Whitney Houston: I Wanna Dance with Somebody

1,5

«Μελάτο» biopic που σπαταλά χρόνο (146΄) και νότες σε μια άχρωμη, μονοδιάστατη αγιογραφία, η οποία απευθύνεται αποκλειστικά στους φαν της διάσημης ποπ σταρ.

Whitney_Houston_I_wanna_dance_with_somebody

Στην ατέλειωτη σειρά των pop culture - και pop music - ειδώλων τα οποία βιογραφούνται το ένα μετά το άλλο στη μεγάλη οθόνη, σειρά παίρνει τώρα η Γουίτνεϊ Χιούστον. Μια από τις πιο διασημότερες τραγουδίστριες όλων των εποχών, με πάμπολλα εμπορικά ρεκόρ, διαδοχικές καλλιτεχνικές διακρίσεις (Έμι, Γκράμι…) και πωλήσεις οι οποίες ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια αντίτυπα δίσκων παγκοσμίως. Οι εξαιρετικές ερμηνευτικές δυνατότητές της, οι οποίες της χάρισαν το προσωνύμιο "Η Φωνή", και ο πρόωρος θάνατός της (από υπερβολική δόση ναρκωτικών) στα 49 της χρόνια την εκτόξευσαν στο χώρο του μύθου, κάνοντάς την, μαζί την ταραχώδη ιδιωτική ζωή της, ιδανική πρωταγωνίστρια ενός χολιγουντιανού δράματος based on a true story.

Ο σεναριακός μετρ του είδους και υποψήφιος για τέσσερα Όσκαρ ("Η Θεωρία των Πάντων", "Η πιο Σκοτεινή Ώρα", "Οι Δυο Πάπες") Άντονι ΜακΚάρτεν ανέλαβε την προσαρμογή της βιογραφίας της σε συναρπαστική κινηματογραφική ιστορία, παραδίδοντας όμως στην απρόσωπη Κάσι Λέμονς (των αφροαμερικανικών δραμάτων "Eve’s Bayou" και "Harriet") ένα αδιάφορα υποτονικό σινε-χρονικό, ακριβώς όπως είχε κάνει και με το "Bohemian Rhapsody". Η ματιά του πάνω στη μουσική βιομηχανία, από το προσκήνιο ως το παρασκήνιό της, είναι ανέμπνευστα περιγραφική, στα (αφρο)αμερικανικά 80s και 90s μυωπική, ενώ η δραματική διαδρομή της ηρωίδας του από κορίτσι γκόσπελ χορωδιών στο Νιου Τζέρσεϊ ως την παγκόσμια αποθέωση αποδεικνύεται ολόισια, αργόσυρτη και παντελώς προβλέψιμη. Μόνη δικαιολογία; Η εμπλοκή του ιδρύματος της Γουίτνεϊ Χιούστον στη δημιουργία της ταινίας, με την νύφη της τραγουδίστριας Πατρίσια και τον ιδρυτή της δισκογραφικής Arista και μέντορά της Κλάιβ Ντέιβις να εκτελούν χρέη παραγωγού. Τι απομένει λοιπόν από αυτό το "μελάτο" biopic που σπαταλά χρόνο (146΄) και νότες σε μια άχρωμη, μονοδιάστατη αγιογραφία, η οποία απευθύνεται αποκλειστικά στους φαν της Χιούστον; Ίσως μόνον η φιλότιμη προσπάθεια της Ναόμι Άκι ("The End of the F***ing World") να μιμηθεί, με lip-synch, την επιβλητική επί σκηνής παρουσία της χαρισματικής ποπ σταρ.

ΗΠΑ. 2022. Διάρκεια: 146΄. Διανομή: FEELGOOD

Περισσότερες πληροφορίες

Whitney Houston: I Wanna Dance with Somebody

1,5
  • Δραματική
  • 2022
  • Διάρκεια: 146 '
  • Κάσι Λέμονς

Η διαδρομή της Γουίτνι Χιούστον από κορίτσι γκόσπελ χορωδιών στο Νιου Τζέρσεϊ μέχρι την κορυφή της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.