Βαβυλώνα

2,5

Εκκωφαντική σε όγκο ηδονιστική ελεγεία μιας περασμένης εποχής, παρασύρεται ωστόσο αφήνοντας πίσω μια άνισα αποτυπωμένη δραματουργία.

babylon2

Ανάμεσα στους λάτρεις της χολιγουντιανής ιστορίας, ο οσκαρικός Ντάμιεν Σαζέλ ("La La Land") ανατρέχει στην πρώτη χρυσή αλλά και ακραία εποχή της, για να κατασκευάσει την επιβλητική "Βαβυλώνα". Το 1926, ενώ ο βουβός κινηματογράφος ανθεί και πρόκειται να βιώσει σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές, οι ζωές ενός Μεξικανού μετανάστη (Ντιέγκο Κάλβα), μιας φερέλπιδος ηθοποιού (Μάργκο Ρόμπι) και ενός διάσημου σταρ (Μπραντ Πιτ) ανακατεύονται σουρεαλιστικά, καθώς προσπαθούν να εδραιωθούν στο Χόλιγουντ.

Η δεκαετία των "roaring 20s" υπήρξε μνημειωδώς ηδονιστική, και ο Σαζέλ φροντίζει να την αναβιώσει σε όλο το οργιαστικό κάλλος της, αφήνοντας το σεξ και τα ναρκωτικά να ρέουν άφθονα. Οι ήρωες συμμετέχουν αλλά και εγκλωβίζονται σε ένα δαίδαλο νιχιλιστικής ασυδοσίας, όπου ανακαλύπτουν μια οδυνηρή αλήθεια. Η τέχνη που αγαπούν είναι πασπαλισμένη με μια βρόμικη μαγεία, αφού πίσω από τις κινούμενες εικόνες που κάνουν τις καρδιές να πάλλονται, υπάρχουν άλλες που ραγίζουν.

Ο Σαζέλ κάνει άψογα τη δουλειά του στην απεικόνιση αυτής της αντίθεσης. Σε διαδοχικές σκηνές ανθολογίας συνυπάρχουν η αποθέωση της κινηματογραφικής δημιουργίας με την εφιαλτική πραγματικότητα του θεάματος. Μια σκοτεινιά που ο σκηνοθέτης υπογραμμίζει, θίγοντας δεξιοτεχνικά τις πιο περίπλοκες πτυχές της (ρατσισμός, σεξουαλική κακοποίηση). Είναι απροσδόκητο, επομένως, το πώς ο Σαζέλ εμφανίζεται ντεφορμέ σε ό,τι αφορά το μελόδραμα, το σήμα κατατεθέν του, μιας και η "Βαβυλώνα" επαναλαμβάνει ένα γνώριμο μοτίβο του: δύο ερωτευμένοι ονειροπόλοι (αυτο)θυσιάζονται για μια ευκαιρία στη σόου μπίζνες, ενώ στο φόντο ακούγεται μεθυστική τζαζ.

Η άνευρη απόδοση αυτού του κομματιού της πλοκής εξηγείται από το ότι ο Σαζέλ παρασύρεται από το εντυπωσιακό πλην άνισο οικοδόμημά του. Έτσι, αφιερώνει χρόνο σε δευτερεύοντα σημεία, όπως η ενότητα του "γκάνγκστερ" Τόμπι Μαγκουάιρ, η οποία μοιάζει βγαλμένη από… αλλού. Η ταινία, ωστόσο, δεν αστοχεί εντελώς διότι ακούει όσα νιώθουν οι ήρωές της. Τα συναισθήματά τους είναι αληθινά, κάτι που φαίνεται στα βλέμματα, στις χειρονομίες, σε αυτό που τελικά απομένει βγαίνοντας από μια φρενήρη "Βαβυλώνα" φτιαγμένη από σελιλόιντ.

ΗΠΑ. 2022. Διάρκεια: 189 ́. Διανομή: TULIP ENT.

Περισσότερες πληροφορίες

Βαβυλώνα

Babylon
2,5
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 189 '
  • Ντάμιεν Σαζέλ

Στο Χόλιγουντ του 1926, οι ζωές ενός Μεξικανού μετανάστη, μιας φερέλπιδος ηθοποιού και ενός διάσημου σταρ ανακατεύονται σουρεαλιστικά, καθώς ο κινηματογράφος βιώνει σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.