Σύλλα Τζουμέρκα, τι είναι το live cinema;

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης εξηγεί στο «α» το νέο μέσο το οποίο τίθεται σε εφαρμογή στο προσεχές «Πανηγύρι» στην Ελευσίνα.

Σύλλας Τζουμέρκας: «Η θρησκευτικότητα είναι μια μορφή δύναμης»

Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη των τελευταίων δύο περίπου δεκαετιών, σε συνδυασμό με την παγίωση της χρήσης ψηφιακών εργαλείων και υλικών στον κινηματογράφο, έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων μέσων αφήγησης που βρίσκονται ακόμα σε πρωτόλειο αλλά εξαιρετικά γόνιμο έδαφος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάπτυξη βελτιωμένων τεχνικών live visuals, καθώς επίσης την αυξημένη δημοφιλία της λογικής του live cinema. Της πρακτικής, δηλαδή, η οποία σε γενικές γραμμές αφορά την καταγραφή, σκηνοθεσία, μοντάρισμα και προβολή μιας ταινίας σε πραγματικό χρόνο.

Το live cinema σίνεμα αποτελεί κεντρικό κομμάτι στο τριήμερο "Πανηγύρι" (21-23/4) που στήνεται στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας με εμπνευστή τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Σύλλα Τζουμέρκα ("Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών", "Η Πόλη και η Πόλη") σε συνεπιμέλεια με τους Μαρία Χατζηχριστοδούλου / Maria X (ακαδημαϊκός, cultural practitioner) και Λορέντζο Εσποζίτο (κριτικός κινηματογράφου, programmer). Πώς θα εφαρμοστεί; Το βράδυ της 22ης Απριλίου που κορυφώνεται το πανηγύρι για την γιορτή του Αγίου Γεωργίου στην οδό Παγκάλου, ο Τζουμέρκας μαζί με τη σκηνοθέτρια Έλκε Λερενκράους, θα πάρουν τις κάμερές τους και θα περιφερθούν ανάμεσα σε μικροπωλητές, παιχνίδια, μουσική και χορό για να γυρίσουν ταυτόχρονα δύο ταινίες. Στο εντελώς απρόβλεπτο γύρισμα συμμετέχουν διακεκριμένοι ηθοποιοί και καλλιτεχνικοί συντελεστές, αλλά και το ίδιο το κοινό του "Πανηγυριού". Αφού κλείσουν οι κάμερες, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο μετατρέπεται σε post-production hub,  προκειμένου να πραγματοποιηθεί το μοντάζ και η τεχνική επεξεργασία των ταινιών. Αξίζει να σημειωθεί πως όλη η διαδικασία είναι προσβάσιμη στο κοινό. Αφού ολοκληρωθούν και αυτές οι διαδικασίες, τα δύο έργα πρόκειται να προβληθούν στο pop-up σινεμά την Κυριακή το βράδυ.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτήν την πρωτότυπη απόπειρα για τα ελληνικά δεδομένα, ζητήσαμε από το Σύλλα Τζουμέρκα να μας αποσαφηνίσει την έννοια του live cinema. Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στο σκηνοθέτη, ο οποίος συνοπτικά μας συστήνει στη γεμάτη αδρεναλίνη τεχνική.

Πανηγύρι - Ελευσίνα
©Σύλλας Τζουμέρκας

"LIVE CINEMA
ή Το Κυνήγι της Ευτυχούς Συγκυρίας

Υπάρχουν πολλές εκδοχές του live cinema και το 'ΠΑΝΗΓΥΡΙ', 21 με 23 του Απρίλη στην Ελευσίνα, θα ακουμπήσει όσες πιο πολλές μπορεί – και σαν θέαμα (δηλαδή, προβολές), αλλά και σαν ζωντανή κινηματογραφική πράξη μέσα στον κόσμο (δηλαδή, δράση, γύρισμα, επεξεργασία).

Live cinema έχουμε:

• Όταν το σινεμά εισέρχεται με θάρρος και πονηριά σε μια πραγματική, 'ασκηνοθέτητη', μη στημένη, κατάσταση (π.χ. ένα αληθινό πανηγύρι, μια πραγματική συναυλία, ένα πλοίο εν κινήσει με τους επιβάτες του, μια πλατεία ή ένα δρόμο με αληθινούς περαστικούς, ένα σύγχρονο ιστορικό γεγονός εν εξελίξει κ.λπ.). Ή όταν το σινεμά γίνεται ανοιχτά δημόσιο, καταστασιακό, δηλαδή τοποθετεί μια στημένη δράση μέσα σε μια πραγματική συνθήκη περιλαμβάνοντας τις αντιδράσεις όσων δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα γίνει.

• Όταν το σινεμά αιφνιδιάζει, εμπλέκει και αλληλεπιδρά με ανυποψίαστους ανθρώπους.

• Όταν το σινεμά γίνεται χώρος και χρόνος δράσης μιας ζωντανής περφόρμανς. Δηλαδή, όταν μια περφόρμανς δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν συμβαίνει μπροστά σε φιλμ ή βίντεο που τρέχει σε πραγματικό χρόνο.

• Όταν το σινεμά θέλει να προκαλέσει ένα αποτέλεσμα μέσω της πραγματικής διάρκειας που κρατά ή γίνεται κάτι, είτε αυτή η διάρκεια είναι ακραία είτε εύλογη είτε μικρότερη από όσο θα έπρεπε.

• Όταν η δράση ή και ο λόγος υπαγορεύονται ή προκύπτουν συστηματικά ζωντανά την ώρα του γυρίσματος.

• Όταν ο αφηγηματικός χρόνος του σινεμά (π.χ. τα 90 λεπτά διάρκειας μιας ταινίας) ισοδυναμούν με τον πραγματικό (90 λεπτά πραγματικού χρόνου), είτε σε μορφή αδιάκοπου μονόπλανου είτε με χρήση μοντάζ.

• Όταν το σινεμά εμπεριέχει λόγω μεγάλης χρονικής διάρκειας γυρισμάτων (π.χ. 10, 15, 20 χρόνια), την επίδραση του αληθινού περάσματος του χρόνου στα πρόσωπα, το τοπίο και τα αντικείμενα.

• Όταν το σινεμά στήνει πάσης φύσεως παγίδες για να πιάσει το τυχαίο.

Και δύο ακόμα περιπτώσεις, λίγο έκκεντρες, αλλά αληθινές:

• Όταν το σινεμά χρησιμοποιεί ανέμελα, ανεκπαίδευτα δηλαδή, ζώα.

• Ή όταν συμβαίνει το σπάνιο πράγμα η ταχύτητα και η συνειρμικότητα ενός μοντάζ να συνταυτίζεται με τον πραγματικό χρόνο της ονειροπόλησης αυτών που το φτιάχνουν.

Υπάρχουν κι άλλες (που έχουμε βρει ή θα βρούμε).

Όπως το διατυπώνουν με απόλυτη ακρίβεια ο σοβαρού δονκιχωτισμού σκηνοθέτης Μichael Glawogger και η Monika Willi, η μοντέζ των ταινιών του (όπως και των ταινιών του Michael Haneke, του Ulrich Seidl, και τελευταία, του Τodd Field): όταν το σινεμά 'κυνηγά την ευτυχή συγκυρία – είτε στο γύρισμα είτε στο μοντάζ'.".

Θυμίζουμε πως η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις στο "Πανηγύρι" είναι ελεύθερη, ωστόσο για όσες πραγματικοποιούνται στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας είναι απαραίτητη η προκράτηση θέσης ή η παραλαβή δελτίου εισόδου στους χώρους του φεστιβάλ. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.