Οι Γάλλοι σταρ Ζιλιέτ Μπινός & Βενσάν Λιντόν μιλούν για τις "Δύο Όψεις του Ξυραφιού"

Το Φεβρουάριο του 2022, κατά τη διάρκεια του 72ου Φεστιβάλ Βερολίνου, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε στη γερμανική πρωτεύουσα τους εμβληματικούς Γάλλους ηθοποιούς Ζιλιέτ Μπινός και Βενσάν Λιντόν, οι οποίοι συμπρωταγωνιστούν για πρώτη φορά στην καριέρα τους στο ερωτικό δράμα "Οι Δύο Όψεις του Ξυραφιού" της εμβληματικής σκηνοθέτριας Κλερ Ντενί. Οι δύο σταρ ενσαρκώνουν ένα ερωτευμένο ζευγάρι, το οποίο βλέπει το μέχρι τότε ισχυρό δεσμό του να κλονίζεται, όταν ένα οικείο πρόσωπο από το παρελθόν τους επιστρέφει ορμητικά στις ζωές τους.

Έχετε ενώσει ξανά τις δυνάμεις με την Ντενί στο παρελθόν και οι δύο ξεχωριστά. Υπήρξε άραγε κάτι διαφορετικό αυτήν τη φορά;
Ζιλιέτ Μπινός: Σε κάθε περίσταση υπήρχαν ξεχωριστές συνθήκες. Στη "Λιακάδα Μέσα μου" δούλευα πάρα πολύ στενά με την Κλερ γιατί δεν υπήρχαν πολλοί άλλοι χαρακτήρες. Ενώ στη "Μαύρη Τρύπα", διότι η υπόθεση ήταν τελείως κουλή και κράταγα έναν μάλλον περιφερειακό ρόλο, έπρεπε να σκαρφιστώ πολλά στοιχεία τα οποία θα ενέτασσα στην ερμηνεία μου. Είχε πλάκα, δε λέω, γιατί ήταν αναγκαίο να χρησιμοποιήσω όλη τη δύναμη της φαντασίας μου. Τώρα στις "Δύο Όψεις", τα πράγματα ήταν πολύ σκοτεινά και έντονα. Τόσο εξαιτίας του καθαυτού περιεχομένου της ταινίας, όσο και λόγω της διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας των ηθοποιών.
Βενσάν Λιντόν: Ήταν ταυτόχρονα ευκολότερα και δυσκολότερα. Επειδή γνωριζόμασταν και ήμουν οικείος με τον τρόπο που δουλεύει, ήξερα τι να περιμένω. Επίσης, βοήθησε πολύ πως την αγαπώ πολύ σα σκηνοθέτρια και εκείνη εμένα ως ηθοποιό. Αναπόφευκτα, στο συγκεκριμένο πλαίσιο, τα πράγματα γίνονται αυτομάτως ευκολότερα. Ωστόσο, υπάρχει μία ακόμα παράμετρος σε αυτήν τη συνθήκη. Όσο καλύτερα γνωρίζεις κάποιον, τόσες περισσότερες απαιτήσεις έχει από εσένα. Είναι δεδομένο πως ο άλλος θα χάσει το ενδιαφέρον του όταν βλέπει πως του δίνεις τα ίδια ξανά και ξανά. Οπότε, έπρεπε να εφευρίσκω νέους τρόπους για να αποφεύγω την επανάληψη. Πρόκειται για μια απόπειρα που απαιτεί μεγάλο προσωπικό και ενδοσκοπικό μόχθο. Θα τολμήσω να σας το εξηγήσω αναλυτικότερα με μια, το αναγνωρίζω, υπερβολική μεταφορά: για το Γιουσέιν Μπολτ ήταν σίγουρα δυσκολότερο να κερδίσει το τρίτο χρυσό μετάλλιο, παρά το πρώτο. Γιατί όταν κέρδισε πρώτη φορά δεν τον ήξερε κανείς, δεν είχε κανείς προσδοκίες. Για τα επόμενα όμως, όλοι τον περιμέναμε στη γωνία.

Ακούγωντάς σας πάντως, Βενσάν, νιώθω πως περιγράφετε κάτι που κάνετε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας σας.
Β. Λ.: Ομολογουμένως ναι. Θα σας εκμυστηρευθώ κάτι, κάθε φορά που ξεκινάει ένα γύρισμα είμαι τρομοκρατημένος. Πια νιώθω καθημερινά σαν ένας πιλότος που ενώ αρχικά δε φοβόταν πως θα πεθάνει, αφού έζησε δύσκολες πτήσεις και έχει μάθει για πολλά ατυχήματα, πλέον δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται το θάνατο. Έτσι κι εγώ, ζω ένα μόνιμο φόβο και κάθε ταινία είναι η προσπάθειά μου να τον ξεπεράσω. Κατά τα άλλα, κάνω τις επαγγελματικές επιλογές που κάνω γιατί δε θέλω να καταλήξω σαν κάποιους ηθοποιούς οι οποίοι μπορεί να είναι σπουδαίοι και διάνοιες στο επάγγελμα, αλλά κάποια στιγμή παραιτούνται. Και τους βλέπεις είτε να παίζουν σε ηλιθιότητες είτε να μην προσπαθούν καθόλου να διατηρήσουν μια ποιότητα. Απογοητεύομαι ειλικρινά όταν συμβαίνει, έτσι προσωπικά θα προτιμούσα να αλλάξω επάγγελμα από το να το κάνω αυτό στον εαυτό μου.

Αλλά και εσείς, Ζιλιέτ, έχετε πρωταγωνιστήσει σε πολλές ερωτικές ιστορίες, αρκετές από τις οποίες υπήρξαν εμβληματικές, όπως οι "Εραστές στη Γέφυρα" και ο "Άγγλος Ασθενής". Υπάρχει κάτι ξεχωριστό που σας ελκύει σε αυτές;
Ζ. Μπ.: Το ότι αφορούν ανάγκες που συναντάμε και στην πραγματική ζωή. Μας βοηθούν να εξερευνήσουμε τις ψυχές μας και ενδεχομένως τα βάσανα που περνούν. Μία από τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να βιώσεις είναι να βρεθείς σε ένα ερωτικό τρίγωνο. Θεώρησα πολύ θαρραλέο εκ μέρους μας το ότι θελήσαμε να ζήσουμε κάτι τέτοιο στο πλαίσιο αυτής της ταινίας. Διότι σε ωθεί να αποκαλύψεις πτυχές του εαυτού σου τις οποίες ενδεχομένως αποφεύγεις ή δε θα επιθυμούσες να δείξεις στον έξω κόσμο. Όπως το να χάνεις τον έλεγχο, να προδίδεις και να προδίδεσαι. Μιλάμε για πολύπλοκες έως και διαβολικές θεματικές, άρα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση το να πάρεις την απόφαση να εκτεθείς με αυτόν τον τρόπο. Υπό αυτήν την έννοια, οι "Δύο Όψεις" ήταν μία από τις δυσκολότερες ταινίες που έχω γυρίσει, όπως και το "Μοιραίο Πάθος". Βέβαια και οι "Εραστές στη Γέφυρα" ήταν ασύλληπτα απαιτητικοί, δεν το συζητάμε, χρειάστηκαν αιώνες για να ολοκληρωθούν. Επιπλέον, θυμάμαι να είμαι εντελώς απροετοίμαστη για το πόσο έντονο, ωμό και ανεξέλεγκτο θα ήταν. Σχεδόν έχασα τη ζωή μου στα γυρίσματα! Γενικότερα, πάντως, δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να ανακαλεί το παρελθόν. Το παρόν είναι σημαντικότερο γιατί συμβαίνει τώρα. Ενίοτε αναπολώ καταστάσεις, έτσι ώστε να κατανοήσω καλύτερα κάποια πράγματα και να εξετάσω πόσο έχω ωριμάσει.

Για να επιστρέψω στην ταινία, νωρίτερα Βενσάν αναφερθήκατε στο φόβο και ήταν αδύνατο να μη σκεφτώ πως και ο χαρακτήρας σας στις "Δύο Όψεις" υποφέρει από αυτόν.
Β. Λ.: Εδώ θα διαφωνήσω λιγάκι μαζί σας. Δεν πιστεύω πως φοβάται, αλλά πως είναι ανασφαλής, χωρίς να νιώθει άσχημα για αυτό. Διότι διακατέχεται από ειλικρίνεια, αυτοπεποίθηση και μια ανεξάντλητη εσωτερική δύναμη. Ξέρετε, είναι τρομερά σημαντικό στη ζωή να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες σου και ο Ζαν κάνει ακριβώς αυτό.

"Νιώθω πως είμαι έτοιμος να σε αγαπήσω από μακριά", να μια ατάκα που επιβεβαιώνει την ειλικρίνεια που λέτε.
Β. Λ.: Ακριβώς! Και τι φανταστική η στιγμή που ακούγεται αυτή η φράση στην ταινία… Το πιστεύω κιόλας αυτό, μπορούμε κανονικά να αγαπάμε κάποιον ακόμα και εάν δεν είμαστε εκεί για εκείνον.

Στο πλαίσιο του ερωτικού τριγώνου, ειδικά όπως αναπαρίσταται εδώ, με άφησε εμβρόντητο η αμφισημία του φινάλε. Είναι εξίσου πιθανό η Σάρα να έχει απελευθερωθεί από τον εγκλωβισμό του, αλλά και να βιώνει μια συντριβή.
Ζ. Μπ.: Ακριβώς, γιατί μοιάζει ταυτόχρονα έκπληκτος αλλά και ψύχραιμος. Βρίσκεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση από αυτές που συνήθως απεχθανόμαστε. Προτιμούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι νιώθουμε και όχι να έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα. Προσωπικά μου μοιάζει απολύτως φυσική η αντίδραση της Σάρα, γιατί έχει πια εξουθενωθεί από τις τόσες διαδοχικές ψυχολογικές μεταπτώσεις. Δεν έχει τη δύναμη καν να αντιδράσει με σαφήνεια κι απλά αποδέχεται την κατάσταση. Έχει ενδιαφέρον ότι ο επίλογος της ταινίας γυρίστηκε στο τέλος της παραγωγής, όταν και εγώ μέσα μου είχα μια παρόμοια διάθεση. Ένιωθα ελαφρύτερη συνειδητοποιώντας πως ολοκληρώνεται η δουλειά μου, αλλά δεν το πίστευα ολοκληρωτικά ακόμα.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι δυο σας δουλεύετε στην ίδια παραγωγή. Πώς ήταν η συνεργασία σας;
Ζ. Μπ.: Ο Βενσάν βρισκόταν σε ένα μόνιμο άγχος! Ήθελε να είναι απολύτως βέβαιος πως δε στέκεται σε λάθος σημείο, ότι κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει κ.λπ. Είναι βαθιά ανασφαλής, έτσι μαχόταν συνέχεια να νιώσει άνετα στο σετ και αναπόφευκτα, η ηρεμία διαταρασσόταν συχνά. Πιστεύω όμως πως μπορεί να πει κάτι αντίστοιχο και για εμένα. (γέλια) Αναπόφευκτα λοιπόν, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η ατμόσφαιρα είχε έναν ηλεκτρισμό τον οποίο δεν είχα νιώσει στα προηγούμενα φιλμ μου με την Κλερ.
Β. Λ.: Σχετικά με τη συνεργασία μας μπορώ να πω πως ήταν πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Ήταν σκέτη απόλαυση να παρατηρώ τη Ζιλιέτ πώς δουλεύει, πώς συγκεντρώνεται, πώς αναδεικνύει κρυμμένα στοιχεία του χαρακτήρα της, πώς κινείται στο χώρο πριν και μετά τη λήψη. Γιατί, επιπλέον, κλήθηκε να διαχειριστεί μέσω της ερμηνείας της πολύ περισσότερες περίπλοκες ψυχολογικές ποιότητες σε αντίθεση με εμένα.