" (Βίκτορ Ερίθε, 1973), το Σάββατο 4/11 (18.00) στην αίθουσα Παύλος Ζάννας. Η προβολή γίνεται παρουσία της οικογένειας του Μισέλ Δημόπουλου, ενώ για την κληρονομία του πρόκειται να μιλήσει η ομάδα του φεστιβάλ, καθώς επίσης οι δημοσιογράφοι Βένα Γεωργακοπούλου και Μαρία Κατσουνάκη και ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης.

Το Πνεύμα του Μελισσιού νέο

Το "Πνεύμα του Μελισσιού" αποτελεί μέρους του μεγάλου αφιερώματος του φεστιβάλ στα φαντάσματα. Σε μία ειδική έκδοση του θεσμού, ο Δημόπουλος έγραφε για το Ερίθε: "O Βίκτορ Ερίθε, αυτός ο τελειομανής κι ακριβοθώρητος του κινηματογράφου, είναι ένας σπάνιος δημιουργός που η οικουμενικότητά του, αλλά και η μοναδικότητα και το σπαρακτικό στοιχείο των ταινιών του προκαλούν πάντα την προσοχή, τον θαυμασμό και την απόλαυση".

Η ταινία τοποθετείται σε ένα χωριό της Καστίλης το 1940, όπου ένα μικρό κορίτσι παρακολουθεί την ταινία "Frankenstein" που προβάλλεται στο δημαρχείο της περιοχής. Επηρεασμένη από την ταινία, αρχίζει να βλέπει το τέρας παντού και, θεωρώντας το φίλο, σφυρηλατεί σιγά σιγά έναν παραμυθένιο κόσμο με τη φαντασία της, που γίνεται το καταφύγιό της, μακριά από την πραγματικότητα. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, πρόκειται για μία "φανταστική αλληγορία για τη Ισπανία του Φράνκο (όπου ο φασισμός σηματοδοτεί τον θάνατο της αθωότητας, την καταστροφή της φαντασίας). Η ταινία του σπουδαίου Βίκτορ Ερίθε καταργεί τις λογικές συνδέσεις μεταξύ των εικόνων προς όφελος μιας συνειρμικής αφήγησης που θυμίζει τις επινοήσεις που φτιάχνουν τα όνειρα. Σε αυτό το μοναδικό αριστούργημα, ο σκηνοθέτης προσκαλεί το κοινό να τον ακολουθήσει σε μια εξερεύνηση των αρχέγονων πηγών της ποίησης: αθωότητα, όνειρα και φαντασία. Θέλει να ξαναγίνουμε παιδιά, για να ανακτήσουμε την ικανότητά μας να εκπλαγούμε μπροστά στο άφατο, στο μυστηριώδες, στο μαγικό. Γιατί μόνο τα παιδιά είναι αθάνατα".

Τέλος, το τεύχος 312 του περιοδικού Πρώτο Πλάνο που τυπώνει το φεστιβάλ θα είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Μισέλ Δημόπουλο, φιλοξενώντας ορισμένα από τα πιο συναρπαστικά κείμενα που είχε γράψει ο ίδιος για ταινίες και σκηνοθέτες που αγάπησε, κείμενα τα οποία "συνομιλούν" με το πρόγραμμα του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια της θητείας του στο Φεστιβάλ, ο Μισέλ Δημόπουλος επιμελήθηκε πολλές ρετροσπεκτίβες και αφιερώματα, καθώς και τριάντα εκδόσεις και μονογραφίες αφιερωμένες σε έλληνες και ξένους σκηνοθέτες, αφήνοντας πίσω του μια πολύτιμη παρακαταθήκη, η οποία αποτυπώνει τόσο τη βαθιά του αγάπη για το σινεμά όσο και την πολυσχιδή κινηματογραφική του ματιά.

Διαβάστε όλα τα νεότερα για το 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εδώ.

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.