Δεν είναι οι μόνο δύο ταινίες στο διαγωνιστικό πρόγραμμα και η ισχνή γενικά εκπροσώπιση του αμερικανικού σινεμά σ' όλο το φεστιβάλ, τη στιγμή κατά την οποία η λίστα των χολιγουντιανών και πρωτοκλασάτων φιλμ από την άλλη άκρη του Ατλαντικού που προορίζονται για την Βενετία μοιάζει ονειρική. Είναι το κόκκινο χαλί, το σούσουρο, οι φωτογραφίες, τα κουτσομπολιά, τα άρθρα και η φρενίτιδα των social media που παίρνουν μαζί τους αγκαζέ οι μεγάλες αγγλόφωνες παραγωγές. Κάθε κινηματογραφική γιορτή έχει ανάγκη το glamour και οι Κάνες, πάντα στην κορυφή της προτίμησης και πάντα σε σκληρό συναγωνισμό, το έχουν ανάγκη διπλά. Και ποιος θα μπορούσε να τις το προσφέρει πειστικότερα από τον σπουδαιότερο σταρ της οθόνης τα τελευταία 40 χρόνια;
Το πολυαναμενόμενο σίκουελ της πρώτης πολύ μεγάλης εμπορικής επιτυχίας του Τομ Κρουζ "Top Gun" του 1986 προσγειώθηκε στην Κρουαζέτ εν μέσω παροξυσμού και θερμής (αμερικανικής) κριτικής υποδοχής. Στην αίθουσα Ντεμπισί, όπου ο άρτι επιστρέψας στα κόκπιτ Μάβερικ έδωσε μια συνέντευξη – master class, δεν έπεφτε καρφίτσα. Τον καλωσόρισε ένα δεκάλεπτο τρέιλερ – το οποίο προβλήθηκε και στη δημοσιογραφική προβολή! - με εκτεταμένα αποσπάσματα απ' όλες τις ταινίες και τους συμπρωταγωνιστές του (πλην Νικόλ Κίντμαν) και τον αποχαιρέτισε ένας ειδικός Χρυσός Φοίνικας που του απονεμήθηκε κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας. Ενδιάμεσα, εκείνος επαναλάμβανε διαρκώς, άσχετα ποια ήταν κάθε φορά η ερώτηση, τη σημασία της ομαδικής δουλειάς στο σετ και του επαγγελαματικού σεβασμού στο ρόλο τον οποίο αναλαμβάνει ο καθένας στην παραγωγή μιας ταινίας.
Ο Τομ Κρουζ είναι μια εντελώς ιδιαίτερη και άκρως ενδιαφέρουσα κινηματογραφική περίπτωση. Μια βιομηχανία και ένα trade mark από μόνος του, ένα μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό της κάθε ταινίας του ξεχωριστά. Το "Top Gun: Maverick" δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, κατασκευασμένο ως πετυχημένη συνταγή συνδυασμού δράσης, νοσταλγίας, ρομάντζου, αγωνίας και πατριωτικής ανάτασης. Η λάγνα μιλιταριστική ρητορική του πρώτου φιλμ έχει κατεβάσει τους τόνους, αλλά η ραχοκοκκαλιά της ταινίας είναι και πάλι η απαλοιφή όλων των αντιθέσεων της αμερικανικής κοινωνίας (η αεροπορική βάση του Σαν Ντιέγκο βράζει από δαύτες όταν καταφθάνει εκεί ο Μάβερικ ως εκπαιδευτής) μπροστά στην εχθρική απειλή ενός τριτοκοσμικού κράτους να εμπλουτίσει ουράνιο, να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και όλοι μαζί να πούμε "άντε γειά" στην παγκόσμια δημοκρατία. Για να μην γίνει αυτό κάποιοι θα φτάσουν στα όριά τους, κάποιοι θα αμφισβητήσουν τις πρακτικές τους, καρδιές θα ραγίσουν και νεύρα θα σπάσουν – μαζι με τα ταμεία, τα οποία αναμφίβολα θα υποκλιθούν σ' αυτή την αθανατη φόρμουλα της σχηματικής, καθησυχαστικής και απαράμιλλα θεαματικής περιπέτειας.
Μετά απ' όλα αυτά και αφού το F-18 του κάπτεν Μάβερικ απογειώθηκε ξανά και χάθηκε στον γαλλικό ορίζοντα, το φεστιβάλ θυμήθηκε και την άλλη του αποστολή, του να προβάλλει καλές ταινίες δηλαδή. Το πρώτο του τριήμερο δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμα τέμπο, μιας και τόσο τα ιταλόφωνα "Οκτώ Βουνά" των Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν και Σαρλότ Βαντερμίρς ("Ραγισμένα Όνειρα"), που ακολουθεί τη διαδρομή μιας πολυετούς αντρικής φιλίας, όσο και το "Armageddon Time", μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης του Τζέιμς Γκρέι ("Μικρή Οδησσός") με τους Αν Χάθαγουεϊ και Άντονι Χόπκινς, είναι δυο απλά, καλοστημένα, αλλά μάλλον αναιμικά δράματα που νιώθεις ότι θα ταίριαζαν καλύτερα σε ένα παράλληλο φεστιβαλικό τμήμα. Αντίθετα, η υποφωτισμένη, ασφυκτική και κλειστοφιβική "Γυναίκα του Τσαϊκόφσκι" είναι μια αντισυμβατική βιογραφική προσέγγιση στη (σεξουαλική κυρίως) ζωή του σπουδαίου κλασικού συνθέτη από τον Κίριλ Σερεμπρένικοφ ("Ο Πιστός"), η οποία λειτουργεί και ως ευφάνταστη, σκληρή αλληγορία πάνω στη σύγχρονη ρώσικη πραγματικότητα. Σε εντελώς αντίθετο κλίμα τέλος, χαλαρό και χιουμοριστικό, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Τζέσι Άιζενμπεργκ "When You Finish Saving the World" με την Τζούλιαν Μουρ έκλεψε τις εντυπώσεις στο τμήμα της "Εβδομάδας Κριτικής", ως μια σατιρική indie κωμωδία που κλείνει το μάτι τρυφερά και ταυτόχρονα γελά σαρκαστικά με τις οικογενειακές, ταξικές, φυλετικές, πολιτιστικές και πολιτικές αντιφάσεις του αμερικανικού παρόντος.
Διαβάστε όλες τις ανταποκρίσεις του "α" από το 22ο Φεστιβάλ Κανών εδώ.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στις Κάνες.
