Οι δέκα πιο αστείες σκηνές στη φιλμογραφία του Γούντι Άλεν

Με τα "Γυρίσματα της Τύχης" ο 88χρονος Γούντι Άλεν δημιουργός συμπληρώνει 50 ταινίες πίσω από την κάμερα. Ευκαιρία να θυμηθούμε τις ξεκαρδιστικότερες στιγμές μιας ανεπανάληπτης σινε-καριέρας.

Ταξίδι στο άγνωστο ("Τα Πάντα Γύρω Από το Σεξ")
Μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη το μπεστ σέλερ του Ντέιβιντ Ρούμπερ "Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για το σεξ, αλλά δεν τολμάτε να ρωτήσετε", ο νευρωτικός κωμικός βγάζει όλα του τα απωθημένα γύρω από το αγαπημένο θέμα των πρώτων του ταινιών, το σεξ, μέσα από επτά βινιέτες, στις περισσότερες από τις οποίες πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Σε μια από αυτές ως σπερματοζωάριο, αντιμέτωπο με υπαρξιακά ερωτήματα για τη ζωή… εκεί έξω.

Μαθήματα τσέλου ("Πάρε τα Λεφτά και Τρέχα")
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γούντι Άλεν είναι μια παρωδία των γκανγκστερικών περιπετειών, με τη μορφή βιογραφικού ντοκιμαντέρ. Στην πραγματικότητα μια συρραφή ξεκαρδιστικών σκετς, όπως αυτή όπου ο νεαρός Βίρτζιλ παίζει βιολοντσέλο σε μια μπάντα που παρελαύνει, μας συστήνει ένα ακατέργαστο ταλέντο το οποίο πολύ γρήγορα θα εξελιχθεί σε πρωτοπόρο αναγεννητή της κινηματογραφικής κωμωδίας.

Φανατικός μαρξιστής ("Η Χάνα και οι Αδελφές της")
Σίγουρα όχι η πιο αστεία σκηνή τής σχεδόν 60χρονης σινε-καριέρας του Γούντι, αλλά ίσως αυτή η οποία συμπυκνώνει απολαυστικά και απόλυτα εύστοχα τη φιλοσοφία του πάνω στη ζωή, την τέχνη και τον… Γκράουτσο Μαρξ. Το σινεμά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο; Ο Άλεν απαντά καταφατικά με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο.

Η στρατολόγηση ("Ο Ειρηνοποιός")
Τα στρατεύματα του Ναπολέοντα εισβάλλουν στην Ρωσία και ο Μπόρις, όπως κάθε σωστός πατριώτης, πρέπει να υπερασπίσει τη χώρα του. Αν και εκείνος δηλώνει ειρηνιστής, συγγενείς και γείτονες τον στέλνουν με το ζόρι στο στρατό, όπου και περνάει τη βασική εκπαίδευσή του πριν φύγει για το μέτωπο.

Στο μουσείο ("Ωραίος και Σέξι")
Το 1972 ο Άλεν διασκεύασε σεναριακά ο ίδιος το θεατρικό του "Play it again, Sam". Ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά, ακόμα στην αρχή της κινηματογραφικής καριέρας του, άφησε τη σκηνοθετική επιμέλεια στον Χέρμπερτ Ρος. Κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά, μιας και η ψυχή της ταινίας είναι η πένα του 37χρονου τότε Αμερικανοεβραίου δημιουργού.

Γούντι: Είναι ένας πολύ ωραίος Τζάκσον Πόλοκ, έτσι δεν είναι;
Κορίτσι στο μουσείο: Ναι, πράγματι.
Γούντι: Τι σας λέει;
Κορίτσι: Επαναδιατυπώνει την αρνητικότητα του σύμπαντος. Το φρικτό μοναχικό κενό της ύπαρξης. Ανυπαρξία. Η δυσχέρεια του ανθρώπου που αναγκάζεται να ζει σε μια άγονη, άθεη αιωνιότητα σαν μια μικροσκοπική φλόγα που τρεμοπαίζει σε ένα απέραντο κενό χωρίς τίποτα άλλο εκτός από σπατάλη, φρίκη και υποβάθμιση, σχηματίζοντας ένα άχρηστο ζοφερό ζουρλομανδύα σε ένα μαύρο παράλογο κόσμο.
Γούντι: Τι κάνεις Σάββατο βράδυ;
Κορίτσι: Αυτοκτονώ.
Γούντι: Παρασκευή βράδυ;

Η απόδραση ("Ο Υπναράς")
Γεμάτος βωβά γκαγκς, ο "Υπναράς" είναι μια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας με τσαπλινικό πνεύμα, από την οποία δεν λείπουν φυσικά και τα ευφυή γουντιαλενικά one liner. Ο συνδυασμός τους κορυφωνεται στη σκηνή της διαφυγής του Μάιλς Μονρό από τις δυνάμεις ασφαλείας της ολοκληρωτικής κυβέρνησης του 2173, όπου το σλάπστικ χιούμορ συναντά την ατακαδόρικη έμπνευση – "Δεν είμαι ηρωικός τύπος. Έχω φάει ξύλο από Κουακέρους".

Μια επεισοδιακή συνεδρία ("Διαλύοντας τον Χάρι")
Ο Χάρι Μπλοκ (ο ίδιος ο Άλεν φυσικά) είναι ένας συγγραφέας με… writer’s block. Και μια δεύτερη σύζυγο ψυχίατρο, η οποία μαθαίνει πως εκείνος την απατά με μια από τις ασθενείς της. Η αντίδρασή της δεν είναι και η ψυχραιμότερη στον κόσμο, με την Κρίστι Άλεϊ να δίνει ρεσιτάλ μπινελικώματος καθώς τον πετάει έξω από το σπίτι, ενώ ταυτόχρονα έχει ξαπλώσει έναν εύθραυστο ψυχολογικά ασθενή στο καναπέ της.

"Don't speak! No, no!" ("Σφαίρες Πάνω Από το Μπρόντγουεϊ")
Μια από τους έξι ηθοποιούς οι οποίοι έχουν κερδίσει Όσκαρ ερμηνείας για ταινία του Γούντι Άλεν είναι και η Ντάιαν Γουίστ - Ντάιαν Κίτον, Μάικλ Κέιν, Μίρα Σορβίνο, Πενέλοπε Κρουζ και Κέιτ Μπλάνσετ είναι οι υπόλοιποι. Και μάλιστα δυο φορές. Πρώτα για το "Η Χάνα και οι Αδελφές της" και κατόπιν για τις "Σφαίρες Πάνω Από το Μπρόντγουεϊ". Στο τελευταίο υποδύεται την ξεπεσμένη κι αλκοολική σταρ Έλεν Σινκλέρ, η οποία βιώνει μια απολαυστική ψευδαίσθηση μεγαλείου. Θεατρίνα στην κάθε κίνησή της, "δίνει ρέστα" όταν θέλει να κάνει το νεαρό συγγραφέα Ντέιβιντ Σάιν (Τζον Κιούζακ) να σωπάσει.

Πες τα Μάρσαλ! ("Νευρικός Εραστής")
Ο Άλεν απολαμβάνει να σατιρίζει την υψηλή νεοϋρκέζικη διανόηση και τους αυτάρεσκους, σνομπ εκπροσώπους της. Ένας απ’ αυτούς στέκεται πίσω του στην ουρά ενός κινηματογράφου και προσπαθώντας να εντυπωσιάσει τη συνοδό του "θάβει" τους Φεντερίκο Φελίνι και Σάμιουελ Μπέκετ. Όταν, όμως, αναφέρει τον Καναδό φιλόσοφο Μάρσαλ ΜακΛούαν, μια μεγάλη έκπληξη τον περιμένει. Με μια μαγική κίνηση, ο Άλεν καταργεί τα όρια πραγματικότητας και μυθοπλασίας και όπερ έδει δείξαι. Στο τέλος, βέβαια, μας  κλείνει το μάτι υπενθυμίζοντάς μας σαρκαστικά: "Αν ήταν έτσι και η αληθινή ζωή…"

"Τι έμαθα από τη ζωή" ("Ο Ειρηνοποιός")
Η πιο αστεία ταινία της γουντιαλενικής φιλμογραφίας τελειώνει με τον πρωταγωνιστή – σεναριογράφο – σκηνοθέτη να απευθύνεται στην κάμερα για να ανακεφαλαιώσει τις απόψεις του περί Θεού, σεξ και θανάτου. Κι ενώ μετά θα χαθεί από το κάδρο χορεύοντας χαρούμενος με τον… Χάρο, τα αναπάντητα ερωτήματά του θα συνεχίζουν να στοιχειώνουν και όλες τις επόμενες ταινίες του.