Asteroid City

2,5

Μια διασκεδαστικότατη, ευφυής και κομψή, μα ανεκδοτολογικά ρηχή φάρσα, η οποία επιβεβαιώνει πανηγυρικά την πλανοθετική ευφυΐα, το παιχνιδιάρικο γούστο και τον εγκλωβισμό του Γουές Άντερσον σε μια αυτάρεσκη σινε-λούπα.

Asteroid city12

Δύο χρόνια μετά τη "Γαλλική Αποστολή", ο Γουές Άντερσον είναι και πάλι εδώ, παρέα φυσικά με την άμεσα αναγνωρίσιμη κινηματογραφική φόρμουλά του: μυθιστορηματική διήγηση off, παστέλ χρώματα, πικάντικοι αναχρονισμοί, στιλάτα κοστούμια, γεωμετρικό καδράρισμα, μεγάλα σε διάρκεια τράβελινγκ, άμεσες σινεφίλ αναφορές, off beat χιούμορ, σκορ από τον Αλεξάντρ Ντεσπλά και ένα πολυπρόσωπο επιτελείο πρωτοκλασάτων πρωταγωνιστών.

Όλα αυτά μεταφέρονται στο 1955 και στο Άστεροϊντ Σίτι (κάτοικοι 87), στη μέση της ερήμου των νοτιοδυτικών ΗΠΑ και δίπλα ακριβώς σ’ έναν μεγάλο κρατήρα από μετεωρίτη. Κι ενώ στο βάθος του ορίζοντα ραδιενεργά μανιτάρια σηκώνονται στον ουρανό, λόγω των πυρηνικών δοκιμών, επισκέπτες αρχίζουν να καταφθάνουν στη μέση του πουθενά για το συνέδριο των Νεαρών Αστροπαρατηρητών. Στρατός, αστρονόμοι και οι λιγοστοί ντόπιοι υποδέχονται τις νεαρές ιδιοφυΐες και τους συνοδούς τους, ανάμεσά τους κι έναν πρόσφατα χηρεύσαντα φωτογράφο-πολεμικό ανταποκριτή, που κουβαλάει τις στάχτες της συζύγου του σ’ ένα τάπερ, με τα τέσσερα παιδιά του. Αυτά, όμως, δεν ανήκουν παρά σε ένα θεατρικό έργο το οποίο παίζεται, από τους ίδιους χαρακτήρες-ηθοποιούς, στη Νέα Υόρκη και μεταδίδεται ως ασπρόμαυρο τηλεοπτικό σόου! Μόνον οι εξωγήινοι λείπουν, λοιπόν, απ’ όλο αυτό το αφηγηματικό μετα-μπέρδεμα, αλλά σε λίγο θα εμφανιστούν κι εκείνοι, αναγκάζοντας το στρατό να επέμβει και να αποκλείσει όλη την περιοχή.

Εκκεντρικοί χαρακτήρες διαπλέκονται σε μια παλαβή ιστορία με καρτποσταλικό φόντο, καθώς ο Άντερσον αναβιώνει μια εποχή συλλογικής παράνοιας, στην οποία υπάρχει ελάχιστος χώρος και περιορισμένος χρόνος για ανθρώπινη συναισθηματική επαφή. Γι’ αυτόν τον απρόβλεπτο όσο και λυτρωτικό τρόπο επικοινωνίας ανάμεσα στους ιδιόρρυθμους κι αδέξιους ήρωές του τον οποίο αναζητά σ’ όλες τις ταινίες του. Θα τον βρει κι εδώ, κρυμμένο πίσω από μερικά ευφυή αστεία (τα μηχανήματα αυτόματης πώλησης), πολλές εμπνευσμένες ατάκες και μια εκθαμβωτική, vintage εικονογραφία, που κλέβει το μάτι για το πρώτο μισάωρο. Γιατί η στιλιζαρισμένη γοητεία της γρήγορα ξεθωριάζει, μαζί με την παιχνιδιάρικη διηγηματική πρωτοτυπία (ταινία-μέσα-σε-θεατρικό-μέσα-σε-τηλεοπτικό-σόου) και τη διασκεδαστική παραξενιά όλου αυτού του ανθρώπινου θιάσου. Είναι φανερό πλέον ότι επαναλαμβάνοντας, πάντα κομψά, τον εαυτό της, η φιλμογραφία του Άντερσον απομακρύνεται σταδιακά όλο και περισσότερο από τη γλυκιά μελαγχολία της "Οικογένειας Τενενμπάουμ" και την τρυφερή νοσταλγία του "Έρωτα του Φεγγαριού", προκρίνοντας τη ρηχή εικαστική αρτιότητα και την καρτουνίστικη, γεμάτη κινηματογραφόφιλες αναφορές σάτιρα σε βάρος του γνήσιου συναισθήματος και του δημιουργικού αυθορμητισμού. Γιατί, όπως και να το κάνεις, είναι πολύ πιο δύσκολο να σχολιάσεις καίρια την απώλεια και τη διαχείρισή της από το να στήσεις ένα πετυχημένο μεταμοντέρνο ανέκδοτο πάνω στα sci-fi b-movies του ’50.

ΗΠΑ. 2023. Διάρκεια: 104΄. Διανομή: TANWEER

Περισσότερες πληροφορίες

Asteroid City

2,5
  • Κομεντί
  • 2023
  • Διάρκεια: 104 '
  • Γουές Άντερσον

Ένα σαββατοκύριακο του 1955, επισκέπτες καταφθάνουν σε ένα απομονωμένο χωριό της αμερικανικής ερήμου, όπου διοργανώνεται συνέδριο Νεαρών Αστροπαρατηρητών. Οι εργασίες του, όμως, θα διαταραχθούν από έναν απρόσμενο εξωγήινο επισκέπτη και ο στρατός θα αποκλείσει την περιοχή.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
21/11/2024

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.

Ξύπνα

Θρίλερ τρόμου στημένο πάνω σε μια απλοϊκή συνθήκη κλειστοφοβικής καταδίωξης, η οποία έχει το (τυποποιημένο) σασπένς της, καμιά όμως αίσθηση στοιχειώδους ρεαλισμού ή ελάχιστης πρωτοτυπίας.

Εν Εσόπτρω - Ο Παπα-Σταμάτης και ο Σταμάτης

Απλή και "καθαρή", τηλεοπτικής κοπής καταγραφή των πολύ ενδιαφερόντων ιδεών ενός ταπεινού διανοούμενου πάνω στην ιστορία της εικόνας και την πολλαπλή έννοια της αναπαράστασης.