Η Μπάρμπι "γεννήθηκε", ως Μπάρμπαρα Μίλισεντ Ρόμπερτς, στις 9 Μαρτίου 1959 και έφερε επανάσταση στο χώρο των γυναικείων παιχνιδιών ως η πρώτη ενήλικη κούκλα, η οποία απελευθέρωνε τα μικρά κορίτσια από τον υποχρεωτικό ρόλο της μητέρας. Μια "επανάσταση" η οποία αναπαριστάται απολαυστικά στην πρώτη σκηνή της "Barbie", με μια άμεση αναφορά στο "2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Σκηνή η οποία ορίζει και τον τρόπο προσέγγισης της Γκρέτα Γκέργουικ ("Lady Bird", "Μικρές Κυρίες") σ’ ένα σημείο αναφοράς της σύγχρονης ποπ κουλτούρας, φορτωμένο με τεράστια αντιφεμινιστική κριτική. Για να σταθεί μια αυτοσαρκαστική κινηματογραφική σάτιρα, όμως, θα πρέπει, εκτός από ενδιαφέροντα στόχο, να έχει και μια εξίσου ενδιαφέρουσα πλοκή.
Αυτή αφορά στην κρίση ταυτότητας την οποία παθαίνει η Αρχετυπική Μπάρμπι. Σε μια ονειρεμένη κουκλοχώρα, όπου τίποτα δεν διαταράσσει τη ροζ, πλαστική, clean cut και γυναικοκρατούμενη καθημερινότητα των Μπάρμπι (οι Κεν είναι απλά διακοσμητικά στοιχεία), ένα πρωί η πλέον αναγνωρίσιμη εκπρόσωπος της Barbieland κάνει εμμονικές σκέψεις περί θανάτου, οι πατούσες της δεν στέκουν μόνιμα όρθιες, σαν να φορά τακούνια, αλλά πατούν στο έδαφος και –το χειρότερο απ’ όλα– τα πόδια της έχουν κυτταρίτιδα! Μια πύλη προς την Αληθινή Ζωή έχει ανοίξει και μόνο εκείνη μπορεί, αν δεν θέλει να γίνει Παράξενη Μπάρμπι, να την κλείσει, ταξιδεύοντας έως εκεί και βρίσκοντας το κορίτσι που κάνει τις ανάλογες σκέψεις παίζοντας με τις Μπάρμπι κούκλες της. Κι έτσι, οι Μπάρμπι και Κεν φτάνουν ένα ωραίο πρωί στο Λος Άντζελες…
Τα ροζ κουκλόσπιτα, τα αμερικανικά 50s και τα κλασικά χολιγουντιανά μιούζικαλ εμπνέουν μια ξεκαρδιστικά αποστειρωμένη Barbieland, όπου οι σατιρικές βολές των Γκέργουικ και Νόα Μπάουμπακ ("Δεσμοί Διαζυγίου", "Ιστορίες Γάμου", "Λευκός Θόρυβος"), οι οποίοι συνυπογράφουν το σενάριο, πετυχαίνουν εύκολα "κέντρο". Τα πράγματα προοδευτικά σοβαρεύουν, όταν η αληθινή ζωή παίρνει το πάνω χέρι, αλλά μια πικάντικη ανατροπή εδώ, μια ευφυής ατάκα εκεί και μια εμπνευσμένη σινε-αναφορά (από τον "Νονό" και τον Σιλβέστερ Σταλόνε ως το "Justice League") παραπέρα, κρατούν το συνδυασμό ιστορίας ενηλικίωσης (όπως είναι όλες οι ταινίες της Γκέργουικ), κοινωνικής σάτιρας, μιούζικαλ και κωμωδίας χαρακτήρων σε ισορροπία. Αυτή όμως θα διαταραχθεί στα δραματικά ξεσπάσματα της ταινίας, τα οποία καταλήγουν σε επαναλαμβανόμενα διδακτικά τσιτάτα έμφυλης συνύπαρξης, αρσενικής αυτογνωσίας και θηλυκής αντίστασης. Καθώς το ίδιο το θέμα το ζητάει και η Γκέργουικ το γνωρίζει καλά, η "αμερικανιά" δεν είναι μόνο αντικείμενο κριτικής, αλλά και βασικό συστατικό αυτής της χολιγουντιανής (βλέπε και εκνευριστικά απολαυστικής) "Barbie". Πώς θα μπορούσε να ήταν αλλιώς; Χμ… ίσως το "Truman Show" να έχει μερικές χρήσιμες απαντήσεις.
ΗΠΑ. 0223. Διάρκεια: 114΄. Διανομή: TANWEER
Περισσότερες πληροφορίες
Barbie
Η Μπάρμπι ζει στην ονειρεμένη Barbieland, μια ροζ, αδιατάραχτη και γυναικοκρατούμενη καθημερινότητα, μέχρι που αρχίζει να έχει… κυτταρίτιδα και υπαρξιακές ανησυχίες. Η απάντηση βρίσκεται στην αληθινή ζωή κι εκείνη είναι έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι.