Το Μπλε Καφτάνι

4

Γλυκόπικρο δράμα πολλαπλής απελευθέρωσης (συναισθηματικής, γυναικείας, σεξουαλικής) με δεξιοτεχνική σεναριακή ισορροπία, αφηγηματική ευαισθησία και πλήθος φεστιβαλικών βραβείων (Κάννες, Αθήνα, Μαρακές, βραχεία λίστα διεθνούς Όσκαρ).

To mple kaftani

Υπάρχουν δυο κόσμοι στο "Μπλε Καφτάνι" της Μαριάμ Τουζανί, σεναριογράφου και ηθοποιού ("Razia" του Ναμπίλ Αγιούς), η οποία έφτασε με το σκηνοθετικό ντεμπούτο της "Adam" (2019) ως το "Ένα Κάποιο Βλέμμα" του φεστιβάλ Καννών. Στη δεύτερη ταινία της περιγράφει από τη μια μεριά ένα Μαρόκο το οποίο είναι ακόμα δέσμιο ξεπερασμένων κοινωνικών προκαταλήψεων και ανισοτήτων και από την άλλη τον αγώνα για ένα αύριο όπου άντρες και γυναίκες θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι στα καφενεία κι οι ανθρώπινες επιθυμίες δεν θα "λογοκρίνονται" και καταπιέζονται. Ένα αύριο το οποίο ονειρεύονται ο Χαλίμ και η Μίνα, ευτυχισμένο ζευγάρι το οποίο διατηρεί ένα μαγαζί με καφτάνια στη μεδίνα (την παλιά πόλη) του Σαλέ, ακριβώς δίπλα στην πρωτεύουσα Ραμπάτ. Ο Χαλίμ ράβει στο χέρι τα φορέματα σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο που έμαθε από τον πατέρα του, οι πελάτες όμως βιάζονται. Τα θέλουν πλέον όλα πιο γρήγορα παραδοτέα και πολύ πιο φτηνά. Έτσι το ζευγάρι αναγκάζεται να προσλάβει το μαθητευόμενο Γιουσέφ, ιδιαίτερα πρόθυμο να μάθει όλα όσα του διδάσκει ο Χαλίμ πάνω στη ραπτική και το κέντημα. Ειδικά η δουλειά του πάνω σε ένα αριστοκρατικό μπλε καφτάνι για τη φορτική σύζυγο ενός αξιωματούχου της πόλης συναρπάζει τον Γιουσέφ, όπως και η δική του παρουσία τον Χαλίμ. Η Μίνα τους παρακολουθεί διακριτικά, μα άγρυπνα, με την Τουζανί να μας αποκαλύπτει αργά και μεθοδικά, καθώς η σχέση του τριγώνου περιπλέκεται, τα μυστικά του κάθε χαρακτήρα. Την αρρώστια της Μίνα, η οποία κουράζεται κι αδυνατίζει όλο και περισσότερο, αλλά και τις ομοφυλοφιλικές επιθυμίες του Χαλίμ, ο οποίος, όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί να τις καταστείλει.

Το μελόδραμα παραφυλάει, αλλά δεν παίρνει ποτέ το πάνω χέρι στη γλυκόπικρη περιγραφή μιας ιστορίας πολλαπλής απελευθέρωσης στο μεταίχμιο δυο κόσμων. Μόνο που για την Τουζανί ο παλιός δεν είναι μονοσήμαντα συνδεδεμένος με τον κομφορμισμό, αλλά και με το μεράκι, την παράδοση και την ταπεινότητα, ενώ ο καινούριος δεν φέρνει μόνο κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και έπαρση, απληστία και αλλοτρίωση. Το "Μπλε Καφτάνι" ζωντανεύει με σεναριακή επιδεξιότητα και μέσα από ένα γειωμένο, όσο και γενναιόδωρο δράμα τη διαρκή πάλη επιθυμίας και υποχρέωσης σε έναν κόσμο, το σημερινό Μαρόκο, γεμάτο ανυπέρβλητες, μα συναρπαστικές αντιθέσεις. Επιλέγει να τις αναδείξει με διακριτική τρυφερότητα, μια γοητευτικά παραμυθένια αύρα κι έναν ανοιχτόμυαλο ρεαλισμό, χωρίς να φοβηθεί να μιλήσει στο συναίσθημα του θεατή με μια "παλιομοδίτικη" κινηματογραφική αξιοπρέπεια η οποία του χάρισε πλήθος φεστιβαλικών διακρίσεων (από τις Κάννες ως την Αθήνα) και μια θέση στη βραχεία λίστα των υποψήφιων ταινιών για διεθνές Όσκαρ.

Μαρόκο. 2022. Διάρκεια: 122΄. Διανομή: ΔΑΝΑΟΣ

Περισσότερες πληροφορίες

Το Μπλε Καφτάνι

Bleu du Caftan / The Blue Caftan
4
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 122 '
  • Μαριάμ Τουζανί

Ο Χαλίμ και η Μίνα διατηρούν ένα παραδοσιακό κατάστημα με καφτάνια στο Σαλέ του Μαρόκου. Για να ικανοποιήσουν τους απαιτητικούς πελάτες, προσλαμβάνουν ως μαθητευόμενο έναν ταλαντούχο νεαρό, η παρουσία του οποίου αναστατώνει τον Χαλίμ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.