«Μεγαλώνοντας»
Συνήθως οι πατεράδες που έχουν εντυπωθεί εντονότερα στο συλλογικό ασυνείδητο εξαιτίας του σινεμά, είναι εκείνοι οι οποίοι δεν υπήρξαν και οι καλύτεροι γονείς, για να το θέσουμε ευγενικά. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, εκείνον του Τζακ Νίκολσον στη "Λάμψη" ή ακόμα κα τον Νταρθ Βέιντερ στον "Πόλεμο των Άστρων". Ανήμερα στης γιορτής του Πατέρα, ωστόσο, αναπολούμε εκείνους τους κινηματογραφικούς μπαμπάδες που γέμισαν με θαλπωρή τη μεγάλη οθόνη.
"Ψάχνοντας το Νέμο" (Άντριου Στάντον, 2003)
Το αξιολάτρευτο ψάρι κλόουν, ο Μέρλιν, είναι σίγουρα μία από τις πιο γλυκές πατρικές φιγούρες που έχει σκαρφιστεί το σινεμά. Αφού μεγάλωσε μόνος το γιο του, Νέμο, ετοιμάζεται για την περιπέτεια της ζωής του όταν το ψαράκι εξαφανίζεται, σε ένα αριστουργηματικό και γεμάτο καρδιά animation.
"Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου" (Λούκα Γκουαντανίνο, 2017)
Εμφανίζεται λίγο στην ταινία, ωστόσο, ο Μάικλ Στούλμπαργκ που ενσαρκώνει τον πατέρα του χαρακτήρα του Τιμοτέ Σαλαμέ, παραδίδει ένα μονόλογο που μένει αξέχαστος. Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη σκηνή, ο Στούλμπαργκ μετατρέπεται στον προστάτη και τον έμπιστο φίλο που όλοι θα θέλαμε να έχουμε, εάν βρισκόμασταν σε μια εκτεθειμένη όσο και εύθραυστη θέση, όπως ο κινηματογραφικός γιος του.
"Μεγαλώνοντας" (Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, 2014)
Η συγκινητική ταινία του Αμερικανού indie μαέστρου Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ γυρίστηκε σε βάθος 12 χρόνων, στα οποία ο Ίθαν Χοκ υποδύθηκε έναν οικείο, ελαττωματικό και βαθιά τρυφερό μπαμπά. Έναν άντρα ο οποίος ήταν ικανός να παρακάμψει την απόσταση που τον χώριζε από τα παιδιά του, να αντιμετωπίσει τα λάθη του και εν τέλει, να είναι εκεί όταν τον χρειάζονταν αυτοί που αγαπούσε.
"Minari" (Λι Άιζακ Τσουνγκ, 2020)
Στο ρόλο που τον "έμπασε" στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο, ο σταθερά εξαιρετικός Στίβεν Γέουν δίνει βάθος και ψυχή σε ένα λαϊκό τύπο πατέρα. Εκείνου που κυνηγά τα όνειρά του με στόχο να παρέχει τα πάντα στην οικογένειά του. Κι όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν τα σχέδια στραβώνουν, καλείται να αναμετρηθεί πρώτα με τον εαυτό του προτού επουλωθούν οι πληγές που προκάλεσε άθελά του.
"American Pie" (Πολ Βάιτζ, 1999)
Επιλογή μεταξύ σοβαρού και αστείου στη λίστα, αλλά, το αντίκτυπο που είχε η ερμηνεία του πολύπειρου Γιουτζίν Λέβι ως ο πατέρας του Τζιμ (Τζέισον Μπιγκς), έφτασε στο βαθμό που δημιούργησε ένα νέο ανθρωπότυπο. Μάλιστα, στα credits του "American Pie" ο ρόλος του Λέβι αναφέρεται απλά ως "Μπαμπάς του Τζιμ"! Άβολος όσο και διακριτικός, αυτός ο μπαμπάς, μπορεί να μην ξέρει καλά πώς να διαχειριστεί τη σεξουαλικότητα του γιου του, αλλά είναι αδύνατο να μην το συμπαθήσεις.
