Αφήνοντας το Λας Βέγκας

4

Μία από τις πιο ειλικρινείς, βαθιά ρομαντικές και αδυσώπητα σκληρές «βόλτες στη σκοτεινή πλευρά» του αμερικανικού ονείρου, η οποία χάρισε Όσκαρ ερμηνείας στον Νίκολας Κέιτζ.

Afinontas_to_Las_Vegas

Με την πρώτη του κιόλας ταινία, το στιλίστικο νεονουάρ "Επικίνδυνη Δευτέρα" (1988) με τους Σον Μπιν, Μέλανι Γκρίφιθ, Τόμι Λι Τζόουνς και Στινγκ, ο 40χρονος τότε μουσικός Μάικ Φίγκις πρόσθεσε το όνομά του στους ανερχόμενους δημιουργούς του βρετανικού κινηματογραφικού new wave. Στη δεκαετία του ’90 συνέχισε να σκηνοθετεί και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού με ενδιαφέροντα, αλλά άνισα αποτελέσματα ("Βρώμικες Υποθέσεις", "Ερωτική Καταιγίδα", "Ο Κύριος Τζόουνς", "Η Εκδοχή του Μπράουνινγκ"), προτού προχωρήσει σε αφηγηματικούς πειραματισμούς ("Το Τέλος της Σεξουαλικής Αθωότητας", "Timecode") που θα τον οδηγήσουν σταδιακά στην περιθωριοποίηση. Ενδιάμεσα, όμως, πρόλαβε να παραδώσει μία από τις σπουδαιότερες ταινίες των 90s και μία από τις πιο ειλικρινείς, βαθιά ρομαντικές και αδυσώπητα σκληρές "βόλτες στη σκοτεινή πλευρά" του αμερικανικού ονείρου, η οποία χάρισε το Όσκαρ ερμηνείας στον Νίκολας Κέιτζ. Ονείρου που για τον χολιγουντιανό σεναριογράφο Μπεν Σάντερσον έχει μετατραπεί σε εφιάλτη, μιας και ο βαρύς αλκοολισμός του τον έχει αποξενώσει από την οικογένειά του, τον έχει απομακρύνει από τους φίλους του και τον έχει οδηγήσει μόλις σε απόλυση. Έτσι, με το τσεκ της αποζημίωσης στο χέρι φορτώνει στην BMW του μια ολόκληρη κάβα και ξεκινά για το Λας Βέγκας, αποφασισμένος να πιει μέχρι θανάτου. Αλλά ανάμεσα σ’ αυτόν και στο πεπρωμένο του θα μπει η Σέρα, μια πόρνη που τον περιθάλπει θέλοντας να τον ξαναστήσει στα πόδια του.


Ένας ερωτευμένος μέθυσος και μια πόρνη με χρυσή καρδιά στην πόλη των χιλίων ευκαιριών; Λιτός, σεναριακά ακριβής και σκηνοθετικά ατμοσφαιρικός, ο Φίγκις ξεσκαρτάρει κάθε χολιγουντιανό κλισέ και κινηματογραφεί σε super 16 mm μια κόλαση βαμμένη σε νέον αποχρώσεις. Ένα παραισθησιογόνο Λας Βέγκας βγαλμένο από τις σελίδες ενός ημιαυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Τζον Ο’Μπράιεν, ο οποίος αυτοκτόνησε μόλις πούλησε τα κινηματογραφικά δικαιώματά του. Alter ego του ένας loser που, τελετουργικά και περήφανα, προχωρά όλο και βαθύτερα σ’ έναν πολύχρωμο, θορυβώδη και κιτς λαβύρινθο, έχοντας χάσει από τα τρεμάμενα χέρια του το μίτο της Αριάδνης.

ΗΠΑ. 1995. Διάρκεια: 111΄. Διανομή: BIBLIOTHEQUE

Περισσότερες πληροφορίες

Αφήνοντας το Λας Βέγκας

Leaving Las Vegas
4
  • Δραματική
  • 1995
  • Διάρκεια: 111 '
  • Μάικ Φίγγις

Ένας χολιγουντιανός σεναριογράφος, ξεπεσμένος πια λόγω του χρόνιου αλκοολισμού του, φτάνει στο Λας Βέγκας αποφασισμένος να πιει μέχρι θανάτου.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
21/11/2024

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.

Η Κουζίνα

Ανισόρροπο δράμα πάνω στο κυνήγι του αμερικανικού ονείρου, διχασμένο ανάμεσα στο κομψό στιλιζάρισμα, το αιχμηρό ψυχογράφημα και το οξύ κοινωνικό σχόλιο.