«TÁR»
Με τη μεγαλύτερη προσέλευση επαγγελματιών του χώρου, αλλά και θεατών, μιας και οι προβολές με εισιτήριο αυξανονται χρόνο με το χρόνο, το φεστιβάλ Βενετίας γιορτάζει τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του (11 φορές το event ακυρώθηκε) με ζεστό καιρό, παθιασμένο κοινό και λαμπερές παρουσίες. Όπως συμβαίνει κάθε φορά, οι αγγλόφωνες και "μεγάλες" παραγωγές στριμώχθηκαν στο πρώτο μέρος του προγράμματος, έτοιμες να αναχωρήσουν άμεσα γαι την άλλη άκρη του Ατλαντικού και το φεστιβάλ του Τορόντο (8-18/9). Πολλοί σταρ παρέλασαν στο κόκκινο χαλί, οι πρώτες εκτιμήσεις για τα επερχόμενα Όσκαρ ξεκίνησαν και εμείς κάνουμε τον πρώτο μας απολογισμό.
ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΙ
Κέιτ Μπάνσετ
Στο "TÁR" του Τοντ Φιλντ, ο οποίος επιστρέφει πίσω από την κάμερα 16 χρόνια μετά τις "Κρυφές Επιθυμίες", υποδύεται μιας παγκοσμίου φήμης διευθύντρια ορχήστρας. Προσωποποίηση του επαγγελματικού περφεξιονισμού και της καλλιτεχνικής ακρίβειας, καταρρέει με έναν υπόγεια αιφνιδιαστικό τρόπο, αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή πλευρά της επιτυχίας. Μεθοδικά, λιτά και... ύπουλα, ο Φιλντ οδηγεί την ηρωίδα του στο τέλος του προδιαγεγραμμένου αδιεξόδου και η Κέιτ Μπλάνσετ επιστρέφει με φόρα στις σαρωτικές κινηματογραφικές ερμηνείες, "κλειδώνοντας" από τώρα μια οσκαρική υποψηφιότητα.
Ρομέν Γαβράς
Δύσκολα θα φύγει χωρίς βραβείο από το φεστιβάλ ο "μικρός" Γαβράς (γιος του Κώστα), εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την αφηγηματική δεξιοτεχνία του στο γαλλόφωνο action θρίλερ "Athena". Ένα συνδυασμό πολεμικής ταινίας, κοινωνικού δράματος και αρχαίας τραγωδίας (τρία αδέλφια συγκρούονται, από διαφορετικά πόστα, σε ένα φλεγόμενο παρισινό προάστιο μετά το θάνατο του αδελφού τους), ο οποίος δεν λειτουργεί πλήρως σε δραματικό επίπεδο, είναι όμως σκηνοθετικά χορογραφημένος με εκθαμβωτικό τρόπο που εντυπωσιάζει.
Netflix
Η κορυφαία streaming πλατφόρμα απολαμβάνει την "ασυλία" του βενετσιάνικου φεστιβάλ, σε αντίθεση με αυτού των Κανών, τροφοδοτώντας το με μερικές πολυαναμενόμενες πρεμιέρες και παίρνοντας πίσω μια τεράστια δημοσιότητα και ένα καλλιτεχνικό credit για το προφίλ του. Πριν το σύντομο πέρασμά τους από τις κινηματογραφικές αίθουσες λοιπόν, τα "White Noise" του Νόα Μπάουμπακ, "Blonde" του Άντριου Ντόμινικ, "Bardo (or False Chronicle of a Handful of Truths)" του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου και "Athena" του Ρομέν Γαβράς έκαναν πρεμιέρα στο Palazzo del Cinema, συναγωνιζόμενα για το Χρυσό Λιοντάρι.
Μπρένταν Φρέιζερ
Είχε περάσει στη μαύρη λίστα του Χόλιγουντ, ο Ντάρεν Αρονόφσκι, όμως, τον χρίζει φαβορί οσκαρικής υποψηφιότητας χάρη σε ένα προκλητικό, "βραβειο-κατασκευασμένο" ρόλο. Στο θεατρικού στησίματος, υπερφιλόδοξο και αυτοκαταστροφικά (πολυ)αλληγορικό "The Whale" υποδύεται έναν υπέρβαρο, 270 κιλών πατέρα που προσπαθεί να επανενωθεί με την έφηβη κόρη του. Η ταινία δίχασε, αλλά ο πρωταγωνιστής της καταχειροκροτήθηκε από εχθρούς και φίλους.
Λούκα Γκουαντανίνο
Άνισος δημιουργός που αντιμετωπίζει με εξαιρετικό αυτοέλεγχο ένα ριψοκίνδυνο θέμα, αυτό ενός κανιβαλιστικού νεανικού ρομάντζου, ο δημιουργός τού "Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου" καταφέρνει να υπογράψει με το αγγλόφωνο "Bones and All" μια ευαίσθητη και ισορροπημένη ταινία που δεν χάνει ποτέ την εστίαση στην ψυχολογική περιπέτεια των πρωταγωνιστών του. Αυτή μάλιστα προηγείται προσωρινά στη λίστα με τα "αστεράκια" των Ιταλών κριτικών την οποία δημοσιεύει η ημερήσια έκδοση του περιοδικού Ciak, ακολουθούμενη από το "Argentina, 1985" του Σαντιάγο Μίτρε και "Athena" του Ρομέν Γαβράς.
Τιμοτέ Σαλαμέ
Ο 27χρονος Νεοϋρκέζος δίνει μια ακόμα αβίαστα cool ερμηνεία στο "Bones and All", η οποία μπορεί να μην του προσφέρει κάποιο μεγάλο βραβείο, τον ανέδειξε στο πιο hot καλεσμένο του φετινού φεστιβάλ. Ουρές κατά την άφιξή του με το καραβάκι στο Λίντο, στριγγλιές στην εμφάνισή του στο κόκκινο χαλί, αδιαχώρητο στην συνέντευξη Τύπου της ταινίας του. Επιλέον, αμέτρητα δημοσιεύματα μόνο και μόνο για την ενδυματολογική επιλογή του. The stuff movie stars are made of...
XAMENOI
Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου
Ακόμα και οι (πάμπολλοι) θαυμαστές της "Επιστροφής" θα νιώσουν πως αυτή τη φορά ο αυτοαναφορικός και υπερφιλόδοξος Μεξικανός auteur έχει βάλει τον πήχη στο ύψος του... παγκόσμιου ρεκόρ. Αριστούργημα ή εντυπωσιακότατη φούσκα, το ασυναγώνιστης βιρτουζιτέ "Bardo (or False Chronicle of a Handful of Truths)", ένα ακόμα μοντέρνο "81/2", εκνεύρισε την πλειοψηφία των κριτικών και εισέπραξε αρνητικό vibe στην πορεία του προς πιθανά φεστιβαλικές ή οσκαρικές διακρίσεις.
Διεθνή πρακτορεία ειδήσεων
Συνηθισμένα να έχουν πρόσβαση σε ατελείωτο οπτικοακουστικό υλικό, η απόφαση του φεστιβάλ να περιορίσει τη δυνατότητα χρήσης του στα 90 δευτερόλεπτα ανά εκδήλωση εξόργισε όλα τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. Ειδικά όταν η RAI (κρατική ιταλική τηλεόραση) μπορεί να μεταδίδει ό,τι θέλει χωρίς κανένα περιορισμό, οι τόνοι υψώθηκαν και οι καταγγελίες για βρόμικο μιντιακό παιχνίδι έχουν πλέον ονόματα και διευθύνσεις.
Νόα Μπάουμπακ
Άνοιξε επίσημα το φεστιβάλ με το πολυαναμενόμενο "White Noise", διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Ντον ΝτεΛίλο. Αγαπημένος επισκέπτης του Λίντο ("Ιστορία Γάμου") ο Νόα Μπάουμπακ έμεινε τελικά αμήχανος απέναντι στο υποδόρια σαρκαστικό πνεύμα του Αμερικανού συγγραφέα και δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την ερμηνευτική χημεία των Άνταμ Ντράιβερ και Γκρέτα Γκέργουικ.
ΣΤΑ ΙΔΙΑ
Πολ Σρέιντερ
Από τους μόνιμους θαμώνες του θεσμού, ο σεναριογράφος του "Ταξιτζή" επέστρεψε και φέτος (μετά τον περσινό "Μετρητή Καρτών") στο βορειοϊταλικό θέρετρο με μια ακόμα ιστορία ανόδου, πτώσης και "λύτρωσης" με πλαίσιο τη βίαιη πολιτισμική κληρονομιά της σύγχρονης Αμερικής. Το "Master Gardener", με τους Τζόελ Έντγκερτον, Σιγκούρνι Γουίβερ και Κουιντέσα Σουίντελ, προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού και δεν απογοήτευσε, αλλά ούτε και καταγοήτευσε κανέναν μας.
Λόρα Πόιτρας
Το ότι η οσκαρικά βραβευμένη ντοκιμαντερίστρια έκανε τελικά αυτό το οποίο περιμέναμε από εκείνη μόνο ως έπαινος πρέπει να ακουστεί. Μετά τον Έντουαρντ Σνόουντεν και το θαρραλέα αποκαλυπτικό "Citizenfour", στο "All the Beauty and the Bloodshed" στρέφει το φακό της στη διάσημη φωτογράφο Ναν Γκόλντιν, αντλώντας από την τρυκιμιώδη προσωπική ιστορία της μια αφοπλιστική κατάθεση ψυχής πάνω στη μεταπολεμική Αμερική, την αντισυμβατική καλλιτεχνική έκφραση και τη σύγχρονη έννοια του πολιτικού ακτιβισμού.
Σαντιάγο Μίτρε
Το πολιτικό δράμα του "Argentina, 1985", με τον Ρικάρντο Νταρίν ως τον εισαγγελέα ο οποίος ανέλαβε το δύσκολο έργο να συντάξει το κατηγορητήριο ενάντια στους πρωτεργάτες της χούντας του Βιντέλα, είναι ένα παλιομοδίτικο, αγιογραφικό ιστορικό χρονικό που διασώζεται χάτη στο έξυπνο χιούμορ του. Αν και δεν διαθέτει την κομψότητς του "Προέδρου", χειροκροτήθηκε παθιασμένα για ευνόητους κι απόλυτα κατανοητούς λόγους.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για την υποστήριξή της στην πραγματοποίηση του ταξιδιού.
