Ένας Άνθρωπος που τον Έλεγαν Όττο

2

Γλυκόπικρη δραμεντί πάνω στη θλίψη, την απώλεια και τον απάνθρωπα ψυχρό ορθολογισμό, η οποία ολοκληρώνεται με ένα βαριεστημένο, εκβιαστικά συμφιλιωτικό φινάλε. Πιστό ριμέικ του σουηδικού «Ο Κύριος Όβε».

Enas_anthropos_pou_ton_elegan_Otto

Η προ επταετίας κριτική του "Αθηνοράματος" για τον "Κύριο Όβε" (2015), τη βασισμένη σε μυθιστόρημα του Φρέντρικ Μπάκμαν σουηδική δραματική κομεντί του Χάνες Χολμ, ξεκινούσε ως εξής: "Ο κύριος Όβε είναι μια απόλυτα γραφική φιγούρα που, αν δεν ήταν Σουηδός, θα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε τη μορφή του Τζακ Νίκολσον (στο "Καλύτερα δεν Γίνεται") ή του Γουόλτερ Ματάου (στις περισσότερες από τις ταινίες του)". Επειδή, για διαφορετικούς λόγους, Νίκολσον και Ματάου δεν ήταν διαθέσιμοι για το πιστότατο αμερικανικό ριμέικ του "Κυρίου Όβε", ο Τομ Χανκς ανέλαβε να υποδυθεί τον κύριο Ότο, έναν εσωστρεφή και στριμμένο 65άρη ο οποίος έχει χάσει πριν λίγο καιρό τη γυναίκα του. Σκοπός του είναι "να πάει να τη συναντήσει" άμεσα, αλλά έως τότε σπάει τα νεύρα των γύρω του με αγενείς υποδείξεις για την παραμικρή "αταξία" (από την ανακύκλωση ως το πάρκινγκ) που θα εντοπίσει στη γειτονιά. Μέχρι που η μετακόμιση μιας φασαριόζικης οικογένειας δίπλα του θα του χαλαρώσει περιπετειωδώς τις αντιστάσεις και θα του αλλάξει με απρόοπτο τρόπο τα σχέδια.

Ακολουθώντας μια απόλυτα προβλέψιμη σεναριακή πεπατημένη, ο Ότο μεταφέρει διασκεδαστικά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού την συναισθηματικά ψυχρή και προτεσταντικά ορθολογιστική βορειοευρωπαϊκή φιλοσοφία, η οποία οδηγείται σε αυτοκτονικό (κυριολεκτικά) αδιέξοδο λόγω βαθύτατου ψυχολογικού τραύματος. Η αφοπλιστική εξωστρέφεια της Μεξικάνας Μαρισόλ (στον "Κύριο Όβε" ήταν η Ιρανή Παρβανέχ) έρχεται σαν το σταλμένο από τον ουρανό αντίδοτο αισιοδοξίας, με το γλυκόπικρο δράμα του Μαρκ Φόρστερ ("Ο Χορός των Τεράτων", "Quantum of Solace", "Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ") να τοιχογραφεί τη σύγχρονη Αμερική σαν ένα γιγάντιο φρέσκο αντιθέσεων το οποίο ενοποιείται χρωματικά (στην περίπτωση της γειτονιάς του Ότο ιδεολογικά) μέσα από ένα μεταφυσικό ουμανισμό. Αυτόν ο οποίος ως δια μαγείας θα ενώσει τους τσακωμένους γειτόνους ενάντια στην καπιταλιστική αδηφαγία (οι κομπιναδόροι άρπαγες κατοικιών), στην εκβιαστικά συμφιλιωτική "τελευταία στάση" μιας διαδρομής χωρίς πειστικές δραματικές εντάσεις και αυθεντικά ηθικά διλήμματα.

ΗΠΑ, Σουηδία. 2022. Διάρκεια: 126΄. Διανομή: FEELGOOD

Περισσότερες πληροφορίες

Ένας Άνθρωπος που τον Έλεγαν Όττο

A Man Called Otto
2
  • Δραματική κομεντί
  • 2022
  • Διάρκεια: 126 '
  • Μαρκ Φόρστερ

Ο Ότο είναι ένας εσωστρεφής και στριμμένος μισάνθρωπος, ο οποίος έχει χάσει λίγο καιρό πριν τη γυναίκα του. Σκοπός του είναι «να πάει να τη συναντήσει» άμεσα, αλλά η μετακόμιση μιας φασαριόζικης οικογένειας δίπλα του θα του αλλάξει με απρόοπτο τρόπο τα σχέδια.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.