Ένας μπράβος σε νυχτερινό μαγαζί στη Ρόδο σπρώχνει ναρκωτικά, ένας κουρέας σε μια γειτονιά της Αθήνας βλέπει τη ζωή του να αλλάζει δραματικά μέσα σε μία νύχτα, ένας τυχοδιώκτης ναυτικός που καταλήγει κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στο νησί του Λέρου. Τρεις αντιήρωες που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή αλλά αντιμετωπίζουν τα ίδια διλήμματα, γκαντεμιά και την αδυσώπητη μοίρα. Το μόνο που τους συνδέει είναι η ροπή προς το έγκλημα και η αγάπη τους για τα γρήγορα αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες.
Το δεύτερο βιβλίο "Τρεις μύγες σε κόκκινο βελούδο" (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2022) του 38χρονου συγγραφέα Κώστα Φασουλόπουλου, τίτλος που παραπέμπει σε ταινίες του τεράστιου Ντάριο Αρτζέντο, είναι ένα απολαυστικό pulp ανάγνωσμα, τρεις διαφορετικές αστυνομικές neo-noir ιστορίες, γεμάτες μυστήριο, κινηματογραφική ατμόσφαιρα και ρεαλισμό. Τρεις μύγες, τρεις ετερόκλητοι χαρακτήρες, τρεις ιστορίες μπροστά στην ανθρώπινη άβυσσο. Είχε προηγηθεί το νουάρ μυθιστόρημα "Εξευγενισμός" του 2018, ένα βιβλίο με φόντο την Αθήνα της κρίσης και της μετάλλαξης.
Η αρχική σκέψη ήταν για μία συνέντευξη με τον συγγραφέα. Τις "Τρεις μύγες σε κόκκινο βελούδο" τις διάβασα απνευστί μέσα σε μία μέρα, κάτι που δεν συνηθίζω τα τελευταία χρόνια. Αυτό που πρόσεξα από την πρώτη στιγμή και συνεχίζω να απολαμβάνω, είναι οι αναρτήσεις του Κώστα Φασουλόπουλου στα κοινωνικά δίκτυα, με προτάσεις για αστυνομικές ταινίες (και όχι μόνο), κυρίως από τη δεκαετία του ’70. Αντί συνέντευξης, γιατί να μην μοιραστεί μαζί μας μία λίστα με μερικές από τις αγαπημένες του αστυνομικές ταινίες;
"Napoli Violenta"
(1976, Ιταλία, σκηνοθεσία Ουμπέρτο Λέντσι)
Ο επιθεωρητής Μπέτι μετατίθεται από την πρωτεύουσα στη Νάπολη για να την καθαρίσει από τα καθάρματα. Η επιτομή του επονομαζόμενου eurocrime, με υπερτονισμένα όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το είδος: Δράση στα κόκκινα, εκπληκτικά κυνηγητά με Alfa Romeo Alfetta, υπέροχο soundtrack από τον συνήθη ύποπτο Φράνκο Μικαλίτσι, μηδενική σεναριακή συνοχή και τo πιο τσαμπουκαλεμένο μουστάκι της Ιταλίας, να κρεμιέται από οροφές τραμ και ταράτσες, κυνηγώντας τους κακούς. Όλες οι ταινίες με πρωταγωνιστή τον Μαουρίσιο Μέρλι είναι ανεγκέφαλα απολαυστικές, όμως το "Napoli Violenta" είναι ένα κλικ ανώτερο σε κάθε τομέα. Αν είστε θαρραλέοι και υπομονετικοί, τολμήστε το.
Milano Calibro 9
(1972, Ιταλία, σκηνοθεσία Φερνάντο ντι Λέο)
O Ούγκο Πιάτζα βγαίνει από τη φυλακή και αμέσως καταδιώκεται από τους μπράβους του "Αμερικάνου" από τον οποίο φημολογείται ότι έκλεψε 300 χιλιάδες δολάρια. Θα καταφέρει να ορθοποδήσει, ή το σκοτεινό παρελθόν του θα τον πνίξει; Όλα τα θετικά στοιχεία του eurocrime και σχεδόν κανένα από τα αρνητικά. Μπορεί η δράση να μην έχει πάρει κοκαΐνη , μπορεί να μη βλέπουμε Alfa Romeo να κοπανιούνται με BMW, όμως είναι από τα ελάχιστα polizziotteschi με νόημα και ουσία, καθώς ο Πιάτζα περιφέρεται στις σκοτεινές γειτονιές του Μιλάνο, συναντώντας συμμάχους σε παρακμή και αιμοδιψείς αντιπάλους. Ίσως η καλύτερη ταινία στο είδος της.
In China They Eat Dogs
(1999, Δανία, σκηνοθεσία Λάσε Σπανγκ Όλσεν)
Ένας φιλήσυχος τραπεζικός υπάλληλος συμμαχεί με τον εγκληματία αδερφό του και επιδίδονται σε ένα όργιο ληστειών και αιματοχυσίας. Σκοπός τους είναι να δώσουν τα κλεμμένα χρήματα σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη και περισσότερο, να ξαναβρούν τους εαυτούς τους. Δυναμίτης από την Δανία, με χαβαλέ, υπόγεια, αλλά υπαρκτή κοινωνική κριτική, τόνους βίας και όμορφες ερμηνείες. Τρανή απόδειξη ότι οι Δανοί μπορούν να κάνουν σινεμά με χιούμορ και ουσία (και όχι μόνο αποπνικτικά δράματα). Ο Κουέντιν Ταραντίνο θα ήταν περήφανος.
Full Alert
(1997, Χονγκ Κονγκ, σκηνοθεσία Ρίνγκο Λαμ)
Ο επιθεωρητής Pao προσπαθεί να συλλάβει έναν επικίνδυνο δραπέτη και να αποτρέψει μια καλά οργανωμένη ληστεία στον ιππόδρομο του Χονγκ Κονγκ. Δεν είναι ούτε η πιο γνωστή, ούτε η πιο εντυπωσιακή ταινία του Ρίνγκο Λαμ", είναι όμως η πιο προσγειωμένη. Κάνοντας μια μουσική αναλογία, αν το "Full Contact" του 1992 είναι το "Reign in Blood" (άλμπουμ των Slayer), το "Full Alert" είναι το "South of Heaven". Και τα δύο θα σε σκοτώσουν, το πρώτο με ένα βίαιο, δυνατό χτύπημα, το δεύτερο αργά και βασανιστικά. Εξαιρετική ατμόσφαιρα και σκηνοθεσία, φρενήρης δράση σε σημεία και εξαιρετικοί πρωταγωνιστές. Παρά κάποιο σεναριακό χάσιμο, αποτελεί απόδειξη ότι το Hong Kong Action Cinema, μπορεί να κατεβάσει ταχύτητες χωρίς να γίνει βαρετό και μίζερο.
Sympathy for the Underdog
(1971, Ιαπωνία, σκηνοθεσία Κίντζι Φουκασάκου)
Μια μικρή συμμορία του Τόκιο εκτοπίζεται από την πρωτεύουσα, από αδηφάγους και ισχυρούς αντιπάλους. Το νέο ξεκίνημα τους βρίσκει στη φτωχή Οκινάουα, στο Νότο της Ιαπωνίας, όπου θα εφαρμόσουν την τεχνογνωσία τους σε προστασία, εκβιασμούς και τσαμπουκάδες, μέχρι να απειληθούν και πάλι από το μεγαλύτερο ψάρι. Εξαιρετικό δείγμα ενός ικανότατου και παραγωγικότατου σκηνοθέτη, το "Sympathy for the Underdog" συνδυάζει πλούσια δράση με άριστη αποτύπωση της ζωής στη μεταπολεμική Ιαπωνία. Ο καπιταλισμός φαινομενικά προωθεί υγιή ανταγωνισμό, στην πραγματικότητα όμως κάνει τους ισχυρούς παντοδύναμους, αφανίζοντας τους μικρούς. Έτσι και η συμμορία της ιστορίας μας, καθοδηγούμενη από ένα σεβάσμιο και ικανό αρχηγό θα προσπαθήσει να επιβιώσει απέναντι στις επιθέσεις πανίσχυρων και υπεράριθμων αντιπάλων, βάζοντας πάνω από όλα την τιμή και την ομάδα.
Blast of Silence
(1961, ΗΠΑ, σκηνοθεσία Άλεν Μπάρον)
Ένας δολοφόνος από το Κλίβελαντ αναλαμβάνει συμβόλαιο θανάτου στη Νέα Υόρκη, κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Συναντήσεις με πρόσωπα από το παρελθόν θα τον κάνουν να αναλογιστεί τη ζωή του και τις επιλογές του. Underground διαμάντι αυτό το oneman show από τον Άλεν Μπάρον (που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί) και κινηματογραφικό ζευγαράκι με το "Murder by Contract" (του ίρβινγκ Λέρνερ). Η ταινία αποτελεί σεμινάριο οικονομίας, ευρηματικότητας και σωστής αξιοποίησης κάθε cent του πενιχρού προϋπολογισμού. Ο θεατής βουλιάζει στην άβυσσο παρακολουθώντας τον διαταραγμένο φονιά Φράνκι Μπόνο να κυνηγάει το στόχο του και να χάνει τον εαυτό του.
The Last Run
(1971, ΗΠΑ, σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Φλάισερ)
Ο Χάρι Γκέιρμς είναι ένας οδηγός διαφυγής παρανόμων που έχει αποσυρθεί από τη δράση και υποδύεται τον συνταξιούχο, σε κάποιο θέρετρο στην Πορτογαλία. Αποφασίζει να φορέσει ξανά τα γάντια και να οδηγήσει την υπέροχη BMW 503 του, για να μεταφέρει ένα δραπέτη και τη σύντροφό του σε ασφαλές καταφύγιο. Κίνητρό του δεν είναι τα χρήματα, αντίθετα θέλει να δει αν υπάρχει ακόμα ζωντάνια και ψυχή στο γερασμένο του σώμα. Υπαρξιακό crime, με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κ. Σκοτ, τον Τόνι Μουσάντε στο ρόλο του δραπέτη (o Ιταλοαμερικανός Ερρίκος Μπριόλας), τόνους δράσης και αληθοφανών κυνηγητών με θαυμάσια αυτοκίνητα και όμορφα τοπία στον Ευρωπαϊκό νότο. Το "The Last Run" έχει τον αέρα του χιλιοπαιγμένου "The Mechanic" (Μάικλ Γουίνερ / Τσαρλς Μπρόνσον), όμως το ξεπερνάει σε ουσία.
The Big Sleep
(1978, ΗΠΑ-Βρετανία, σκηνοθεσία Μάικλ Γουίνερ)
Ο Φίλιπ Μάρλοου προσλαμβάνεται από το βαθύπλουτο Στρατηγό Sternwood, για να αποτρέψει τη διαρροή φωτογραφιών με ερωτικές περιπτύξεις της ζωηρής, μικρής κόρης του. Όμως στην υπόθεση κρύβονται πολύ περισσότερα και πιο επικίνδυνα, από όσα έχει αρχικά φανταστεί. Το κλασικό έργο του Ρέιμοντ Τσάνλτερ μεταφέρεται στο Λονδίνο, με πραγματικά εντυπωσιακό cast: Ρόμπερτ Μίτσαμ, Τζέιμς Στιούαρτ, Όλιβερ Ριντ, Έντουαρντ Φοξ, Ρίτσαρντ Μπουν, Τζόαν Κόλινς, δηλαδή ένα μάτσο υπέροχα αρχοντοκαθάρματα και μοιραίες γυναίκες που εκπέμπουν ισόποσα χλιδή και σήψη. Σφαγιασμένη από κριτικούς και φανατικούς της ασπρόμαυρης μεταφοράς του Χάουαρντ Χοκς, αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία από το κοινό σήμερα.
