Playtime

5

Η σύγχρονη αστική αλλοτρίωση μεταμφιέζεται σε μια αριστοτεχνικά γεωμετρημένη και πρωτοποριακή, απόλυτα κινηματογραφική κωμωδία με υποδόριο χιούμορ. Σκηνοθετικά μεγαλοφυής, παραμένει ένα μνημείο της μοντερνιτέ των 60s.

Playtime

Από τους σπουδαιότερους κωμικούς του παγκόσμιου σινεμά, ο Ζακ Τατί είναι ένας sui generis δημιουργός, ο οποίος καθιέρωσε μια δική του, απόλυτα κινηματογραφική και κομψή χιουμοριστική προσέγγιση της καθημερινότητας, αναδεικνύοντας μέσα από τις ταπεινές ρουτίνες της το εγγενές παράλογό της. Σκηνοθέτης της παρατήρησης, έχει έναν… αντονιονικό, αρχιτεκτονικό και δραματουργικά μινιμαλιστικό τρόπο να καταγράφει την κοινότοπα τακτοποιημένη πραγματικότητα που περιβάλλει τον ήρωά του - ένα καλοκαιρινό θέρετρο στις "Διακοπές του Κυρίου Ιλό", ένα μοντέρνο σπίτι στον "Θείο μου", έναν αυτοκινητόδρομο στο "Ο Κύριος Ιλό στο Χάος της Κυκλοφορίας" -, η απλή παρουσία του οποίου πυροδοτεί με απολαυστικό τρόπο την πλήρη απορρύθμισή της.

Ήρωάς του δεν είναι βέβαια άλλος από τον κύριο Ιλό, έναν ψηλό και σιωπηλό άντρα με καπαρντίνα, καπέλο, ομπρέλα στο χέρι, μια πίπα που δεν ανάβει ποτέ και χαρακτηριστικό βάδισμα. Αυτή τη φορά βρίσκεται σ’ ένα υπερ-μοντέρνο παρισινό ξενοδοχείο, όπου έχει ένα σημαντικό ραντεβού με ένα στέλεχος επιχείρησης, αλλά χάνεται μέσα σ’ ένα λαβύρινθο διαδρόμων και μοντέρνων κτισμάτων. Στην περιπλάνησή του θα συναντήσει πολλές φορές μια Αμερικανίδα που επισκέπτεται με ένα γκρουπ τουριστών τη γαλλική πρωτεύουσα, ενώ το βράδυ θα βρεθούν όλοι μαζί στα εγκαίνια ενός πολυτελούς εστιατορίου.

Η σύγχρονη αστική αλλοτρίωση μεταμφιέζεται σε μια αριστοτεχνικά γεωμετρημένη και πρωτοποριακή κωμωδία με υποδόριο χιούμορ. Σκηνοθετικά μεγαλοφυής, παραμένει ένα μνημείο της μοντερνιτέ των 60s: γυρισμένη σε σινεμασκόπ 70mm, με πλάνα σεκάνς, ελάχιστους διαλόγους και "αθόρυβα" γκαγκς, μετατρέπει ένα αντι-καρτποσταλικό, σε μπλε και γκρίζους τόνους Παρίσι (βλέπουμε τα τουριστικά μνημεία του μόνο μέσα από αντανακλάσεις) σε ένα λαβύρινθο κιτς λεπτομερειών, τεχνολογικής αποθέωσης και πλήρους έλλειψης ανθρώπινης επικοινωνίας. Ο Ιλό είναι μια φιγούρα χαμένη στο πλήθος, το φλερτ του με την Μπάρμπαρα παραμένει ανολοκλήρωτο και όσα εκστομίζονται ακούγονται αποσπασματικά και ακατανόητα. Στο τέλος, βέβαια, αυτό το τέλεια οργανωμένο και πλήρως απάνθρωπο φουτουριστικό ντεκόρ θα "κατακρημνιστεί" σε μια ξεκαρδιστική σεκάνς σουρεαλιστικού παροξυσμού, όπου το απωθημένο παράλογο θα πάρει τη γλυκιά εκδίκησή του.   

Γαλλία. 1967. Διάρκεια: 124΄.  Διανομή: AMA FILMS

Περισσότερες πληροφορίες

Playtime

5
  • Κωμωδία
  • 1967
  • Διάρκεια: 124 '
  • Ζακ Τατί

Μια Αμερικανίδα επισκέπτεται με ένα γκρουπ τουριστών το Παρίσι. Σε ένα υπερ-μοντέρνο ξενοδοχείο γνωρίζει τον κύριο Ιλό, ο οποίος έχει ένα σημαντικό ραντεβού με ένα στέλεχος επιχείρησης, αλλά χάνεται σ’ ένα λαβύρινθο διαδρόμων και μοντέρνων κτισμάτων. Το βράδυ βρίσκονται όλοι στα εγκαίνια ενός σικ ρεστοράν.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

77ο Φεστιβάλ Καννών: Ο Λάνθιμος διηγείται κατασκότεινες "Ιστορίες Καλοσύνης"

Επιστροφή στην εποχή του "Κυνόδοντα" και των "Άλπεων" για τον Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος αν και εντυπωσιάζει με τη γεμάτη αυτοπεποίθηση δεξιοτεχνία του, κινδυνεύει να χάσει πολλούς από τους όψιμους θαυμαστές του.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
18/05/2024

Έρχονται κλασικά ιαπωνικά αριστουργήματα στα θερινά σινεμά

Ακίρα Κουροσάβα, Μίκιο Ναρούσε, Σοσέι Ιμαμούρα, Κένζι Μιζογκούτσι, Γιασουχίρο Όζου, Κον Ιτσικάουα, Κιγιόσι Κουροσάουα, Τακάσι Μίικε, Τεϊνοσουκε Κινουγκάσα, Χιρόσι Τετσιγκαχάρα & Μασάκι Κομπαγιάσι, σε ένα αφιέρωμα στους Ιαπωνικούς κινηματογραφικούς θησαυρούς.

Οι καλύτερες ταινίες που παίζουν τώρα στα σινεμά (15-22/5)

Μια λίστα με τις ιδανικότερες προτάσεις για κινηματογραφική έξοδο αυτήν την εβδομάδα.

Στο φεστιβάλ Αγών το σινεμά συναντά την αρχαιολογία

Ανακαλύψτε το πρόγραμμα της διοργάνωσης όπου η ιστορία εμπνέει τον κινηματογράφο.

77ο Φεστιβάλ Καννών: Το Megalo (χαμένο) στοίχημα του Φράνσις Κόπολα

Διπλά βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα, ο σκηνοθέτης του "Νονού" παρουσιάσε στις Κάννες το κινηματογραφικό σχέδιο στο οποίο επένδυσε σαράντα χρόνια από τη ζωή του. Το "Megalopolis", όμως, αποδείχτηκε δυστυχώς μια εκκωφαντική αποτυχία.

Το "Λώξη" δεν είναι μόνο ένα ντοκιμαντέρ για την πρώτη ηθοποιό με σύνδρομο Down

Οι σκηνοθέτες της ταινίας για την Λωξάνδρα Λούκας που έγραψε ιστορία παίζοντας στο Εθνικό Θέατρο, μιλούν στο "α" για το πολύτιμο φιλμ τους.

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης για τα "Φτηνά Τσιγάρα"

"Έκλαιγα μόνος μου έξω από τις αίθουσες, εγκατέλειψα τα σχέδια μου" σχολίασε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός.