Φύγαμε!

3

Η σύγχρονη ιρανική πραγματικότητα ακτινογραφείται δια μέσου ενός τρυφερά μελαγχολικού road movie, με τον γιο του Τζαφάρ Παναχί να παραμένει πιστός στην κληρονομιά της αβίαστης νεορεαλιστικής ειλικρίνειας.

Figame

Αν και το μήλο δεν πέφτει πάντα κάτω από τη μηλιά, στο κινηματογραφικό Ιράν δεν υπάρχουν περιθώρια για να απομακρυνθεί κάποιος καρπός από τη σκιά του δέντρου. Κι αυτό όχι μόνο γιατί στην περίπτωσή μας αναφερόμαστε στον Πανάχ Παναχί, γιο ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ακμαίας εθνικής κινηματογραφίας, τον Τζαφάρ Παναχί, αλλά και γιατί η συγκεκριμένη σινε-παράδοση στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ένα παρόμοιο νεορεαλιστικό και ντοκιμαντερίστικο ύφος από το οποίο ελάχιστοι επιχειρούν να διαφοροποιηθούν. Όχι πάντως ο υιός Παναχί, ο οποίος παραμένοντας πιστός στην κληρονομιά της αβίαστης κινηματογραφικής ειλικρίνειας επιβιβάζεται σε ένα τζιπάκι και διασχίζει την ιρανική ύπαιθρο προς τα σύνορα παρέα με μια τετραμελή οικογένεια και το βαριά άρρωστο σκύλο τους.

Ο πατέρας, κυνικός, θυμόσοφος και συμφεροντολόγος, έχει το πόδι του στο γύψο και κινείται με πατερίτσες. Ο υπερκινητικός μικρός γιος αναστατώνει τους πάντες και τα πάντα. Η μητέρα μοιάζει η μόνη λογική της υπόθεσης, αν και μια τραγουδάει χαρούμενα και μια προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Γεμάτο διαρκείς αντιπαραθέσεις και αλλαγές διαθέσεων, το ταξίδι μοιάζει μια χαοτικά διασκεδαστική περιπέτεια για όλους πλην του μεγάλου γιου, ο οποίος οδηγεί παραμένοντας σιωπηλά σκεφτικός.

Αγαπητές στους Ιρανούς σκηνοθέτες, οι ταινίες δρόμου και περιπλάνησης τους προσφέρουν τη δυνατότητα να σχολιάσουν έμμεσα και λοξά, μέσα από διαδοχικά καθημερινά συμβάντα και συναντήσεις, τη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας τους. Αυτήν ακτινογραφεί και ο μικρός Παναχί δια μέσου ενός τρυφερά μελαγχολικού road movie, το οποίο απλώνει τη ματιά του στο ανοιχτό φυσικό τοπίο, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπογεωγραφία η οποία περιβάλλει τους ήρωές του. Τέσσερις ολοζώντανους χαρακτήρες με διαφορετική προοπτική απέναντι στην καθημερινότητα, με αντιθέσεις κι αντιφάσεις, ενοχλητικά ελαττώματα και γοητευτικά προτερήματα. Το "Φύγαμε!" δεν τα εκβιάζει για να γίνει ένα διδακτικό δράμα ούτε τα διογκώνει για να εκμαιεύσει κωμικές στιγμές. Απλά τα παρατηρεί με τρυφερότητα και κατανόηση, όπως από την αληθινή ζωή μεταπηδούν στη μεγάλη οθόνη.

Ιράν. 2022. Διάρκεια: 93΄. Διανομή: CAROUSEL FILMS

Περισσότερες πληροφορίες

Φύγαμε!

Jaddeh Khaki / Hit the Road
3
  • Δραματική
  • 2021
  • Διάρκεια: 93 '
  • Πανάχ Παναχί

Μια τετραμελής οικογένεια διασχίζει την ιρανική ύπαιθρο προς τα σύνορα. Γεμάτο διαρκείς αντιπαραθέσεις και αλλαγές διαθέσεων, το ταξίδι φαντάζει σαν μια χαοτικά διασκεδαστική περιπέτεια για όλους πλην του μεγάλου γιου, ο οποίος οδηγεί παραμένοντας σιωπηλά σκεφτικός.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.