Με μια ευχάριστη έκπληξη ολοκληρώθηκαν οι προβολές του φετινού διαγωνιστικού τμήματος, μιας και το φεστιβάλ βρήκε την ύστατη ώρα στο τρυφερό, όσο και σκληρά ειλικρινές "Close" την καλύτερη στιγμή του. Μια ιστορία ενηλικίωσης η οποία εξευρενά με τόλμη τα όρια της παιδικής φιλίας, σχολιάζοντας με ανησυχητική περιέργεια τις έννοιες του πόθου, της απώλειας και της (ατομικής και συλλογικής) ευθύνης. Η κοινωνική ματιά του Λούκας Ντοντ, βραβευμένου με Χρυσή Κάμερα το 2018 για το "Κορίτσι", είναι ευρεία, η ψυχολογική ανάλυση των χαρακτήρων του επώδυνη και η σκηνοθετική του προσέγγιση ευρηματικότατη, γεμάτη ασφυκτικά – συνήθως ολόφωτα - κάδρα που είναι έτοιμα να εκραγούν από τα ανέκφραστα ανθρώπινα συναισθήματα.
Το "Close" έγινε αυτόματα το μεγάλο φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα που θα απονείμει σήμερα το βράδυ η κριτική επιτροπή με πρόεδρο τον Βενσάν Λιντόν, αλλά δεν είναι πάντα η καλύτερη ταινία ή το πρώτο στοίχημα των φεστιβαλιστών αυτή που θα αναδειχθεί σε θριαμβευτή της βραδιάς. Την ίδια στιγμή άλλος ένας νικητής της Χρυσής Κάμερας, η 37χρονη Λεονόρ Σεράιγ ("Μια Νέα Γυναίκα"), έβαλε υποψηφιότητα για κάποιο μικρότερο βραβείο με το "Un Petit Frere", νταρντενικό δράμα πάνω στην προσπάθεια μιας μητέρας με δυο αγόρια από την Ακτή του Ελεφαντοστού να φτιάξει τη ζωή της στη σύγχρονη, ξενοφοβική Γαλλία. Ένα θέμα που κυκλοφόρησε πολύ ανάμεσα στις φετινές φεστιβαλικές εικόνες (από το "Τόρι και Λοκίτα" των Νταρντέν ως το "R.M.N." του Κριστιάν Μουντζίου), παίρνοντας στα ατμοσφαιρικά "Κτήνη" ("As Bestias") του Ροδρίγο Σορογκογιέν, τα οποία προβλήθηκαν στο τμήμα "Cannes Premiere", τη μορφή ενός υποδειγματικού αγροτικού θρίλερ. Βασισμένη σε αληθινό περιστατικό, η ταινία υποβάλλει μια υπόγεια ένταση που χτίζεται μεθοδικά ως το τελευταίο πλάνο, μετατρέποντα μια βεντέτα κτηνοτρόφων σε αγωνιώδη αλληγορία για ένα υπόγεια εξελισσόμενο ευρωπαϊκό εμφύλιο.
Όσον αφορά τις προβλέψεις για τα σημερινά βραβεία λοιπόν, η μέτρια ποιότητα του διαγωνιστικού προγράμματος κάνει συζητήσιμη την κάθε εικασία. Ο Γέρζι Σκολιμόφσκι ("ΕΟ") και ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ("Εγκλήματα του Μέλλοντος") πιθανόν να βολευτούν με το Ειδικό Βραβείο των 75 χρόνων, ο Παρκ Τσαν-γουκ ("Decision to Leave") έχει τον πρώτο λόγο στη σκηνοθεσία, το "Armageddon Time" του Τζέιμς Γκρέι είναι ψηλά στις προτιμήσεις των κριτικών και το "Broker" του Χιροκάζου Κόρε-έντα είναι ένα από τα φιλμ τα οποία ξεπέρασαν τη μετριότητα. Όπως και το χαμηλότονο δράμα λεπτομερειών της Κέλι Ρέιχαρντ "Showing Up" με την Μισέλ Γουίλιαμς, του οποίου το "μικρό" (μα τόσο πολύτιμο) κινηματογραφικό μέγεθος το εμποδίζει από το να διεκδικήσει με αξιώσεις μια φεστιβαλική διάκριση - "δήλωση". Γι' αυτό και όλα τα χρόνια ο Τζιμ Τζάρμους φεύγει από την Κρουαζέτ είτε με άδεια χέρια είτε με κάποιο μικρό βραβείο της παρηγοριάς. Υπάρχουν τέλος και τρεις ταινίες με άμεση αναφορά στη μουσουλμανική πραγματικότητα του Ιράν ("Holy Spider", "Τα Αδέλφια της Λέιλα") και της Αιγύπτου ("Boy From Heaven") για τις οποίες οι (πολιτικές) συγκυρίες επιβάλλουν μια μεγαλύτερη ή μικρότερη αναφορά.
Για το απρόβλεπτο των βραβεύσεων μας προετοίμασε πάντως και η χθεσινοβραδινή τελετή λήξης του τμήματος "Ένα Κάποιο Βλέμμα". Εκεί το μεγάλο φαβορί άκουγε στο όνομα "Godland", ένα μπεργκμανικό ταξίδι στην άκρη του κόσμου και στην ανεξήγητη σκοτεινιά της ανθρώπινης ψυχής από τον Ισλανδό Χλίνουρ Πάλμαρσον ("Μια Λευκή, Λευκή Μέρα"). Προς έκπληξη όλων, όμως, το Μεγάλο Βραβείο κατέληξε στο γαλλικό "Les Pires" των Λιζ Ακοκά και Ρομάν Γκερέ, ενώ τα υπόλοιπα ήταν:
Βραβείο της Επιτροπής: "Joyland" του Σαΐμ Σιντίκ
Coup de Coeur: "Rodeo" της Λολά Κιβορόν
Σκηνοθεσία: "Metronom" του Αλεξάντρου Μπελτς
Σενάριο: "Mediterranean Fever" της Μάχα Χατζ
Ερμηνεία: Βίκι Κριπς ("Corsage"), Άνταμ Μπέσα ("Harka")
Διαβάστε όλες τις ανταποκρίσεις του "α" από το 22ο Φεστιβάλ Κανών εδώ.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στις Κάνες.
