«Poor Things»
Την ώρα που το "Poor Things" έγινε δεκτό με διθυράμβους κατά την παγκόσμια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Βενετίας, ο γράφων ολοκλήρωνε το διάβασμα του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε ο Γιώργος Λάνθιμος.
Μετά την οσκαρική "Ευνοούμενη" (2018), το ποιο ακριβώς θα ήταν το επόμενο βήμα του Λάνθιμου αποτελούσε αίνιγμα. Ο σκηνοθέτης είχε συνδεθεί με μια σειρά από διαφορετικά σχέδια, ορισμένα εκ των οποίων αφορούσαν κινηματογραφικές διασκευές, όπως του σπουδαίου "Pop. 1280" του εμβληματικού crime συγγραφέα Τζιμ Τόμσον. Έτσι, παρότι δεν είχα ποτέ το χούι να έχω διαβάσει πρώτα ένα βιβλίο προτού δω τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη, εν προκειμένω η περιέργεια ως προς το τι τελικά ενέπνευσε το Λάνθιμο επικράτησε και ευτυχώς, δικαίωσε. Με λίγα λόγια, τα "Χαμένα Κορμιά" του Άλισντερ Γκρέι είναι αυτό που θα συνέβαινε εάν η Μέρι Σέλεϊ έγραφε το "Φράνκενσταϊν" έχοντας πρώτα ντροπάρει acid. Με λίγα περισσότερα, το ψυχεδελικά γοτθικό μυθιστόρημα του συγγραφέα ο οποίος μοιάζει με Σκωτσέζο ξάδερφο του Μπαμπλς από το "Trailer Park Boys", είναι ένα εντελώς φευγάτο μεταμοντέρνο αφήγημα όπου το σεξ, η βία και ο υπαρξισμός ανακατεύονται σε μια χύτρα με κύριο συστατικό το κατάμαυρο χιούμορ. Λίγο πολύ, δηλαδή, όπως συμβαίνει και στο λανθιμικό σινεμά.
Πιο συγκεκριμένα, η υπόθεση τοποθετείται στη Γλασκώβη του 1880, όπου ένας εκκεντρικός γιατρός καταφέρνει να επαναφέρει στη ζωή μια γυναίκα. Ο πιο στενός φίλος του μόλις την αντικρίζει την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και της κάνει πρόταση γάμου. Εκείνη, παρόλο που ανταποκρίνεται θετικά, γρήγορα σαγηνεύεται από έναν άλλο άντρα ο οποίος την "κλέβει", αφήνοντας τους δύο άντρες μετέωρους. Η παραπάνω πλοκή ούτε κατά διάνοια δεν είναι αρκετή για να σας προετοιμάσει για όσα σουρεαλιστικά συμβαίνουν στις σελίδες του απολαυστικότατου βιβλίου, το οποίο μπορεί να ερμηνευθεί και ως μια σάτιρα της εύθραυστης αρρενωπότητας όσο και ένα ψυχογράφημα των πιο ανείπωτων αρσενικών διαστροφών. Ήτοι, στοιχεία που αποτελούν κινηματογραφικό βούτυρο στο λανθιμικό ψωμί…
Διαβάστε τις αναλυτικές εντυπώσεις του απεσταλμένου του "α" στη Βενετία Χρήστου Μήτση εδώ.
