Ακόμα λιγότερες γυναίκες πίσω από την κάμερα το 2021

Σύμφωνα με την έρευνα του Κέντρου Μελετών για τις Γυναίκες στην Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο μειώθηκαν περισσότερο όσες σκηνοθέτριες ήταν εν δράση το 2021.

Η Γιασμίλα Ζμπάνιτς μιλάει για το οσκαρικά υποψήφιο «Κβο Βάντις, Άιντα;»

Το 2021 ήταν, σε επίπεδο διεθνών διακρίσεων, μια ιστορική χρονιά για τις απανταχού σκηνοθέτριες. Την αρχή έκανε η Κλόι Ζάο αποσπώντας δύο Όσκαρ για τη "Χώρα των Νομάδων" (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας) και στη συνέχεια ακολούθησε η Ζουλιά Ντικουρνό με το Χρυσό Φοίνικα για το "Titane", μόλις η δεύτερη δημιουργός που το πετυχαίνει στην ιστορία του φεστιβάλ των Κανών. Έπειτα, στη Βενετία, η Οντρέ Ντιγουάν απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι για το "Γεγονός", την ώρα που η πολύπειρη Τζέιν Κάμπιον βραβευόταν για τη σκηνοθεσία της "Εξουσίας του Σκύλου". Επιπλέον, πρόσφατα, το "Κβο Βάντις, Άιντα;" της Τζασμίλα Ζμπάνιτς αναδείχθηκε καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία. Ωστόσο, οι παραπάνω σπουδαίες βραβεύσεις παρόλο που δίνουν την αίσθηση μιας άνθισης και μιας αργοπορημένης αναγνώρισης της δουλειάς των γυναικών πίσω από την κάμερα, η πραγματικότητα είναι ολότελα διαφορετική.

Titane

Κάθε χρόνο, το αμερικάνικο Κέντρο Μελετών για της Γυναίκες στην Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο, δημοσιεύει την ενδελεχή έρευνα "Celluloid Ceiling" στην οποία αποτυπώνεται με στοιχεία και αριθμούς ο βαθμός εκπροσώπησης των θηλυκοτήτων στην κινηματογραφική βιομηχανία. Τα φετινά συμπεράσματα ήταν αποκαρδιωτικά, ειδικά εάν παράλληλα ληφθούν υπόψη οι επιτυχίες του προλόγου.

Σύμφωνα με την έρευνα, λοιπόν, ενώ το 2020 σημειώθηκαν ιστορικά υψηλοί (αλλά επουδενί φοβεροί) αριθμοί, η κατάσταση αντιστράφηκε το 2021. Συγκεκριμένα, στις 250 εμπορικότερες ταινίες του αμερικάνικου box office, μόλις το 17% αντιστοιχεί σε σκηνοθέτριες (μείον 1% σε σχέση με το ‘20). Εάν, πάλι, επικεντρωθούμε αποκλειστικά στους πρώτους 100 τίτλους, εκεί τα νούμερα μειώνονται κι άλλο, καθώς οι γυναίκες φτάνουν μόνο το 12% του συνόλου, από το 16% που είχαν το 2020. Κάθε πέρσι και καλύτερα…

Μία από τις λιγοστές θετικές πλευρές του "Celluloid Ceiling" αφορά την αυξητική τάση που γνωρίζει ο (αμερικάνικος) κλάδος στα υπόλοιπα κινηματογραφικά πόστα. Για παράδειγμα, οι εκτελεστικές παραγωγοί (executive producers) μετατοπίστηκαν από 21% το 2020 στο 26% και οι παραγωγοί πρόσθεσαν συν 2% φτάνοντας στο 32%. Από την άλλη, οι διευθύντριες φωτογραφίας απαρτίζουν το… 6% του τομέα. Αναλυτικά την έρευνα μπορείτε να μελετήσετε εδώ.

Κανένα περιθώριο για πανηγυρισμούς, πολλές οι λύσεις για άμεσες αλλαγές.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Heritage in Focus: Χώροι μουσικής και κινηματογράφου σε κίνδυνο

Στην πρώτη εκδήλωση θα συζητηθούν οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί χώροι στις πόλεις, εστιάζοντας στη μουσική σκηνή του Βερολίνου και το κινηματογραφικό τοπίο της Αθήνας

Τέσσερις μέρες γεμάτες μικρού μήκους του Athens Short Film Festival

Σαράντα ταινίες από όλο τον κόσμο παρουσιάζει η φρέσκια διοργάνωση που επιστρέφει στο Κουκάκι.

"Ο Νόμος του Μέρφυ": Άγγελε Φραντζή, πώς γύρισες την πιο φιλόδοξη ελληνική ταινία της χρονιάς;

Ο πολυσχιδής σκηνοθέτης ανοίγει τα χαρτιά του γύρω από την ορμητική παραγωγή, στην οποία η Κάτια Γκουλιώνη υποδύεται μια αποτυχημένη ηθοποιό που ζει διαδοχικές διαφορετικές πραγματικότητες, ελπίζοντας να βρει τον εαυτό της.

Ο Νόμος του Μέρφυ

Ένα γράμμα αγάπης στο ίδιο το σινεμά και τη ζωή, ένα μεθυστικό κολάζ αναφορών και ανθρωπιάς, το οποίο παρόλο που παρασύρεται από την ορμή και την πληθωρικότητά του.

Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά

Αληθινά περιστατικά εμπνέουν ένα χαμηλότονο δράμα χαρακτήρων με κοινωνική ευαισθησία, διηγηματική λιτότητα και καίριες ερμηνείες (βραβείο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για την Έμιλι Γουότσον).

Μικρό Θλιμμένο Κορίτσι

Εσωστρεφής όσο και δημιουργικά πρωτότυπος συνδυασμός ψυχολογικού δράματος και ντοκιμαντέρ. Υπερβολικά φιλόδοξη ως σινε-κατασκευή, αποτυπώνει το πνεύμα μιας ανήσυχης εποχής.