Το Μαρόκο παραμένει ο πλέον δημοφιλής ταξιδιωτικός προορισμός του Μαγκρέμπ, μια εξωτική χώρα πρόσφορη σε κάθε είδους αποδράσεις. Το μπαρ του Ρικ και ο Πολ Μπόουλς το συνέστησαν στο μεταπολεμικό δυτικό κοινό και το σινεμά το αγάπησε για περισσότερους από ένα λόγους. Τόσο ως γραφικό κινηματογραφικό ντεκόρ ταινιών όπως η "Καζαμπλάνκα", o "Άνθρωπος που Ήξερε Πολλά", το "Τσάι στη Σαχάρα", η "Βαβέλ" ή το "Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί" όσο και ως πρόσφορο σετ για υπερπαραγωγές σαν το "Μονομάχο", τον "Αλέξανδρο" του Όλιβερ Στόουν, την "Τροία", το "Inception", το "Sex & the City 2", περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ και του Ίθαν Χαντ, το τηλεοπτικό "Game of thrones", μα και το σκορσεζικό "Τελευταίο Πειρασμό", αφού τα στούντιό του θεωρούνται από τα καλύτερα εξοπλισμένα στον κόσμο εκτός Χόλιγουντ.
Τη σινεφίλ μαροκινή εικόνα έρχεται να συμπληρώσει το φεστιβάλ του Μαρακές, της πιο γραφικής πόλης αυτής της ιδιαίτερα φιλόξενης στους (δυτικούς) τουρίστες ισλαμικής δημοκρατίας. Υπό την αιγίδα του βασιλικού οίκου της χώρας, το φιλόδοξο σινε-event κέρδισε γρήγορα αποδοχή και διασημότητα λειτουργώντας ως πασαρέλα ποιοτικών βορειοαφρικανικών ταινιών, κυρίως γαλλικών συμπαραγωγών, αλλά και χάρη στη δυνατότητά του να προσκαλεί κάθε χρόνο τους λαμπερότερους σταρ. Πάρτε μια ιδέα για αυτούς της φετινής, 19ης διοργάνωσης (11-19/11), διαβάζοντας τα μέλη της κριτικής επιτροπής: Πάολο Σορεντίνο (πρόεδρος), οι σκηνοθέτες Σουζάνε Μπίερ, Ναντίν Λαμπακί, Λάιλα Μαρακσί, Τζάστιν Κερζέλ και οι ηθοποιοί Ντάιαν Κρούγκερ, Βανέσα Κίρμπι, Όσκαρ Άιζακ και Ταχάρ Ραχίμ. Ταινίες παρουσιάζουν, ανάμεσα σ' άλλους, οι Τζέιμς Γκρέι ("Armageddon Time"), Τίλντα Σουίντον ("The Eternal Daughter"), Πολ Σρέιντερ ("Master Gardener"), Νιλ Τζόρνταν ("Marlowe") και Ιζαμπέλ Ιπέρ ("La Syndicaliste"), ενώ masterclasses παραδίδουν δημιουργοί όπως ο Λεός Καράξ, ο Ασγκάρ Φαραντί και ο Τζιμ Τζάρμους!
Πολλές από τις ταινίες του φετινού προγράμματος τις συναντήσαμε στα φεστιβάλ Καννών, Βενετίας, ακόμα και στις "Νύχτες πρεμιέρας" και τη Θεσσαλονίκη. Πολλές απ' αυτές δεν προλάβαμε να τις δούμε εκεί, όπως το "Μπλε Καφτάνι" της Μαριάμ Τουζανί. Ένα συγκινητικότατο, ευαίσθητο και πολυεπίπεδο μαροκινό δράμα απαγορευμένου έρωτα, το οποίο απέσπασε το βραβείο κριτικών για τα παράλληλα τμήματα των Καννών και εκείνα του κοινού και των Ελλήνων κριτικών στην Αθήνα. Μιλήσαμε με τη σκηνοθέτιδά του για την τόλμη της να θίξει το θέμα της ομοφυλοφιλίας σε μια χώρα στην οποία αποτελεί ακόμα ποινικό αδίκημα, με την ταινία να προκαλεί έντονες συζητήσεις και να βρίσκει παραδόξως υποστηρικτές οι οποίοι την προώθησαν ως υποβολή του Μαρόκου για διεθνές Όσκαρ – ένα από τα φαβορί της κατηγορίας.
Το πλεονέκτημα των "περιφερειακών" φεστιβάλ είναι πως οι καλεσμένοι τους - συνήθως δευτεροκλασάτοι όμως – είναι χαλαροί και εύκολα προσβάσιμοι. Στο Μαρακές είναι και πρώτης γραμμής κι έτσι μπορείς να βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πολ Σρέιντερ για μισή ώρα ή 45 λεπτά με την Ιζαμπέλ Ιπέρ και δυο ακόμα δημοσιογράφους (την τελευταία έχει τύχει να της κάνω συνέντευξη στην Βενετία με άλλους οκτώ και στο Παρίσι... αγκαλιά με άλλους 12). Ο σεναριογράφος του "Ταξιτζή" μου μίλησε φυσικά για το "Master Gardener" με τους Τζόελ Έντγκερτον και Σιγκούρνι Γουίβερ, το οποίο συμπληρώνει την τριλογία των υπαρξιακά ανήσυχων "Ακρότητες" και "Μετρητής Καρτών". Μίλησε όμως και εφ' όλης της ύλης, από τα αμερικανικά 70s και την κατάσταση του σύγχρονου σινεμά ως την αδυναμία του να γυρίσει μια ταινία με γυναίκα πρωταγωνίστρια. "Έχω γράψει ένα τέτοιο σενάριο και το έχω παιδέψει πολύ, ώσπου πήρα απόσταση και κατάλαβα ότι "δεν το έχω". Είμαι σπίτι του Σπάικ Λι και του λέω πως να το διακοσμήσει; Κι έτσι το έχω αφήσει στην άκρη".
Grande dame με κάθε άποψη, λίγο απόμακρη, μα καθόλου ψυχρή, η Ιζαμπέλ Ιπέρ μας μίλησε κι αυτή για... τα πάντα. Παραδίδοντας ένα ακόμα ερμηνευτικό ρεσιτάλ στο "La Syndicaliste" του Ζαν-Πολ Σαλομέ ("Η Νονά της Νύχτας") και στο ρόλο της Μορίν Κέρνι, στελέχους της γαλλικής εταιρίας πυρηνικής ενέργειας Areva η οποία δέχτηκε βίαια επίθεση, κακοποίηση και βιασμό για την ανυποχώρητη στάση της απέναντι σε διαφαινόμενο διεθνές πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο, εξήγησε πως προετοιμάζεται για ρόλους πραγματικών χαρακτήρων ("όπως ακριβως και απόλυτα μυθοπλαστικών"), πως επιλέγει ρόλους, τι ταινίες της αρέσει να βλέπει ("Είμαι πολύ καλή θεατής. Σχεδόν όσο και ηθοποιός – αστειεύομαι φυσικά...") και σε ποιούς σκηνοθέτες θα έλεγε "ναι" χωρίς να έχει διαβάσει γραμμή από το σενάριο της ταινίας τους. "Κάποτε μου είχατε πει πως αυτό θα το κάνατε μόνο για τον Τέρενς Μάλικ", της θυμίζω. "Αλήθεια; Πράγματι, για τον Μάλικ θα μπορούσα να παίξω κι αυτόν το θάμνο απέναντι, αλλά υπάρχουν κι άλλοι στους οποίους θα πήγαινα τρεχάτη. Ο Χάνεκε για παράδειγμα ή ο Λεός Καράξ. Τους λατρεύω..."
