Tα "Τσουλάκια" της Δέσποινας Μαυρίδου ήταν η ευχάριστη έκπληξη του περσινού φεστιβάλ Δράμας, στο οποίο απέσπασαν το Βραβείο Καλύτερης Σπουδαστικής Ταινίας. Ακολούθησε η αντίστοιχη Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Cinobo Directors’ Next Gen 2023. Πρόκειται για μια πολύχρωμη, αστεία και ορμητικά ειλικρινή ιστορία ενηλικίωσης για δύο διαμετρικά αντίθετες αδερφές και τις αποφάσεις που καλούνται να πάρουν στη διάρκεια μιας νύχτας. Η καλύτερη σπουδαστική ταινία της χρονιάς μιλά για κάθε είδους ανθρώπινη σύνδεση και την ανάγκη ύπαρξής της σαν το βασικό εργαλείο επιβίωσης σε έναν τρομακτικό κόσμο. Πρωταγωνιστούν: Ελίνα Τσιόρμπατζη, Ελένη Γεωργάκη, Άγγελος Κουρέπης, Νικόλας Νικητάκης, Άννα Ρίζου.
Η ταινία θα προβληθεί τη Δευτέρα 17, την Τρίτη 18 και την Τετάρτη 19 Ιουλίου στις 21:00 (αμέσως πριν την Α’ προβολή της ταινίας "Black Stone") στο Σινέ Αλεξάνδρα (Ηρ. Πολυτεχνείου 27, Χαλάνδρι) παρουσία της σκηνοθέτιδος ενώ από 18 Ιουλίου θα προβάλλεται σε αποκλειστική α’ προβολή στο cinobo.com.
Σημείωμα σκηνοθέτιδος Δέσποινας Μαυρίδου
Μία μέρα από τη ζωή δύο αδερφών που μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους ξετυλίγεται, μέσα σε μια αφήγηση γεμάτη ποπ μελωδίες, έντονα χρώματα, σκηνές σαπουνόπερας. Η ιστορία αφορά τη σχέση της Μάτι με τη μεγαλύτερη αδερφή της Θέμη με όλες τις εντάσεις και την τρυφερότητα που υπάρχουν, καθώς αναζητούν χρήματα και διέξοδο από ένα τοξικό περιβάλλον. Οι ηρωίδες συνδέονται με τον έξω κόσμο με πολύ διαφορετικό τρόπο λόγω της ηλικιακής τους διαφοράς αλλά και της ιδιαίτερης ψυχοσύνθεσής τους. Παρόλα αυτά η αφετηρία και το τέλος της ημέρας τους φαίνεται να είναι το "σπίτι”, ο χώρος όπου νιώθουν ασφάλεια και ζεστασιά. Διαβάζοντας το σενάριο της Καλλιόπης Αραμπατζή και δουλεύοντας γι'αυτή την ταινία, πήγα πίσω στα εφηβικά μου χρόνια, στις φαντασιώσεις τις μπλεγμένες με πλαστικές εικόνες και χαρακτήρες από την τηλεόραση και το σινεμά. Τις εντάσεις, τα ξεσπάσματα, το μόνιμο μπέρδεμα. Τη σχέση με τη μεγαλύτερη αδερφή μου. Τους τσακωμούς μας και το θυμό μου όταν δεν μου έδινε σημασία. Τη ζεστασιά στη σκέψη ότι πάντα με προσέχει. Αυτή η τρυφερή σχέση είναι που πρωτίστως με κέρδισε σε τούτη την ιστορία. Αυτή η ζεστασιά του σπιτιού και της οικογένειας, ακόμη και στην απουσία της μητέρας και του πατέρα. Επίσης το πείσμα της μικρής αδερφής να βλέπει την πραγματικότητα σαν σκηνή από φτηνή σαπουνόπερα, σαν τους στίχους ή το βίντεο κλιπ από ένα ποπ τραγούδι. Η ζωντάνια και το υπερβολικό του χαρακτήρα της που φαίνεται να συντονίζονται με τις αφηγήσεις των τηλεοπτικών ηρώων που παρακολουθεί ανελλιπώς.
Διαβάστε Επίσης
