Φρανς

2

Αιχμηρή σάτιρα της κοινωνίας της εικόνας με μια υποψήφια για Σεζάρ Λεά Σεϊντού, συντονισμένη απόλυτα με το σαρκαστικό τόνο της. Μόνο που ο Ντιμόν, μεταμοντέρνος και σκωπτικά μελοδραματικός, δεν μπορεί να τον ελέγξει, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθεται.

France

Αγαπημένο παιδί των "Cahiers du Cinema" και του Φεστιβάλ Καννών, το οποίο τον έχρισε auteur επιβραβεύοντας γενναιόδωρα τη σκληρά ρεαλιστική "Ανθρωπότητά" του (1999), ο Μπρουνό Ντιμόν προχώρησε αφήνοντας πίσω του την αναζήτηση της ντοκιμαντερίστικης αλήθειας σε έναν κόσμο υπόγειας ή καλυμμένης βίας ("29 Φοίνικες", "Καμίλ Κλοντέλ 1915") και υιοθετώντας μια αποδομητική αλά γαλλικά προσέγγιση στο είδος της αστυνομικής περιπέτειας μυστηρίου ("Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ") και στη βιογραφία της Ζαν ντ' Αρκ ("Jeannette, l'Enfance de Jeanne d'Arc", "Jeanne").


Από τη μία εμβληματική εικόνα της Γαλλίας στην άλλη, ο φακός του Ντιμόν βάζει στη θέση της Ιωάννας της Λωρραίνης τη Φρανς ντε Μερ (βρε πώς αλλάζουν οι καιροί...), μια δημοσιογράφο-τηλεοπτική σταρ, η οποία τρέχει από τις συνεντεύξεις Τύπου του Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο στριμώχνει με θαρραλέες ερωτήσεις, στα πολεμικά ρεπορτάζ στη Μέση Ανατολή. Λογικό είναι να παραμελεί την οικογένειά της, να φροντίζει διαρκώς την εμφάνισή της και να σπαταλά χρόνο σε δημόσιες σχέσεις, μέχρι που ένα συνηθισμένο αυτοκινητικό ατύχημα, στο οποίο τραυματίζει ελαφρά έναν νεαρό μοτοσικλετιστή, την οδηγεί σε κρίση συνείδησης και στην επανεξέταση των προτεραιοτήτων της.


Αιχμηρή σάτιρα της κοινωνίας της εικόνας, το "Φρανς" επιτίθεται σε όλα τα αδύναμα σημεία ενός (καπιταλιστικού) μηχανισμού αναπαραγωγής ηχηρών συνθημάτων, ψευδών συναισθημάτων και κοινότοπων πληροφοριών. Μόνο που ο σκηνοθετικά ευρηματικός Ντιμόν (το θεατρικό στήσιμο των ηθοποιών στο κάδρο, τα βλέμματα στην κάμερα, η ψευδαίσθηση των πολλαπλών οθονών) ειρωνεύεται ως μεταμοντέρνος και σκωπτικά μελοδραματικός ακόμα και την ίδια τη σάτιρά του, φτάνοντας στην αυτοπαρωδία. Η υποψήφια για Σεζάρ Λεά Σεϊντού συντονίζεται απόλυτα με τον σαρκαστικό του τόνο, αλλά εκείνος απλώς πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.

Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία. 2021. Διάρκεια: 133΄. Διανομή: WEIRD WAVE

Περισσότερες πληροφορίες

Φρανς

France
2
  • Δραματική
  • 2021
  • Διάρκεια: 133 '
  • Μπρουνό Ντιμόν

Ύστερα από ένα ασήμαντο αυτοκινητικό ατύχημα, η κορυφαία τηλεοπτική δημοσιογράφος της Γαλλίας παθαίνει κρίση συνείδησης κι αποφασίζει να επανεξετάσει τις προτεραιότητές της.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.