Τη λένε Μπάρμπαρα Μίλισεντ "Μπάρμπι" Ρόμπερτς και είναι 64 ετών, αλλά δεν της φαίνεται καθόλου. Γιατί είναι η διασημότερη κούκλα στον κόσμο, ιδιοκτησία της Mattel, η οποία μέσω της επιτυχίας της έφτασε να γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη παιχνιδο-εταιρεία παγκοσμίως πίσω από τη Lego Group. Η ιδέα για την Μπάρμπι ήρθε στη σχεδιάστριά της Ρουθ Χάντλερ όταν έβλεπε την κόρη της Μπάρμπαρα (η οποία της δάνεισε και το όνομα) να παίζει με χάρτινες κούκλες που ήταν όλες μωρά. Η γερμανική κούκλα Μπιλντ Λίλι λειτούργησε ως μοντέλο και η Μπάρμπι λανσαρίστηκε στις 9 Μαρτίου 1959 ως "Teenage Fashion Model" σε ξανθή και μελαχρινή εκδοχή, με αλογοουρά και φορώντας ένα ολόσωμο μαγιό με ασπρόμαυρες ρίγες. Τα ρούχα του πρώτου σετ παρουσίασής της, το οποίο κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία, σχεδιάστηκαν από τη Σαρλότ Τζόνσον και ράφτηκαν στο χέρι, με τις πωλήσεις της πρώτης χρονιάς να φτάνουν τα 350.000 κομμάτια.
Το φαινόμενο Μπάρμπι
Από τότε η Μπάρμπι ανασχεδιάστηκε πολλές φορές, εμπλούτισε την γκαρνταρόμπα της, ήταν το πρώτο παιχνίδι που προωθήθηκε μέσω τηλεοπτικών διαφημίσεων και το 2006 είχε ήδη πουλήσει πάνω από ένα δισεκατομμύριο κούκλες, ενώ οι φανατικοί συλλέκτες της ξεπερνούν τις 100.000. Παράλληλα, ανέπτυξε ένα τεράστιο franchise με βιβλία, ρούχα, καλλυντικά, video games, τηλεοπτικές και streaming εκπομπές και φυσικά ταινίες – με χαρακτηριστικό δεύτερο ρόλο στη σειρά "Toy Story". Πολύ περισσότερο από παιχνίδι, είναι πλέον ένα πολιτισμικό φαινόμενο.
Η Μπάρμπι γεννήθηκε στα ροζ αμερικανικά ’50s και κουβάλησε το όνειρο της ανέμελης, πολυτελούς ζωής των προαστίων μέσα από την ταραγμένη δεκαετία που ακολούθησε. Ταυτίστηκε με το ατσαλάκωτο αμερικανικό όνειρο, αλλά και με μια διεστραμμένη ιδέα φεμινιστικής χειραφέτησης, μιας και ζει σ’ έναν κόσμο τον οποίο δεν αγγίζει η αντρική εξουσία (το ότι τα πάντα είναι προσαρμοσμένα στο αντρικό βλέμμα είναι μια άλλη υπόθεση) και η ίδια ελέγχει απόλυτα την καθημερινότητά της (ποιος την "πληρώνει", αυτό κι αν είναι μια εντελώς άλλη υπόθεση). Γι’ αυτό και από το 1961, όποτε και λανσαρίστηκε ο boyfriend Κεν, ο οποίος αργότερα πήρε το ρόλο ενός από τους καλύτερούς της φίλους, η αντρική παρουσία στον κόσμο της Μπάρμπι είναι καθαρά διακοσμητική.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο μύθος της έμεινε αλώβητος, δεχόμενος κριτική για την κακή επιρροή όχι μόνο στα "ρομαντικά" μυαλά των νεαρών κοριτσιών, αλλά ακόμα και για το "σύνδρομο Μπάρμπι", το οποίο προκαλεί προβλήματα υγείας σε πολλές κοπέλες που προσπαθούν να μιμηθούν τις ανορεξικές αναλογίες της. Έτσι, η Μπάρμπι προσαρμόστηκε σταδιακά στις απαιτήσεις των καιρών, παράγοντας μοντέλα Λατίνων, Μαύρων και "curvy" (με καμπύλες) Μπάρμπι, προσφέροντας τώρα 22 διαφορετικές αποχρώσεις δέρματος, 94 μαλλιών,13 ματιών και πέντε ξεχωριστούς σωματικούς τύπους. Ως vlogger στο YouTube, η Μπάρμπι σχολιάζει θέματα ρατσισμού και ψυχικής υγείας, ενώ το 2018 η Mattel λάνσαρε τη σειρά "Role Model Barbies", με κούκλες εμπνευσμένες από τη Φρίντα Κάλο και την Αμίλια Έκχαρτ ως την τενίστρια Ναόμι Οσάκα και την Αυστραλή πολιτικό Τζούλι Μπίσοπ.
Barbie goes to Hollywood
Έφτασε λοιπόν η ώρα για την πρώτη live action ταινία της Μπάρμπι, μια ιδέα την οποία προσπάθησε να υλοποιήσει πρώτη η Sony εδώ και μία δεκαετία. Πρωταγωνίστρια θα ήταν η κωμικός Έιμι Σούμερ, την οποία διαδέχτηκε η Αν Χάθαγουεϊ, αλλά το σχέδιο τελικά ναυάγησε και τα δικαιώματα πέρασαν στα χέρια της Warner Bros. Πρώτα κλείστηκε η Μάργκο Ρόμπι ως πρωταγωνίστρια και κατόπιν η σκηνοθέτρια Γκρέτα Γκέργουικ, η "Francis Ha" που το 2008 πέρασε με επιτυχία πίσω από την κάμερα, εξασφαλίζοντας τρεις οσκαρικές υποψηφιότητες για τα "Lady Bird" και "Μικρές Κυρίες". Γράφοντας το σενάριο μαζί με το σύντροφό της Νόα Μπάουμπακ ("Δεσμοί Διαζυγίου", "Ιστορίες Γάμου", "Λευκός Θόρυβος"), φιλοδοξεί να ρίξει μια διασκεδαστική όσο και σατιρική ματιά στον ροζ μύθο μιας ονειρεμένης, ανέγγιχτης από "φτηνά" προβλήματα ζωής, προϊδεάζοντάς μας πριν από λίγους μήνες με ένα αριστουργηματικό, βραβευμένο στα Golden Trailer Awards teaser αλά "2001. Η Οδύσσεια του Διαστήματος" κι ένα απολαυστικό τρέιλερ. Σ’ αυτά βλέπουμε την "life in plastic is fantastic" καθημερινότητά της στη ροζέ Barbieland, όπου οι πολλές Μπάρμπι οργανώνουν πάρτι δίπλα στην πισίνα και οι Κεν ποζάρουν ως διακοσμητικές γλάστρες. Μέχρι που εμφανίζονται η κυτταρίτιδα, οι υπαρξιακές αγωνίες για το "μετά από εδώ" και η απόφαση για την αναζήτηση της αληθινής ζωής. Πρόθυμος συνεπιβάτης, ο ξανθός Κεν (ρόλος γραμμένος ειδικά για τον Ράιαν Γκόσλινγκ) θα συνοδεύσει την Μπάρμπι και όλο τον ροζ εξοπλισμό της στο παράτολμο ταξίδι προς το άγνωστο, το οποίο θα οδηγήσει τελικά τους δύο αναζητητές μέχρι το Λος Άντζελες. Τώρα αυτό το λες "αληθινή ζωή";
Η Γκέργουικ αναγνώρισε στην "Barbie" και στη διαδρομή της ηρωίδας της προς τη συνειδητοποίηση μια ακόμα ιστορία ενηλικίωσης, όπως είναι και οι προηγούμενες ταινίες της. Εμπνεύστηκε αρχικά από τα "Κόκκινα Παπούτσια" (1948) των Μάικλ Πάουελ - Έμερικ Πρεσμπέργκερ και το μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί "Οι Ομπρέλες του Χερβούργου" (1964), ενώ άντλησε ιδέες για την περιγραφή των χαρακτήρων από το βιβλίο της ψυχολόγου Μέρι Πάιφερ "Reviving Ophelia", πάνω στην καταπιεστική επιρροή των κοινωνικών στερεοτύπων στις έφηβες Αμερικανίδες. Οι κινηματογραφικές αναφορές στην ταινία είναι πολλές, από κλασικά μιούζικαλ σαν το "Gold Diggers of 1935" έως τον "Μάγο του Οζ" και τον "Καουμπόη του Μεσονυχτίου", με την Γκέργουικ να ζητάει τη συμβουλή του Πίτερ Γουίαρ για να μιμηθεί φωτιστικά την τεχνητή αίσθηση που απέδωσε εκείνος στο "The Truman Show". Ως διευθυντής φωτογραφίας επιλέχτηκε ο Ροντρίγκο Πριέτο ("Το Μυστικό του Brokeback Mountain", "Ο Ιρλανδός"), τη μουσική έγραψαν και επιμελήθηκαν οι οσκαρικοί Μαρκ Ρόνσον και Άντριου Γουάιατ ("Ένα Αστέρι Γεννιέται"), με το πρωταγωνιστικό καστ να συμπληρώνεται από τους Αμέρικα Φερέρα, Κέιτ ΜακΚίνον, Ίσα Ρέι, Ρέα Πέρλμαν, Γουίλ Φέρελ, Μάικλ Σέρα, Σίμου Λιού, Ντούα Λίπα (που λέει και ένα τραγούδι) και την Έλεν Μίρεν ως αφηγήτρια της ιστορίας μας.
H Warner Bros προώθησε την ταινία με μια ευφυή και επιθετική καμπάνια, εκμεταλλευόμενη ακόμα και την "αρνητική" διαφήμιση, μιας και η προβολή της "Barbie" απαγορεύτηκε στο Βιετνάμ, αφού σε κάποια στιγμή εμφανίζεται στην οθόνη ένας χάρτης της Νότιας Κινέζικης Θάλασσας όπου φαίνονται καθαρά οι "εννιά παύλες", συνοριακή γραμμή που αποδίδει αμφισβητούμενη θαλάσσια περιοχή στην Κίνα (οι επίσης ενδιαφερόμενες Φιλιππίνες ζήτησαν να εμφανιστεί ο χάρτης θολός). Από το teaser έως το διπλωματικό επεισόδιο λοιπόν, η φόρα του φιλμ μοιάζει ασυγκράτητη, με τις προπωλήσεις να προκαλούν πανικό και τους αναλυτές του box office να αναθεωρούν διαρκώς τις προβλέψεις τους, κάνοντας πλέον λόγο για άνοιγμα πρώτου τριημέρου στις ΗΠΑ, παρά την ταυτόχρονη πρεμιέρα του "Οπενχάιμερ", μεταξύ 115 και 155 εκατομμυρίων δολαρίων. Επιπρόσθετα, οι πρώτες αντιδράσεις των κριτικών μοιάζουν ενθουσιώδεις, μιλώντας για "την ώρα της κωμωδίας στα Όσκαρ" και μια αξέχαστη, ξεκαρδιστική ερμηνεία από τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Ροζ ολοταχώς!
